Nodar Dumbadze kimdir? Nodar Dumbadze kitapları ve sözleri
Gürcü Yazar Nodar Dumbadze hayatı araştırılıyor. Peki Nodar Dumbadze kimdir? Nodar Dumbadze aslen nerelidir? Nodar Dumbadze ne zaman, nerede doğdu? Nodar Dumbadze hayatta mı? İşte Nodar Dumbadze hayatı...
Gürcü Yazar Nodar Dumbadze edebi kişiliği, hayat hikayesi ve eserleri merak ediliyor. Kitap severler arama motorlarında Nodar Dumbadze hakkında bilgi edinmeye çalışıyor. Nodar Dumbadze hayatını, kitaplarını, sözlerini ve alıntılarını sizler için hazırladık. İşte Nodar Dumbadze hayatı, eserleri, sözleri ve alıntıları...Doğum Tarihi:
Doğum Yeri: 14 Temmuz 1928, Tiflis, Gürcistan
Nodar Dumbadze kimdir?
20. yüzyıl Gürcü edebiyatının en ünlü adlarından biridir.Nodar Dumbadze Tiflis’te doğdu. 1950 yılında Tiflis Devlet Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ni bitirdi. Aynı yıl Gürcüce gazete ve dergilerinde ilk şiirleri ve mizah öyküleri yayımlandı. 1967 – 1972 arasında, Sovyet Yazarlar Birliği üyesi Gürcistan Yazarlar Birliği sekreteri iken Niangi adlı mizah dergisinin editörlüğünü yaptı. Tiflis’te ölen yazar, kentteki "Mziuri" adlı çocuk parkına toprağa verildi. Eylül 2009’da naşı buradan Mtatsminda Panteonu’na nakledildi.
Nodar Dumbadze Kitapları - Eserleri
- Ben Ninem, İliko ve İlarion
- Güneşi Görüyorum
- Güneşli Gece
- Ağ bayraqlar
- Kukuraça
Nodar Dumbadze Alıntıları - Sözleri
- “İnsan yalnız üzdən baxılan divar naxışı deyildir. İnsan daha yaxşı, daha gözəl qavranılan nöqtədən müşahidə edilməli olan heykəldir”. (Ağ bayraqlar)
- Hansı üstün tutulmalıdır - cəmiyyət, yoxsa şəxsiyyət? Bəşər cəmiyyətinin tarixi bu suallara müəyyən cavab verməz, çünki tarixdə bu, çox gözəl müvazinət tapıb. Tarixdən məlumdur ki, çox böyük şəxsiyyətlər, düha sahibləri, görkəmli istedadlar cəmiyyət yolunda öz canlarından keçiblər. Və əksinə, bir şəxsiyyətin kefì və ya axmaqlığı, onun şıltaqlığı və düşkünlüyü ucbatından şəhərlərin, bütöv bir ölkənin, bütöv bir xalqın, bütöv bir mədəniyyətin məhv olduğu hallar da məlumdur.Bir nəticəyə gəlmək çətindir... (Ağ bayraqlar)
- Bilge bir kadın olan ninem, bana her zaman şöyle diyordu: "Oku, kör olası, yoksa cahil kalırsın." (Ben Ninem, İliko ve İlarion)
- Kendime şarap koyup konuşmaya başladım: “Bu güneşin şerefine…” “Şu anda gece,” dedi Şota. “Ben güneşi görüyorum…” “Bravo sana!” dedi Otar. “Güneşi görüyorum!” dedim yeniden. “Güneşi görüyorum ve eğer kör değilseniz, sizin de görmeniz lazım.” (Ben Ninem, İliko ve İlarion)
- თქვენ ეს ქვეყანა საწყობი ხომ არ გგონიათ? ახალგაზრდობა მოვა თავის დროზე და მისით ჩაიბარებს თავის ქვეყანას. ახალგაზრდობა დაგვმარხავს ჩვენ და დაგვაწერს საფლავის ქვაზე სახელებსა და გვარებს. Siz bu ülkeyi odun deposu mu sanıyorsunuz? Gençlik zamanı gelince gelir ve kendisi teslim alır ülkesini. Gençlik bizi mezara gömüp, mezar taşımıza ad ve soyadlarımızı yazacaktır. (Güneşli Gece)
- “Umut ettiği sürece yaşıyor insan.” (Ben Ninem, İliko ve İlarion)
- Ağalasam, ağlıyamıyorum. Gözyaşım damarlarımda dolaşıyor, kan olmuş gözyaşım; kanım da ter olup vurmuş dışıma. (Güneşi Görüyorum)
- Kimi zaman içimiz ürperene, çenelerimiz takırdayana dek yıkanırdık ırmakta. Kimi zaman top oynardık. Kimi zaman tutsak almaca; kale kapmaca; uzun eşek; çelik çomak... oynar be ne sen geçirirdik günleri... Nerde o günler şimdi, o oyunlar Nerde? Çocuklar o unutulmaz, tadına doyulmaz günleri yitirmişlerdi artık. (Güneşi Görüyorum)
