Bir Mucize

Anne ve baba biri 5 diğeri 8 yaşındaki iki çocukları ile mutlu bir hayat yaşıyorlardı. Ta ki küçük çocukları ağır bir hastalığa yakalanıncaya kadar. Aylarca gezmedik doktor, gitmedik hastane bırakmadılar. Herkes ölümcül olan hastalığın tedavisinin olmadığını söylüyordu.

Ölümünü beklemek üzere çocuklarını alıp eve gelmişlerdi.

Annesi; “gül gibi çocuğumuz gözümüzün önünde eriyip gidiyor gerçekten bir çaresi yok mu?” diye beyine söyler.

Baba; “gidebileceğimiz bütün doktor ve hastanelere gittik, elde avuçta ne varsa harcadık yapabileceğimiz bir şey kalmadı. Ancak bir mucize yavrumuzu kurtarabilir” der.

Bu konuşmalara şahit olan 8 yaşındaki çocukları kumbarasını alarak doğru sokağın başındaki eczaneye gider.

 Çocuk: “Amca bütün param bu, bana bir mucize verir misin?”

Eczacı kalabalığın içinde: “Burası eczane burada mucize satılmıyor, ilaç satılıyor” der.

Konuşmaya şahit olan düzgün giyimli babacan adam çocuğun başını okşar, parlayan gözlerinin içine bakarak niye mucizeyi satın almak istediğini sorar. Kardeşinin ölüm döşeğinde olduğunu, annesinin bir çare yok mu? demesi üzerine babasının yapılacak bir şey kalmadığını ancak bir mucizenin çocuklarını kurtara bileceğini söylediğini, bütün parasının bu olduğunu, bununla da bir mucize alıp kardeşinin iyileşmesini sağlamak istediğini söyler.

Adam, “beni evinize götürebilir misin?” der. Beraberce eve giderler, şehrin en büyük ve modern hastanesinin baştabibi olan adam ambulans çağırır ve çocuğu hastaneye kaldırır. Tetkikler tahliller yapılır, filmler çekilir ve uzun süren tedaviye başlanır. Altı ay sonra sıhhatine kavuşmuş olarak çocuk taburcu edilir.

Baba ve anne çocuğun iyileşmesine sevinirken hastane masraflarını merakla sorarlar. Baştabip enteresan bir şey söyler: “Para borcunuz yok, bir mucize borcunuz var” der ve hastane çalışanlarının tümünün katılımıyla törenle onları evelerine uğurlarlar