Mardin bienali ve hassasiyetlerimiz!

Peşinen şunu belirtmeliyim ki Mardinimizde yapılacak olan kültürel ve sanatsal etkinliklerin karşısında değilim.

Kültürümüzü doğru yansıtıp,  tanıtacak ve hatta katkıda bulunacak her türlü sanatsal çalışmayı da ayakta alkışlarım. 

En eskisi 1895’ten beri düzenlenen Venedik Bienali’ni takiben Almanya, İspanya, Brezilya, Küba gibi birçok ülkede düzenlenmiş ve düzenlenmekte olan bu etkinlik 1987 yılından beri başta İstanbul olmak üzere ülkemizde de düzenlenmektedir. 

Bu etkinlik altı yıldan beridir Mardinimizde de düzenleniyor. Üçüncüsü düzenlenen ve yaklaşık bir ay sürecek olan etkinlikte sanatı çarpıtmadan doğru yansıtan emek sahibi olanlara da teşekkürü borç bildiğimi ifade ederek asıl konuya geçeyim. 

Söylemek istediklerimin anlaşılabilmesi adına öncelikle bienal, kültür, sanat, medeniyet gibi kavramlardan ne anladığımı dile getirmek istiyorum. 

Bienal: İki yılda bir düzenlenen ve çoğunlukla kültürel ve sanatsal değeri olan faaliyetler için kullanılan bir terimdir. 

Kültür: Çevredeki insanlardan öğrenilen toplumsal mirastır. Bir yaşam biçimidir. Toplumda öğrenilenlerle yapılıp edilenlerin toplamıdır. Ne yediğimiz, ne içtiğimiz, ne okuduğumuz, nelere kızdığımız ve neleri sevdiğimiz gibi davranışların tamamıdır. 

Sanat: Üretmenin ve hayal gücünün ifadesidir. Sanatta estetik değerlerin yanı sıra toplumun öz benliği vardır. Sanat, toplumun öz değerlerinden doğar ve gelişir. Onun içindir ki; sanat hiçbir şekilde toplumun dışında, ondan ayrı olarak düşünülemez!.. 

Medeniyet veya Uygarlık: Düşünce, sanat, bilim, teknoloji ürünlerini kapsamıyla bir toplumun maddi ve manevi varlıklarının tamamını ifade eder. 

Değerli okurlarım; bu hatırlatmaların ardından Mardin Bienali’ne gelmek istiyorum şimdi. 

“Bu etkinlik, Mardinimiz için bir değerdir” diyenler elbetteki vardır. Bir gazeteci olarak, etkinliği değer olarak görenleri görmezden gelmeyeceğim;  Ancak; bienalin kimi kesitlerinde yapılan gösteriler, kimi hemşerilerimizin muasır medeniyet(!) anlayışına uysa da genel olarak toplumsal kültürümüzle bağdaşmamaktadır. 

Kasımiye Medresesi’nde yarı çıplak kadınla yapılan gösteri, 

Bir eğitim yuvasında yapılan şarap ikramı, 

Ve son olarak bir kilisenin bahçesine dikilen ……. Neyse (Ben füze diyeyim) objeyle sergilenen etkinlik. 

Toplumsal yapımıza tamamiyle ters olan bu istisnalar, bienalin tamamına maalesef ki gölge düşürmektedir. 

Mardinimizde çan da vardır ezan da vardır elbette ki.

Ama cami minaresine çıkıp çan çalan, ya da kilisede ezan okuyan var mıdır?. 

Mardinimizde şarap da vardır zemzem suyu da vardır elbette ki. 

Ama şarabı camide ya da bir eğitim yuvasında içen var mıdır? 

Mardinimizin insan ve inanç dokusunda Kürt, Arap, Türk, Çerkez, Müslüman, Süryani, Yezidi vardır ama bu dokunun hoş gördüğü ve hoş görmediği şeyler farklı mıdır? 

Bienalin içinde yanlış bulduklarımı dile getirerek fikrimi zikrediyorum elbetteki Eğitim yuvasında şarap, Medresede yarı çıplak kadın, kilisede ….füzeyi doğru bulanların fikirlerini de zikirlerini de Allah ıslah etsin demekten başka bir şey söylemek istemiyorum. 

Medresede ya da başka bir yerde yarı çıplak kadınla yapılan ve adına sanat denilen gösteriyi yanlış buluyorum! 

Sadece doğru bulanların gidebileceği bir alanda oluyorsa olsun, İnsanların şarap içme özgürlüğü olabilir ama bir eğitim yuvasında böyle bir ikramın yapılmasını kendimce yanlış buluyorum.

Kilisenin bahçesine dikilen….. füzeyi doğru bulmuyorum ve bu füzeyle yapılan etkinliğe gaz verebilecek bir astronot olma gibi bir niyetim yok ama bu füzenin astronotu olmak isteyenlere de diyecek bir sözüm yok. 

Sonuç olarak şunu söyleyerek kapatmak istiyorum. 

Mardinimizin ekonomik ve kültürel gelişimine katkı sağlayacak olan her türlü etkinliği, bu etkinliklerin düzenlenmesinde emeği geçen herkese teşekkürü borç bilirken söz konusu etkinliklerde yer alan ve toplumsal değerlerimizle pek uyuşmayan ayrıntılar konusunda hassas olunması gerektiğini hatırlatıyor, okuyucularıma saygılarımı sunuyorum.