Alihan Daş dede 85 yaşındaydı. Koca yaşında kimbilir hayata karşı ne mücadeleler vermiş, neler yaşamış, neler görmüştü gözleri. 

85 yıllık ömründe kim bilir ne güzellikler görmüş, ne sıkıntılara karşı göğüs germişti. Alişan dede ilerleyen yaşında gerçekleştiremediği kimbilir daha ne hayalleri vardı. O hayaller bir tarafa dursun, eminim ki Alişan dede, ilerleyen yaşının sonunda onlarca tonluk tırın altında 78 metre sürüklenerek feci ölümle hayata veda etmeyi aklından geçirmemişti.

Tıpkı, Annesi Şeyma Halil ile teyzesi Leyla Ali ile birlikte karşıdan karşıya geçmeye çalışan Suriyeli küçük kızımız Çiçek Ali gibi, Çiçek Ali de ellerinden tuttuğu annesi ve teyzesi ile birlikte masumane bir şekilde İpek Yolu’nun karşı tarafına geçmeye çalışıyordu ki, Alihan dedeyle aynı kaderi paylaşmıştı. Kim bilir kaç ton ağırlığındaki tır’ın altında kalarak feci bir son yaşamıştı.

25 yıllık gazetecilik yaşamımda hatırlamak dahi istemediğim nice acı haberler yazdım, örneğini verdiğim bu iki vaka, yazarken bile vicdanımı sızlatan acı haberlerin arasındaki yerlerini şimdiden almış durumda.

Gazetecilik tecrübelerimizi ve hayata bakış açımızla yoğurmak, gençlerin gelecekte güzel yerlerde olmalarını sağlama adına okul idarecilerimizin davetiyle katıldığımız 'Kariyer Günleri Toplantıları'nda; gazetecilik mesleğini anlatırken, “Gazetecilerin, Yaşadıkları toplumun vicdanı olduğunu” belirterek söze başlarım. Toplumun vicdanı olan mesleğin mensupları olarak da bu toplumun yaralarına merhem olacak çabaların içerisinde nasıl gayret ettiğimizi verdiğim örneklerle anlatırım gençlerimize.

Gazetecilik, özellikle de küçük yerleşim yerlerinde zor ifa edilen bir meslek olagelmiştir. Tıpkı gazetecilik mesleğinin önemli ölçüde benzeri ve görev paydaşı olan sivil toplum örgütlerinde olduğu gibi!..

Uzun yıllar görmezden gelinen ve aslında vicdanı olduğun toplumun kanayan bir yarasına merhem olacak bir sorunu yazmak, bu sorunu irdelemek, sorunu görmezden gelenler tarafından hoş karşılanacak bir davranış olarak görülmez. 

Ama asıl mesele de bu ya, gazetecilik ve STK temsilcisi olmak, yolunda gitmeyen bir konunun sorun olmaktan çıkarılıp yoluna koyulmasında ön ayak olacak önemli görev alanlarının başında gelir.

43 ilden büyük, devasa bir ilçenin ortasından geçen bir İpek yolu ve bu ipekyolu’nun üzerinden seyreden binlerce ağır tonajlı tır ve kamyonların arasından karşı tafta kalan evinize geçmeye çalışırken yaşanan ölümleri de göz önünde bulundurduğumuzda içimiz daha da acır.

Yıllardır belli aralıklarla gündeme gelen, şahsen benim ve meslektaşlarımızın da defalarca yazdığı, haberleştirdiği, çeşitli sivil toplum örgütleri ile sorumluluk sahibi vatandaşların da farklı çaba ve aktivitelerle gündeme getirdiği bu sorunun çözümü için Mardin Toplumsal Dayanışma Federasyonu’nun düzenlediği imza kampanyasında toplanan 100 bin imza Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan’a iletilmek üzere özel kalem müdürüne taahhütlü bir şekilde posta yoluyla ulaştırılmıştı.

Kızıltepe gibi 300 bine dayanan ciddi nüfus potansiyeline sahip ilçede, ilçeyi tam da orta yerinden ayıran bir İpekyolu’nun üzerinden en azından ağır tonajlı tırların geçiş güzergâhını ilçe dışına çıkaracak bir çevre yolu projesi, ya da bu araçların gayet  de geniş ve müsait bir alana sahip olan ipek yolu zemininden seyredecek halde planlanacak bir, bilemedin iki battı-çıktı çalışması yapılması, bu ülkenin ekonomisini darboğaza sokacak bir talep ise, şahsım adına belirtmeliyim ki, bu ülkeyi seven bir gazeteci olarak bu talepten vazgeçebilirim. Yok eğer son 16 yılda özellikle ulaşım alanında Türkiye’de çok önemli hizmetlere imza atan; dağları delip tüneller açan, viyadüklerle dağları birleştiren, denizleri doldurup üzerlerinde devasa hava alanı pistleri kurabilen bir ülkenin basit bir projeyle bu sorunu giderememesi düşünülemez zaten.  

Bu sorununun giderilmesi için etki ve yetki makamında olan herkesin üzerine düşeni yapmakla yükümlü olduğunu tekrar hatırlatarak yazımı şu soruyla tamamlamış olayım:

Her yıl ortalama 20 ile 30 canımızı yitirmemize neden olan Tarihi İpekyolu’nun üzerinde elzem olan ilgili proje çalışmasının yapılması için daha kaç canımızı yitirmemiz, daha kaç bedenimizin sakat kalması gerekiyor, İnsan hayatı bu kadar basit olmamalı!..

Saygılarımla.