Bedenimde değil; Ruhumda sızı!

Mutluluğumu ve hüznümü bir yerlere yazma, müzikle bastırma, içime atmak yerine dostlarımla ve sevdiklerimle paylaşanlardanım.

Ancak bazı dertler var ki ne tarifi var ne de paylaşılabiliniyor, dillendirilebiliniyor.

Ramazan Ayının muhasebesi gereği bunlarla bu aralar çok yüzleşiyorum. En zor olanı ise özlem ve hasret kokan türünden olanlar.

Yarım kalmış hikâyelerinizin baş kahramanlarına duyduğunuz özlem duygularını nasıl anlata bilirsiniz ki… Devam eden hayallerinizin yiğit bahadırlarına olan nedametinizi dillendiremediğiniz gibi…

Büyüdükçe daha da mı duygusallaşır insan bilmiyorum ama bu duygu selinin önüne bir türlü geçemiyorum. Hayatıma anlam katan, güzel insanlar hayatımdan bir bir eksiliyor. Çoğu veda bile etmeden.

Uzun zamandır sol yanımdaki sızıyı sürekli hisseder haldeyim. Paylaşılamayan, anlatılamayan derdin yarası daha da çok acıtıyor.

Bir yılının dolmasına kısa süre kala şimdi o ağrı çok daha keskin ve dinmez oldu. Bir yıldır özümde birikmiş olan bu özlem iyice keskinleşip yüreğimi sızlatıyor. Son günlerde nefes almak bile acı veriyor artık.

Çaresi zor, hatta imkânsız olan bu acının tek dermanı ahirettir aslında. Bu acıyı sabah çocuklarımı okula bırakırken dinlediğim güzel bir türkü ile iliklerime kadar bir kez daha hissettim.

Sözleri ne de güzel anlatmış içimdeki sızıyı. Çektiği en zor acının ruhunda olduğunu anlatan güzel bir türkü.

Çekilen bu acının özlem acısı olduğunu, hasret karşısında hissedilen acının, bedendeki acıdan daha derin ve ağır olduğunu ne de güzel anlatıyor.

Yazarı olan Nesimi'yi yaralayan, onu dağlayan, dağlarına karlar yağdıran, onu görünmez yaralara saran acının ne olduğunu bilmiyorum ama duygularıma tercüman olduğu için sözlerini sizinle paylaşmak istedim.

 

Bu nasıl bir derttir dermanı yoktur

Bedenimde değil ruhumda sızı

Görünmez bir yara acısı çoktur

Bedenimde değil ruhumda sızı…

 

Kurşunsuz, hançersiz, kansız bir yara

Hiçbir tabip buna bulamaz çara

Keşke Mansur gibi çekseler dara

Bedenimde değil ruhumda sızı…

 

Doktoru, lokmanı yok, ilacı yok

Görünmez göz ile hiçbir izi yok

Saplandı sineme görünmez bir ok

Bedenimde değil ruhumda sızı…

 

Didelerim nemli, kan ağlar gözüm

Ruhum yara aldı sızlıyor özüm

Bu halimden vakıf tek cüra sazım

Bedenimde değil ruhumda sızı…

 

Yeter Nesimi bu feryadın yeter

Biliyom, yanıyon Kerem'den beter

Her ah eyledikçe dumanım tüter

Bedenimde değil ruhumda sızı…

 

Ruhunuza inceden inceye dokunan, inceden inceye sızlatan, yaralarınızı yeniden kanatan, kalp sızınıza tercüman olan bu türküyü bir kez daha dinleyin derdim.