Yoksul İnsanlar - William Saroyan Kitap özeti, konusu ve incelemesi

Yoksul İnsanlar kimin eseri? Yoksul İnsanlar kitabının yazarı kimdir? Yoksul İnsanlar konusu ve anafikri nedir? Yoksul İnsanlar kitabı ne anlatıyor? Yoksul İnsanlar PDF indirme linki var mı? Yoksul İnsanlar kitabının yazarı William Saroyan kimdir? İşte Yoksul İnsanlar kitabı özeti, sözleri, yorumları ve incelemesi...

Kitap Künyesi

Yazar: William Saroyan

Çevirmen: Memet Fuat

Yayın Evi: Adam Yayınları

İSBN: 9789754180381

Sayfa Sayısı: 96

Yoksul İnsanlar Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

"En güzel öykülerimi Memet Fuat seçmiş."

-William Saroyan-

William Saroyan (1908-1981) öyküleri, romanları, oyunlarıyla ülkesinin sınırlarını aşmış, ortak insanlık kültürüne yönelişi hızlandırmış bir yazardır. ABD'de Büyük Bunalım yıllarında, açlık, yoksulluk, güvensizlik içinde bile yaşama sevincini dile getiren kendine özgü atak ve iğneleyici bir üslupla yazdığı öyküleri özellikle başarılıdır. 

(Arka Kapak)

Yoksul İnsanlar Alıntıları - Sözleri

• Tehlike acılarını dindirir insanın, ölümse bütün yaşayanların sevgilisidir.
• Acınacak bir yılı dünyanın, diye düşündüm. Dünyanın bizlere, hepimize, yaşayanlara güldüğünü seziyordum.
• Aşk dediğin maskaralık, her zaman öyleydi, her zaman öyle olacak. Tek şey o yer yüzünde, yinede maskaralık. Kuşlardan başkasına göre değil. İnsanoğlunun yaşarken bulaştı bunca saçmalığa göre, bu hayata göre çok yüksek. Dünyayı dolduran bu giysili, bu çalışkan, bu para kazanmak zorunda olan, bu havayla, suyla yaşayamayan yaratıkları göre değil aşk.
• Parasızlık,dedi Ben, insanı elde etmesi gerektiğine inandığı birçok şeyden uzak tutuyor.
• Hüzünlü, keder verici göğü yıldızlarla dolu, güzel bir ekim akşamıydı. Gökyüzüne bakarak yürümek hoşuna gidiyordu. Gökyüzüne baktıkça kendi önemsizliğini anlıyordu, ama herkes öyleydi. Hepsi birer hiçti onun karşısında, bütün insanlar. İç içe, yan yanaydılar yeryüzünde, önemli, önemsiz, Kim olursa olsun, ama hepsi birer hiçti gökyüzüne oranla. Her biri bir fareydi. Huysuz, sabırsız, korkak. Kentlerde bir şey değildi. Övünerek baktıkları bunca şeyin hiçbir önemi yoktu. Uygarlık dedikleri, kültür dedikleri, bunca boş söz. Bir fare ürkekliği içinde birbirine sarılmak. O, başkalarından daha çirkinse ne çıkardı bundan. Hepsi çirkindi onların. Bir insanda olabilecek, olması gereken güzellik hiçbirinde yoktu. Hepsi bir yandan açık veriyordu. Bir adam iyi biçimlendirilmişse,dış görünüşü güzel, ölçülüyse, içi kötü oluyordu, tanrılara yarışır bir vücudu bürünmüş bir budala. Bir başkasının zekası varsa, yüreği yoktu, insanlığı yoktu. bir yanı olanın, bir başka yanı eksik kalıyordu.
• aşk bana, benim gibilere göre değil. Fazla güzel bir şey bizim için.
• Kendi kafanda kurduğun şeylere kendin inanıyorsun sonunda.
• “Dünyanın bizlere, hepimize, yaşayanlara güldüğünü seziyordum.”
• Parasızlık, dedi, insanı elde etmesi gerektiğine inandığı birçok şeyden uzak tutuyor.
• Aşk dediğin maskaralık, her zaman öyleydi, her zaman öyle olacak.
• Unutmayın, yoksulluk bir kusur değildir.
• Parasızlık, insanı elde etmesi gerektiğine inandığı birçok şeyden uzak tutuyor.
• Dünyanın bizlere, hepimize, yaşayanlara güldüğünü seziyordum.
• Dünyayı dolduran bu giysili, bu çalışkan, bu para kazanmak zorunda olan, bu havayla, suyla yaşayamayan yaratıklara göre değil aşk.
• Eğlence eğlencedir, ama insana yarayan, sağlığını geliştiren bir eğlence ile aşkın ayrılığını da bilirim, hani aşk bana, benim gibilere göre değil. Fazla güzel bir şey bizim için. Uçamam, şarkı söyleyemem, üstelik mideme de pek düşkünümdür. Hiç değilse günde bir kere, şöyle az kızarmış, kanlı kanlı bir biftek yemeliyim; oysa aşık olunca hiçbir şey koyamıyorum ağzıma.

