Hüseyin Kıran kimdir? Hüseyin Kıran kitapları ve sözleri
Türk Şair, Yazar Hüseyin Kıran hayatı araştırılıyor. Peki Hüseyin Kıran kimdir? Hüseyin Kıran aslen nerelidir? Hüseyin Kıran ne zaman, nerede doğdu? Hüseyin Kıran hayatta mı? İşte Hüseyin Kıran hayatı...
Türk Şair, Yazar Hüseyin Kıran edebi kişiliği, hayat hikayesi ve eserleri merak ediliyor. Kitap severler arama motorlarında Hüseyin Kıran hakkında bilgi edinmeye çalışıyor. Hüseyin Kıran hayatını, kitaplarını, sözlerini ve alıntılarını sizler için hazırladık. İşte Hüseyin Kıran hayatı, eserleri, sözleri ve alıntıları...Doğum Tarihi: 1965
Doğum Yeri: Amasya, Türkiye
Hüseyin Kıran kimdir?
1965'te Amasya'da doğdu. İlk, orta ve lise öğrenimini burada tamamladı. Üniversiteyi politik nedenlerle bırakmak zorunda kaldı. Yine aynı nedenlerle 10 yıl cezaevinde kaldı.
2004'te şiir ile edebiyata başladı. Daha çok Resul romanıyla tanındı. İstanbul Telif Ofisi ve Gümüşlük Akademisi'nin verdiği Edebiyat Bursu'nu alan ilk kişi oldu. Evli ve bir çocuk babası olan Kıran halen İstanbul'da yaşıyor.
Hüseyin Kıran Kitapları - Eserleri
- Madde Kara
- Resul
- Benim Adım Meleklerin Hizasına Yazılıdır
- Gecedegiden
- Dağ Yolunda Karanlık Birikiyor
- Küstah
- Yaşamak - Bir Çaba
Hüseyin Kıran Alıntıları - Sözleri
- "İçlerinde ben varım diye açılır bütün oda kapıları, odacıklar, gözeler; içlerindeki o boşlukta benim düşüncem, düşünülmüş bir ben bulunur her seferinde. Yokluğuma her ulaşıldığında bir öteki odacıkta işbaşında olur düşünülmüş bir başka ben; o benden her seferinde daha çok olan varlığım." (Resul)
- "Tamamen durmadım. Dünyayla olan ilişkimi bu yeni duruma uyarladım, canlılara odaklandım." (Benim Adım Meleklerin Hizasına Yazılıdır)
- Onlardan kurtulmanın yolu, gözlerimi kapamak. Kokuları bana ulaşmasın, burnumu tıkamak. Çıtırtılarını duymamak için kulak ve dikkat, dokunulmamak. Geriye dilim kalıyor. Genellikle tat alma organımızı onlara değdirmiyoruz (Benim Adım Meleklerin Hizasına Yazılıdır)
- Halkımın insanları, hayatları ellerinden alınmışlar, amaçsız kaldılar. (Benim Adım Meleklerin Hizasına Yazılıdır)
- inanmak çilesi bitti boğulana kadar koşmak gerekir inanmak çilesi bitti deniz ve herkes çekilsin (Küstah)
- Durdu. Soluk alıp verişi. Nefesinin yarattığı tatlı kayalıklara yaslanarak sürdürdü kendini, sessizliğe gömülü, gümbürdemeyen artık kafasının içi serin, tuhaf ve bükülmüş aklı duru ve taze hava içinde yüzüyor. İç göçerten lezzette bir duruş, havada küçük hayvancıklar, kanatlılar, kedi ve mors balığı, balon balığı, vantuzlu domuz başları, kum bitleri, kürek çeken kürklü şeyler ... bunlarla oyalanıyor ve titremiyor hiç. (Gecedegiden)
- İnsana güvendim. Kendime güvendim. Öyle derin ki yenilgim, yeryüzünü terk etmeli ve burada başlattığım eylemi sonsuza dek silmeliyim. Kimse beni yenilgiyle hatırlamamalı. (Benim Adım Meleklerin Hizasına Yazılıdır)
- (...) bazen bana kelimeler geliyor gudubet, karmaşa, alkış azamet kendiliğinden geliyor açılıyor evler yorgun kahvaltılarıyla kadınları evlerin çay sarhoşluğu, ovalanmış beşik, eterli dantel hoş şeyler sunuyor kelimeler; tanrısal! aklım almıyor -donuk doğrularım var benim (...) (Küstah)
- “ Bana bazen kelimeler geliyor Bazıları titrek,bazıları beter Ve bana kelimelerin kardeşliği yeter.” (Madde Kara)
- Her ağaç , bir yerini bulmuşluktur. (Dağ Yolunda Karanlık Birikiyor)
- Ve nihayet sessizlik. Sesle ilgili olmayan, bir doluluk varlığı sarmalayan, örten ve dolduran bir doku olarak. (Gecedegiden)
- Sessizliğin beni ve hayatımı tümleyen mucizesi... (Gecedegiden)
- Neşe epeydir uğramıyordu yanıma, beni terk etmiş olması muhtemeldi, muhtemel ki bende yerleşecek yer bulamamış, ayaklarını sürüyerek küskünlük içinde uzaklaşmıştı. (Benim Adım Meleklerin Hizasına Yazılıdır)
- Demek ki küçük de olsa bir umut bulunuyordu, ki herkes bilir; umut hep küçük halde bulunur. Onu, biz büyütürüz. (Dağ Yolunda Karanlık Birikiyor)
- Demek ki küçük de olsa bir umut bulunuyordu, ki herkes bilir; umut hep küçük halde bulunur. Onu, biz büyütürüz. Abartırız da denebilir. (Dağ Yolunda Karanlık Birikiyor)
- Akarsuya gömdüğüm bedenimi gece boyunca yalayan su ısımı emmiş, eksilmiş, alıp götürmüştü (Yaşamak - Bir Çaba)
- “Hepimiz yaşadığımız hayatı doğru ve geçerli sayma eğilimine sahibiz ve bu, sahip olduğumuz eğilimlerin içinde muhtemelen en işe yarayanı.” (Resul)
- şüphesiz hepimiz biliriz yaşamaktan büyük zulüm yok yıkandığımız hep aynı ırmak (Madde Kara)
- Ey benim kendi olan kendim uçucu şey, kelimelerden geçerek sal beni uzaklara.. (Madde Kara)
- "Her şeyler sadece gözlerim açık olduğu için beynime akıyor. Görmekten kurtulamıyorum." (Resul)