Utanıyorum!

      Aslında birkaç hafta önce yazmam gereken bir yazıydı bu!

Yüzümü ateş gibi kaplayan kızarıklık, bu yazıyı o an için yazmama engel olmuştu.

Utanmıştım!

Ve hala da utanmaya devam ediyorum. Kendime biçtiğim suçun cezasını utanarak ödüyorum işte…

 Mardinsporumuz!..

Sayın Bölünmez’in elini eteğini çektiği andan bu yana düştüğü kötü hallerini görmediğimiz, düştüğü çukurlarda can çekiştiğini bildiğimiz halde bir el uzatmadığımız Mardinsporumuz!..

        Döndüğümüz sırtın ardındaki hazin çırpınışlarla Maraş’a  giden ve oradan (Utanarak söylüyorum)

12 – 0  gibi bir skorla mağlup dönen Mardinsporumuz!..

Değerli okurlarım, o korkunç skorun haberini aldığım anda girdiğim duygu modunun hüznüyle kalemi elime aldım. Aldım almasına ama, tüm benliğimi saran utanç duygusunun baskınlığı, bana bu yazı yazdırtmadı. O günden bu yana yazmamak için çok direndim, kendimle kavga ettim ama Mardinsporumuzun unutmuş olduğumuz sevgisi galip geldi.

Bir Pazar akşamında televizyondaki spor programları üç büyüklerin transfer rekabetini konuşup tartışıyor olmalarına inat, babalarından alınan imzalı muvafakatla sahalarda ter döken  11 liseli gencimizden oluşan takımla maçlarını tamamlayan Mardinsporumuzdan af dileyerek yazıyorum.

Ben de kimileri gibi iyi gününde yanında yer alıp mürekkep tükettim ama sen kötü günlerle cebelleşirken kalemimin gündemini başka şeyler oluşturdu. İşte seni unutanlardan biri de belki ben olduğum için utanıyorum. Maraş’tan gelen 12 tokadı yüzümde değil yüreğimde hissettiğim için kızardı yüzüm. Derin bir uykudan uyanmış gibiyim şimdi.

Değerli hemşehrilerim, 12 tokat on ikinci adamı da uyandırmalı artık. Dilleri, dinleri ve hoşgörüsüyle büyüleyen şehrimizin en önemli tamamlayıcısı Mardinsporumuzdur. Ve bir cenazeye dönüşmüşken Mardinsporumuz, bir ayağımız eksiktir.

Yazıktır!

Günahtır!

Manisa'nın bir ilçesi olan Akhisar'ın Süper ligde mücade etmeyi sürdürdüğü bir süreçte Büyük şehir unvanını almış olan Mardinimiz için inan zor bir konudan söz etmiyoruz. 

Bu cenazeyi düştüğü yerden kaldıralım artık. Bir zamanlar Trabzonspor’a Fenerbahçe’ye bile kafa tutarak göğsümüzün kabarmasına vesile olan bu can parçamızı düştüğü yerden ayağa kaldıralım artık. İnanın bu o kadar zor değil. Maraş’tan gelen haber Mardinsporumuzun ölümü değil yaşamı olsun. Benim yüreğime çarpan 12 tokadın birini kendi yüzünde hissedecek 12 adam, vardır elbet.

Sayın Bölünmez ve İçişleri Bakanımız Sayın Muammer Güler Başta olmak üzere, Maraşta yenen tokatları yüzünde hisseden her Mardinliye çağrıda bulunuyorum. Lütfen artık, Mardinimizin bu eksik kalan ayağını tamamlama adına bu cenazeyi düştüğü yerden kaldırmak için el ele verelim. Zira bu duruma bir çözüm getirilene kadar bir Mardinli olarak utanmaya devam edeceğim ve eminim ki her Mardinli, tıpkı benim gibi utanmaya devam edecektir.

Canımızdan can can katacağımızı umduğum ve beklediğim  Mardinsporumuzun can suyu düğünü için çekeceğimiz halaylarda buluşmak ümidiyle saygılar sunuyorum.