Yoksul İnsanlar İncelemesi - Şahsi Yorumlar

İlginç bir kitaptı. Kısa kısa hikayelerden oluşan bir kitap. Yazarın dili bugüne kadar okuduğum en sade dildi fakat , aynı kelimelerin art arda tekrarı beni boğdu. (Burak Koçoğlu)

Saroyanesk yazım: William Saroyan "yalınlığın dehası" Bitlisli Ermeni asıllı Amerikalı yazardır. Kafka için nasıl Kafkaesk isimlendirilmişse Saroyan için de Saroyanesk isimlendirilmesi vardır. Hikayelerinde "insan"ı anlatır. Son derece içten, insanın ve yaşamın kendisinden başka hiç bir şeyi önemsemeyen, her insanın acısını, derdini, hikayeleştirmiş herkesin kendinden bir şeyler bulduğu hikayecidir. Yalnız Saroyan'ı tanımak için bu hikaye kitabını önermem. Ödlekler Cesur Olur veya Aram Derler Adıma ya da Yetmiş Bin Suryani daha yi bir giriş olabilir. İnsanlık Komedyası roman olarak tavsiye ederim. (F.A)

Yoksul İnsanlar PDF indirme linki var mı?

William Saroyan - Yoksul İnsanlar kitabı için internette en çok yapılan aramalardan birisi de Yoksul İnsanlar PDF linkidir. İnternette ücretli olarak satılan çoğu kitabın PDFleri bulunmaktadır. Ancak bu PDF'leri yasal olmayan yollarla indirmek ve kullanmak hem yasalara hem de ahlaka aykırıdır. Yayın evlerinin sitesinden PDF satılıyorsa indirebilirsiniz.

Kitabın Yazarı William Saroyan Kimdir?

Bitlis'ten Amerika'ya göç etmiş Ermeni bir ailenin, orada doğan ilk ferdi olarak 31 Ağustos 1908'de 'de Kaliforniya eyaletinin Fresno kasabasında dünyaya geldi. Bir Presbiteryen rahibi olan babası, Saroyan üç yaşındayken ölünce, annesi Saroyan'ı ve üç kardeşini yetimhaneye vermek zorunda kaldı. Yetimhanede geçirilen beş yıldan sonra çocuklar annelerine kavuşarak Fresno'da bir araya geldiler. Resmi eğitimle bir türlü yıldızı barışmayan Saroyan on beş yaşında okulu terk etti. Çeşitli işlerde çalıştı. Asıl hedefi yazar olmaktı. Bunun için bir yandan da öyküler yazmayı sürdürüyordu. İlk öyküsü Story dergisinde 1933 yılında yayınlandı. 1934 yılında ise Randon House yayınevi tarafından The Daring Young Man on the Flying Trapeze and Other Stories isimli kitabı yayınlandı ve o yılın en çok satan öykü kitabı oldu. Bundan sonra artık hep yazdı. Yazmaktan ve gezmekten başka bir iş yapmadı. İçki ve kumar alışkanlığı yüzünden inişli çıkışlı bir grafik gösterse de elli seneyi aşan başarılı ve üretken bir kariyer ortaya koydu. 1939 yılında The Time of Your Life oyunuyla Pulitzer Ödülü'nü kazandı, ödülü reddetti. Saroyan hayatı boyunca altmışı aşkın kitap -öykü, oyun ve roman yazdı. Düzyazıda kendine özgü bir tarz yarattı. Akıcı, konuşur gibi, coşku dolu bu tarz kendi adıyla "Saroyanesque" olarak anılır oldu. Kendisinin de söylediği gibi, Saroyan, öykülerinde tek bir şeyi anlatır: insanı. Yazarken içten ve yalındır. Onun eserlerinde süslü tabirler, söz oyunları aramak boşunadır. Öykünün bütünü ve konu esastır. William Saroyan, klasik tabirle hızlı bir hayat yaşadı, dünyayı ve bu arada ata yurdu Bitlis'i gezdi, evlendi, boşandı, sonra aynı kadınla tekrar evlendi, sonra yine boşandı. 18 Mayıs 1981 tarihinde doğduğu yerde öldüğü zaman adı amerikan edebiyatının en iyi kısa öykü yazarları arasına çoktan yazılmıştı bile. UNESCO 2008 yılını Saroyan Yılı ilan etmiştir. Köklerine ve atalarının kültürüne bağlılığıyla, Saroyan, daha 1935'te Avrupa gezisinin bir durağı olarak Sovyet Ermenistanı'nı ziyaret eder. Üçüncü ve 1978'deki son ziyaretinde, yetmişinci yaş gününü de dostlarıyla birlikte orada kutlar. Vasiyeti üzerine, naaşının bir bölümü Ermenistan'a götürülerek Erivan'daki ünlüler panteonuna gömülür.

