Ayfer Feriha Nujen kimdir? Ayfer Feriha Nujen kitapları ve sözleri

BİYOGRAFİ

Şair-Yazar Ayfer Feriha Nujen hayatı araştırılıyor. Peki Ayfer Feriha Nujen kimdir? Ayfer Feriha Nujen aslen nerelidir? Ayfer Feriha Nujen ne zaman, nerede doğdu? Ayfer Feriha Nujen hayatta mı? İşte Ayfer Feriha Nujen hayatı...

Şair-Yazar Ayfer Feriha Nujen edebi kişiliği, hayat hikayesi ve eserleri merak ediliyor. Kitap severler arama motorlarında Ayfer Feriha Nujen hakkında bilgi edinmeye çalışıyor. Ayfer Feriha Nujen hayatını, kitaplarını, sözlerini ve alıntılarını sizler için hazırladık. İşte Ayfer Feriha Nujen hayatı, eserleri, sözleri ve alıntıları...

Doğum Tarihi: 1986

Doğum Yeri: İstanbul

Ayfer Feriha Nujen kimdir?

Aslen Keşmirli olan Ayfer Feriha Nujen, 1986 yılının Eylül ayında, İstanbul’da, orta halli bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelmiştir. İlk ve orta dereceli eğitimini çeşitli mahalli okullarda almakla birlikte, sonraki yıllarında yabancı dil, iktisat ve felsefe eğitimi de almıştır. AÜ Lisans ve KLÜ önlisans programlarında eğitim görmüştür. Farsça, Osmanlıca, Almanca, Kürtçe ve Urduca bilmektedir.

İlk şiirleri 14 yaşından itibaren Taflan, Berfin Bahar, Şiiri Özlüyorum, Sunak, Varlık, Sincan İstasyonu, Üç Nokta, Kaçak Yayın, Deliler Teknesi, Az Edebiyat, Forum Edebiyat, Evvel Fanzin, Yokluk gibi dergilerde ve edebiyat sitelerinde yayımlanmıştır. Daha çok Nilgün Marmara (Önal), Lale Müldür, Seyhan Erözçelik, Nedim Gürsel, Haşim Çatış, Hilmi Yavuz, Bukowski, Sylvia Plath gibi şairlerden ve Divan Edebiyatı’ndan etkilenmiştir.

Sıddık Akbayır’ın, Bir Fotoğrafınız da Bende Kalmış; Doç. Dr. Osman Nuri Özalp’in Prof. Dr. Sacit Adalı’ya 65. Yaş Armağanı adlı eserlerine çalışmalarıyla katkıda bulunmuştur.

Ayfer Feriha Nujen Kitapları - Eserleri

  • Aşkın 7. Harikası Tac Mahal
  • Ey Arş, Sıkıştır!
  • Ay ile Güneş Arasında
  • Duasız Ölüler
  • Yüzü Avuçlarında Solgun Bir Gül

Ayfer Feriha Nujen Alıntıları - Sözleri

  • " Çünkü Mecnun olmanın başka bir anlamı vardı aşkta. Leyla'yı sevmekten çok daha başka...Yine de her zaman Leyla idi, halimizin tek ifadesi. Çünkü Leyla, aşkın haliydi. " (Aşkın 7. Harikası Tac Mahal)
  • Kendi kıyametinin ateşinde çığlık çığlığa sesleniyordu kendine... (Yüzü Avuçlarında Solgun Bir Gül)
  • her şeyin yarım kalacağına olan inancım kendini bu dünyayla tamamladı (Ey Arş, Sıkıştır!)
  • İnsan âlemde neyin temsili; biz olmazsak ölüm, kime neyin ifadesi? (Aşkın 7. Harikası Tac Mahal)
  • Hüzün, sevdiğini öldürtebilir herkese... Onu içinden terk eden derviş, öksürdü durdu yüzüne... "Can nefesten kesilince..." diye devam etti öksürmeye... (Yüzü Avuçlarında Solgun Bir Gül)
  • - Kız çocuğu rahmettir. Doğduğunda beraberinde bereketini de getirir. Allah’ın bizlere emanetidir, ama bunu insanlar bilmiyorlar. (Ay ile Güneş Arasında)
  • - Neden bu kadar yalnız kaldım ben? Neden bu acılarımı dindirecek bir yakınım yok? (Ay ile Güneş Arasında)
  • - Bir peygamberle alay etmekten utanın! Allah'ın zulmünden sakının kendinizi. Burada bu edepsizliği mi öğreniyorsunuz? (Ay ile Güneş Arasında)
  • “ bir ipte bir cambazdım kendimi boşluğa bıraktım hatırladım! “ (Ey Arş, Sıkıştır!)
  • "Meryem ona verilen ekmeği parçalara bölüp bu yoksul insanların başuçlarına bırakıyordu. Yemiyor, içmiyor mabede sığınan yoksullarla paylaşıyordu azığını.." (Ay ile Güneş Arasında)
  • " Aşkın ölümü âlemin ölümüdür, öğren! " (Aşkın 7. Harikası Tac Mahal)
  • “ duvar değil dikilen karşımıza zulüm durup bakıyorsun beyinsiz etmen bir manzara nefes alıp veriyor sanki yıkılmak için uyandırıyorsun -eli eline değiyor zalimlerin bazen yağmurla beraber rüzgar söylenmemişlerin en güzelini söyler.” (Ey Arş, Sıkıştır!)
  • Bazı şeyleri doğuştan bilir insan, mesela yaşamayı! (Yüzü Avuçlarında Solgun Bir Gül)
  • Bir uzun, bir kısa... Biri diğerinden hep geride adımlarla, başını yere eğip elleri cebinde yürürdü. (Yüzü Avuçlarında Solgun Bir Gül)
  • Bencillik insana azap getirecektir. İyi işlerle övünmeyiniz. Allah karşısında kendinizi daima kusurlu bulunuz. İnsanların iyiliğini ancak O bilir. Zira insanı yaratan odur. (Ay ile Güneş Arasında)
  • Hiç dinmeyen bir karışıklık vardı. Yüksek faiz oranları ve halkın borçlarla bükülen beli isyanları alevlendirmişti yine.. (Ay ile Güneş Arasında)
  • ... dünyayı unutmaya çalıştığımda kuşların sesini duymaya başladım kökten hasar alınca dalların işe yaramadığını anladım ben tanrının kitaplarında bir günahkarım bir roman kahramanı değil. yüreğim ağzımda kısıtlı soluklanmalarla kutsandım. ve tanrıya da kırgın değilim tanrım, artık barışalım! (Ey Arş, Sıkıştır!)
  • Dostlarım Allah'a inanan ve ona kulluk eden siz müminler neyin peşindesiniz? Adaleti kan dökerek mi sağlayacaksınız, böyle mi mümin olacaksınız? (Ay ile Güneş Arasında)
  • arşimet kalbim bu dünyayı kaldırmıyor artık annem ve kuşlar bazen aynı şeyi söylüyor istersen yemin bile ederim sanırım tanrı artık bize inanmıyor (Ey Arş, Sıkıştır!)
  • Yeryüzündeki topraklar kadar çeşitliydi insanlar... Bataklıkların sinsiliği vardı kiminde, kimi eriyen taşlar gibiydi. Kimileri vardı ki, ne ürün veriyordu, ne de yaşamaya el... Bazı insanlar vardı ki, işte öyleydi... (Yüzü Avuçlarında Solgun Bir Gül)