Küçükayrık (Meşkoka Bıçuk) Köyünde Sosyal Hayat! Küçükayrık Köyü Nerede? Nasıl bir köy? Küçükayrık Köyü nereye bağlı?

Viranşehir istikametiyle hareket ettiğimiz E-24 karayolunun sağ tarafında kalan Sürekli Köyü'nü birkaç kilometre geçmemizin ardından, sola kıvrılarak Arıklı asfaltına girdik.

    İlçe merkezine 23 kilometre uzaklıkta olan Küçükayrık, Arıklı'ya kadar uzanan bu asfaltın üzerindeki ilk köydü. Ziyaret edeceğimiz ilköğretim okulunun taşıma merkezi olan bir okul olduğunu biliyorduk ama, okul binasının çok uzaklardan fark edilebilecek güzellikte olduğundan haberdar değildik.  Köye giriş yapmadan önce fark ettiğimiz okul binası, hemen hemen hiçbir köyde karşılaşmadığımız güzelliği ile üzerinde olduğumuz yolun kenarındaydı. Okula girişimiz, düzgün bir ihate duvarıyla çevrelenmiş olan bahçenin kapısından oldu. Asfalt yolun birkaç metre sağında olan bu kapı, hemen önündeki suni gölete bakıyordu. Okulun kapısında bizleri karşılayan okul öğretmenleriyle beraber öğretmenler odasına geçtik. Odanın içinde bulunan donanım, okulun dışardan gözüken güzelliği ile maalesefki örtüşmüyordu.  

    Adam akıllı bir masaları bile olmayan o güzelim öğretmenlerle yaptığımız hal hatır sohbetinin ardından, köydeki yetişkinlerin okur yazarlığını ve açmayı planladığımız kursları konuştuk.

     Köy ve köylüyle ilgili meraklarımızı gidermek için konuşmak istediğimiz köy muhtarı ise köy yerinde değildi. Bu anlamdaki sorularımızın cevaplarını da okul öğretmenlerinden ve yine öğretmenler tarafından hazırlanmış olan köy çevre incelemesinden öğrendik.

  Kızıltepe'nin ilçe olarak Mardin'e bağlandığı yıllarda kurulmuş olan köyün günümüze ulaşan tam 50 hanesi mevcut. 

   % 85'lik okur yazar oranıyla 400 kişilik nüfusa sahip olan köyün geçimi ise;  tarım, kısıtlı ölçülerle hayvancılık ve nakliyecilikle sağlanıyor.

  Son yıllarda açılan tarımsal sulama kuyuları sayesinde gerçekleştirilen ürün çeşitliliğinin, köydeki refah seviyesinde bir yükselme yarattığını duyunca da sevindik.

   Köyde mevcut olan içme suyu şebekesi de 1980'li yıllarda devreye girmiş ama, geçmişte çekilen su çilesi de köylü tarafından unutulmamış. Ovaya hakim dağlara yağan kar suları, köylü tarafından ve onlarca kilometre uzunluğunda açılan ince kanalcıklarla köyün batısındaki suni gölete akıtılmış. İçme suyu olarak kullanılan bu sudan 1980'li yıllara kadar da faydalanılmış.

    Yaz aylarının su ihtiyacı ise, Başak ve Sürekli köylerinde bulunan kuyulardan, at arabası ile taşınarak karşılanmış.

   Kulaklarımızı tırmalarcasına bizleri rahatsız eden ve çok şükürki geçmişte kalan su çilesinin ardından, köy yerindeki tarihi yapıların olup olmadığını öğrenmek istedik. Bu yönde duyduklarımız ise, gülermisin ağlarmısın dedirten nitelikteydi.

   Zira, köy yerinde ve harabe durumda olan tarihi bir kilise varmış eskilerde!

   İşte bu harabe kilisenin bütün yapı taşları, köydeki toprağını satarak başka bir köye yerleşen bir köylü tarafından gittiği köye taşınmış ve buradaki evinin yapımında kullanılmış!..

   Bizlere ikram edilen çayların ikincisi ile beraber biten sohbetimizin ardından öğretmenlerle esinleşerek okuldan ayrılırken, günümüz köy halkının geçmişini öğrenememiştik.

   Yayıklı Köyü'ne doğru ilerlerken aklımızda kalan şey; masası, sandalyesi, dolabı ve kısacası adam gibi donanımı olmayan o güzelim köy okuluydu…

   Günümüzdeki mukimleri tamamen akraba olan köye ilk gelen kişinin Ali'yi Hüseyin olduğunu ve bu kişinin, Başak Köyü'nü kuran Hacı Dırbaz'ın torunlarından biri olduğunu ise, daha sonraları Yayıklı Köyü muhtarı M. Salih Yiğit'ten öğrendik.                                            

     Küçükayrık Köyü ile ilgili son eksiğimizi de böylece tamamlamış olduk.               

          

                              

MEHMET BEDİ DEMİR / MARDİN LİFE