Kısa öykü ve oyunları ile tanınmıştır. Özellikle Ermeni göçmen çocuklarının yaşadıkları zorluklar ile ilgili yazmıştır.

William Saroyan Kitapları - Eserleri

• Ödlekler Cesurdur
• İnsanlık Komedisi
• Yetmiş Bin Süryani
• Aram Derler Adıma
• Yoksul İnsanlar
• Ben Annemi Seviyorum
• Yüreğim Dağlardadır
• Tracy'nin Kaplanı
• Paris-Fresno Güncesi 1967-68 Ölüm Dirim ve Aya Kaçış
• Dünyanın Bir Öğle Sonrası
• Altın Çağ
• Uçan Trapezdeki Cesur Genç Adam
• En Güzel Günlerin
• İstiridye ile İnci
• Plays
• Uçan Trapezdeki Cesur Genç Adam

William Saroyan Alıntıları - Sözleri

• Bundan kırk yıl önce San Francisco’dayken, sanki asıl mesleğimmiş gibi kumara dadanmıştım, başka hiçbir şekilde ulaşamayacağım bana özel bir cennette yaşıyordum sanki. (Paris-Fresno Güncesi 1967-68 Ölüm Dirim ve Aya Kaçış)
• " Çocuklar,nasıl çocuk olunur bilmezler ki. " (Dünyanın Bir Öğle Sonrası)
• " Bir yazarın karısı olmak,göründüğü kadar kolay değildir. " (Dünyanın Bir Öğle Sonrası)
• Eğlence eğlencedir, ama insana yarayan, sağlığını geliştiren bir eğlence ile aşkın ayrılığını da bilirim, hani aşk bana, benim gibilere göre değil. Fazla güzel bir şey bizim için. Uçamam, şarkı söyleyemem, üstelik mideme de pek düşkünümdür. Hiç değilse günde bir kere, şöyle az kızarmış, kanlı kanlı bir biftek yemeliyim; oysa aşık olunca hiçbir şey koyamıyorum ağzıma. (Yoksul İnsanlar)
• ara sıra onu ne kadar çok sevdiğimi unutuyorum, sonra birden hatırlayıveriyorum. bu beni şaşırtıyor bir o kadar da mutlu ediyor. (Ben Annemi Seviyorum)
• " Samimiyet,kırgınlıktan,kızgınlıktan her zaman daha iyidir. " (Dünyanın Bir Öğle Sonrası)
• Yeni bir ev yaptırdı, elektrik getirtti, bir gramofon aldı, bir de otomobil: Karısını, çocuklarını içine doldurduğu gibi şehre dondurma yemeğe, soğuk bir şey içmeye, ya da sinemaya gidiyorlardı. Yıllar akıp gitti böylece. Büyük oğlu liseyi bitirdi, diploma töreninde bulundu Serkis, yaşlı gözlerle oğlunu seyretti. Her şey iyiydi, güzeldi, hoştu. Yine büyük oğlu California'da doğmuş bir Ermeni kızıyla evlendi, düğünde Ermeni, Türk, Kürt havaları çalındı, şarkılar söylendi, danslar edildi; oğlu bir küçük bağ edindi, çiftine çubuğuna dört elle sarıldı. Bu da güzeldi, hoştu, iyiydi. İkinci oğlan birinciden daha yaman çıktı, liseyi bitirmekle kalmadı, Berkeley'e gitti, ordan da diploma aldı. Bu da çok iyiydi tabii. Her şey, her şey olağanüstüydü. Dünya, gözleri önünde durmaksızın değişiyor, yenileniyordu. Telefon. Otomobil. Traktör. Biçerdöver. Aspiratör. Buzdolabı. Radyo. Oğulları, kızları çatır çatır İngilizce konuşuyorlar, İngilizce yazıp çiziyorlardı, daha da bir yığın şey öğrenmişlerdi. Zamanlar değişmişti artık, çağ başka bir çağdı. Hâlâ yaslıydı Serkis, üzgündü. Niye, bunu bilmi yordu. Gultik'te de burdaki gibi her şey iyiydi, güzeldi, hoştu. Tek tek insanları tanırdı, ayrı ayrı dillerini konuşurdu onlarla. Arapla Arapça, Türkle Türkçe, Kürtle Kürtçe. Her birini yüzüyle gözüyle kaşıyla, huyuyla suyuyla bilirdi. Babaocağıydı orası, herkes lâfını anlardı; o onların dediğinden, onlar onun dediğinden. Amerika neydi ki? Amerika, dünya bir araya gelse Gultik'i unutturamazdı ona, hiç bir şeyi unutturamazlardı. (Altın Çağ)
