Geçmişin Mardin’inde İnsan Profilleri (2)

Geçmişin ardında bıraktığı anıların izleri zihnimizi kar üzerindeki adımlar gibi dolaşıp o bembeyaz örtüsüyle kaplarken, yaşadığımız kentin ruhumuza işleyen tüm renkleri içerisinde;

Kentimizin insan profillerinin hayalimde canlandığı hatıralar olmanın dışında,

Ruhun bekasına olduğu kadar helalin çilesine de talip olunan, o efsunlu vakitlerin gün doğumunda;

Mardin’e ait köklü tarihin yakın zaman tanıkları olan;

Arapça telaffuzun inceliği içerisinde; Allah sizlere rahmet versin (Eyyy Cemaa Yırhamkın Allah) diyerekten, başında fötr şapkası, boynundan aşağı süzülen terini silmek için, ıslanan gömleğinin yakasını mendiliyle örten. Ana caddenin bütününü beş ileri üç geri adımlayarak, vefat eden kişiyi ve taziyeyi ilan eden. Dönemin meşhur tellalı, Şeyh Kazım’ı ve onun tok sesini…

Savurkapı da cadde üzerinde çocuklarının rızkı peşinde koşarken, şehrin ilk kadın bakkalı sıfatını da üzerinde hakkıyla taşıyan. Mahallenin uslanmaz çocuklarının kendisine yutturduğu sahte oyuncak paraların şaşkınlığını ara ara yaşayan, Hale Şero’yu…

Genelde Kasım Tuğmaner camisinden aşağı çarşıya inen arada, kurdukları tezgahta. Gelen geçeni ağlarına düşürerek “ Bul Karayı Al Parayı “ tadında danışıklı dövüş eşliğinde bahis oynatan. Ufak üçkağıtçılığın geçmiş temsilcilerinden olsa da ailesine düşkünlüğü göz ardı edilen Aziz’il Bele (Bela Aziz) ve ortağı Yüksel Acu’yu. Oynattıkları Kisteben oyununun gürültülü, bir o kadar da oynaması olmasa bile, izlemesi neşeli, lakin her an vukuata açık halini…

Sağlam hukukçu kimliği kadar yetmişli yıllarda Mardin Belediye Başkanlığı yapan, hiçbir güç ve baskının karşısında değme kabadayılara taş çıkartacak kadar göğsünün sol köşesinde yürek taşıyan. Dürüstlük timsali olduğu kadar, okuma sevgimin gelişmesinde beni kitapların o eşsiz dünyasıyla buluşturmada kütüphanesini sonuna kadar açan, yaşayarak gördüğüm ve bence Mardin için ciddi değer olan Murat Sadioğlu’nun, medeni cesaretini…

Adap dışı algılanabilecek küfür ile espriyi, sevecen ve herkesi kucaklayan nüktedanlığıyla, başta şahsım olmak üzere herkese işleyen. Eski Mardin kadınının hayatı çilesiyle kabullenip, yaşama sevincinin kaybedilmemesi gerekliliğini yaşama azmiyle birleştiren. Nüshet Mungan’nın eşi, pek sevgili Hale Nesle’nin (Neslihan Mungan), her durumu tekerlemeye evirip hikayeye çeviren, felsefi ve edebi kişiliğini…

Dumlupınar ilkokulunun merdivenle çıkılan ana girişinden sonraki beton kaplı bahçe alanında, yan bina basamaklarında dikilip birazdan sergilenecek olan törene hazırlanan öğrencilerin düzenini süzen, okul müdürü Galip Aybar’ın tane tane konuşmasını. Bir öğretmen olmak kadar eğitimin öğretim sürecini de rol-model olan gerçek bir insan sıfatıyla

benliğimin derinliklerine bırakan sevgili öğretmenim, Nermin Erdoğan’ın ışık saçan göz bebeklerini…

Muhasebe ilmini doğruluk ve disiplin ile birleştirerek yıllarca bu işi ifa eden ve şimdi de oğlu Emin Gözü’ye el vererek örnek muhasebeci kimliği sergileyen Abdülhaluk Gözü’nün, iş aşkını…

Şehidiye camisi imamlığı sırasında Cuma ve teravih namazlarında fatiha suresini ilahi bir musiki misali vecd ile okuyan. Esas manada kılınacak bir namazda neler hissedilebileceğini, kadim kentin davudi sesi kimliğiyle işleyen sevgili Ziya Ensari’nin, insanı derin ve güzele sevk eden okuyuşunun yansımalarını…

Kızıltepe kavşağından Mardin’e çıkarken hemen sol tarafta yıllarca Dalgıçlar ismiyle petrol ofisi işleten, esnaflığın gereğini ticari ahlakla yerine getiren Hamit Dalgıç’ın, tevazu dolu iş ahlakını…

Çocuk psikolojisinin ne olabileceği ve insana değer vermenin çocuğa verilecek değerle başlayacağını, o dönemin insani bakışında gizleyen. Kışla da ki evlerinde şefkat ve sevgiyi, cebinde gizlediği şekerinde saklayan, Nizamettin ve Burhan Hamidi’nin sevgili anneleri, Vehbiye teyzenin, inanç ve huzur dolu duruşunu…

İrfan erleri ve gayb insanlarının ermişliğine asla ulaşamayacak olsam da…

Geçtim hatırlıyor olmayı…

Unutamıyorum...