- “Mənim dünyadan sevməmiş köçənlərə yazığım gəlir”… (Kukuraça)
- İndi Qorqaslinin daş atın üstündə təntənə ilə əyləşib, yuxarı qaldırdığı sağ əli ilə sürücüləri döngələrdə ehtiyatlı olmağa xəbərdar elədiyi və qədim əyyamlarda ümidini itirmiş tiflislilərin özlərinin son həyat yollarını başa vurduqları - boyunlarına daş bağlayıb özlərini Mtkvarinin bulanıq sularına atdıqları sıldırımlı Metex qayası üzərində keçmişdə Metex qalası ("qala" sözünü burada "qazamat" mənasın da başa düşmək lazımdır) vardı. (Ağ bayraqlar)
- “Biz, bütün dünyanın adamları, əslində bir dildə danışırıq, intəhası bir-birimizi ona görə anlamırıq ki, birimiz o birimizə qulaq asmağı bacarmırıq”. (Kukuraça)
- Savaşın kocaman bir işkembesi var, kocaman, mezarlıktan bile büyük, mezarlıktan on kez daha büyüktür savaşın midesi. (Güneşi Görüyorum)
- “Mənəviyyat mənəviyyatdır, mənəvi həyatsa - kinodur, teatrdır, rəssamlıqdır, musiqidir… Bir də bunlara məhəbbətdir”. (Kukuraça)
- Axı, sənin də bir hədd-hüdudun var və geri də qayıtmalısan. Di, qaytar o apardığın adamları, qaytar onları, a yol. Bilirdim ki, bir gün gələcək, məni də çəkib, sonu məlum olmayan uzaq yerlərə aparacaqsan, ancaq mən bura qayıdacam, özün gec-tez məni qaytarıb bura gətirəcəksən. İstəmirəm, kimsə buraya mənim xəbərimi gətirsin, özüm qayıdıb bura gələcək və deyəcəm: bu, mənəm, qayıtmışam, camaat! İstəyirəm ki, apardığın adamlardan hər biri belə desin, hər biri qayıtsın-istər öz ayaqlarıyla olsun, istər qoltuqağacıyla, – ancaq təki qayıtsın! (Güneşi Görüyorum)
- İsti, olduqca isti iyun axşamı idi. Qaranlıq, bir növ kəsif qatlı göy üzünü iri şüalı ulduzlar sıx-sıx bürümüşdü. Adama elə gəlirdi ki, əlini uzadıb, ulduzlu səmadan bir tikə qoparmaq olar – səma bu qədər sıx və aşağı idi. Cırcıramalar cırıldayır, hardasa, yaxından çayın qıjıltısı gəlir, qurbağalar quruldayırdı. Vəfalı kənd keşikçiləri – itlər tənbəl-tənbəl hürür, bir-birinə hay verirdilər. İndi mənim kəndimin də səması belədir, mənim kəndimdə də bu cür sakitlikdir və orda iyun gecəsinin səmavi sükutunu pozan da eynən buradakı kimi səslərdir. Bibim də, yəqin bizim qoz ağacının altında mütəkkəyə dir-səklənərək uzanıb, ulduzlu səmanın gümüşü qaranlı-ğına baxır və mənim fikirləşdiyimi fikirləşir... (Güneşi Görüyorum)
- dertleşecek biri yoksa eğer, insan duvarla, taşla, ağaçla, herhangi biriyle veya bir şeyle de konuşmak istiyor. (Güneşli Gece)
- Şaka değil, yetmiş iki yaşında bir kadınım, ama ne yaparsın çocuğum, hayata doyamadım. İnsanın kalbi doymak bilmiyor. Daha fazla yaşamak istediğimi söylemeye utanıyorum. Kral üç gün daha yaşamak için kör köpek yavrusunu yemiş. (Ben Ninem, İliko ve İlarion)
- Nəhayət, iri dəmir alaqapı görəcəksiniz. Adamları alaqapıdan içari qrup-qrup salır, buraxanda isə bir-bir buraxırlar. Bu alaqapıdan çıxmağın üç üsulu var: birinci üsul odur ki, siz müqəssir olmayasınız, ikinci üsul odur ki, siz alaqapını, bir növ Tsikara kimi, vurub yerdən çıxarmaq istəyirsiniz, amma... Bu, həmin o doqquzuncu alaqapıdır ki, Tsikaranın buynuzlarını qırıb... (Ağ bayraqlar)
- Keşke insan yüz yaşında doğsa, sonra yaşı giderek azalsa ve yaşıyla birlikte dertleri de... Görüşü, işitmesi, düşünceleri de azalsa ve sonunda annenin tesellisi gibi huzur içinde ve hiçbir şey hissetmeden ölse... (Güneşli Gece)