• "Hiçbir şey söylemedik, çünkü söylenecek o kadar çok şey vardı ki, hiçbir dil buna yeterli gelmezdi." (Aram Derler Adıma)
• Bundan yüz yıl önce olmuş olayların aynıları yaşanıyor gene: insanlar böyle. Her zaman olanlar bundan ibaret. (Paris-Fresno Güncesi 1967-68 Ölüm Dirim ve Aya Kaçış)
• Neden nefret ettiğimi bilmiyorum ama nefret ettiğim bir şey olduğunu biliyorum. (Uçan Trapezdeki Cesur Genç Adam)
• Sabahları o soğukta yataktan kalkmak canıma okuyordu. (Altın Çağ)
• Annemin elini sıktım, baktı: "Ne o Kurbağacık?" "Arıkuşu. Bak!" "Nerde?" "Na, şurda, sarı zambakların yaprakları arasında." Annem de baktı, gördü arıkuşunu: "Ay, ne güzel şey değil mi? Bayıldım doğrusu." "Biraz kafadan kontak galiba..." "Ne demekmiş o?" "Baksana, hiçbir yerde, hiçbir çiçekte durduğu yok. Pırrr diye fırlıyor, sonra iniyor, azcık durup kokusunu alıyor çiçeğin, sonra yine pırr diye uçuyor. Gören de; ürktü, kaçtı sanacak, oysa değil. Bir o çiçeğe konuyor, bir bu çiçeğe. Ne diye birinde karar kılıp yapacağını yapmaz?" "Onun huyu böyledir de ondan." dedi annem. Uzun uzun arıkuşunu seyretti: "Onun huyu böyle, n'apsın!" dedi yeniden. "Çok mu üzgünsün, anne'cim?" "Yok, hayır, değilim Kurbağacık. Hem böyle bir anda üzgün olmak çok ayıp bir şey. Ya sen?" "Ben de değilim." "Güzel! Üzgün değil, mutlu, neşeli olmanı istiyorum senin. Söyle bakalım, şimdi istediğin nedir?" "Üzgün olmak." (Ben Annemi Seviyorum)
• Ölüm her insan için kişisel bir zafer olurken eder mantık ve anlamı gibi nedenler başarısızlığın kalıplar haline geliyor. Boşverin başarıya... (Paris-Fresno Güncesi 1967-68 Ölüm Dirim ve Aya Kaçış)
• Dünya, masumların faziletini, huzurunu ve parasını çalmak için planlar yapan kafalarla doluydu. (Yetmiş Bin Süryani)
• - Konuşmak için mutlaka kelimelere ihtiyaç yoktur. Çok defa kelime kullanmadan konuşuruz. - Öyleyse kelimelerin ne lüzumu var? - Çok kere yoktur. Umumiyetle asıl söylemek istediğin şeyleri veya açığa vurmak istediklerini saklamaya yarıyor. (Aram Derler Adıma)
• ...Gerçekten insan olmaya ancak, birbirinize beslediğiniz doğal nefrete rağmen, birbirinize saygı gösterdiğiniz zaman başlayacağınızı bilmenizi isterim. (İnsanlık Komedisi)
• Kendi kafanda kurduğun şeylere kendin inanıyorsun sonunda. (Yoksul İnsanlar)
• <Dünyanın Bir Öğle Sonrası)
• "... Düş nedir anneciğim?" "Oo, bu anlatamayacağım bir şey, Kurbağacık. İnsan düş görmeye başladığından bu yana hep bu sorunun karşılığını bulmaya çalışmıştır." "Ne zaman düş görmeye başlamışlar?" "Pek emin değilim, fakat her şeyi daha değişik ya da daha iyi olarak görmeyi istediklerinden bu yana." (Ben Annemi Seviyorum)
• Ben hayallere istatistikten daha çok inanı­yorum. (En Güzel Günlerin)