Nur Yazgan kimdir? Nur Yazgan kitapları ve sözleri

Türk Yazar Nur Yazgan hayatı araştırılıyor. Peki Nur Yazgan kimdir? Nur Yazgan aslen nerelidir? Nur Yazgan ne zaman, nerede doğdu? Nur Yazgan hayatta mı? İşte Nur Yazgan hayatı...

Türk Yazar Nur Yazgan edebi kişiliği, hayat hikayesi ve eserleri merak ediliyor. Kitap severler arama motorlarında Nur Yazgan hakkında bilgi edinmeye çalışıyor. Nur Yazgan hayatını, kitaplarını, sözlerini ve alıntılarını sizler için hazırladık. İşte Nur Yazgan hayatı, eserleri, sözleri ve alıntıları...

Tam / Gerçek Adı: Yurdanur Avcı Yazgan

Doğum Tarihi: 1978

Doğum Yeri: İzmit, Kocaeli

Nur Yazgan kimdir?

Nur Yazgan (d. 1978), Türk yazar.

Lal Kitap adlı roman dosyasıyla 2007 Duygu Asena Roman Ödülü'nü kazanmıştır.

İzmit'te yaşayan Yazgan evli ve bir çocuk annesidir.

Nur Yazgan Kitapları - Eserleri

• Leyla
• Lal Kitap
• Zamanın Kokusu

Nur Yazgan Alıntıları - Sözleri

• "Hikaye elbet son bulur,mühim olan ne anlattığınızdır." (Leyla)
• “Okumanın aynı zamanda tüm ilimleri öğrenmek olduğuna, okuyarak vehamet hastalığı dahil birçok hastalıktan da korunacağına ikna olmuştu.” (Leyla)
• Okumanın aynı zamanda tüm ilimleri öğrenmek olduğuna, okuyarak vehamet hastalığı dahil birçok hastalıktan korunacağına ikna olmuştu. (Leyla)
• Gölgeler insanlığın karanlık taraflarını saklardı içinde. Bir insan tüm bu karanlığı yüreğinde taşısaydı yok olurdu çünkü. Bu yüzden her insanı kendi karanlığı takip ediyordu. Gölgelerin karanlığını güzel kılansa uysallıklarıydı elbet. Beden ne yaparsa onu yapardı gölge. Hayat nasıl yaşanıyorsa ölüm de öyle yaşanacaktı. (Zamanın Kokusu)
• "Hikâye elbet son bulur, mühim olan ne anlattığınızdır." (Leyla)
• Hayatında gün ağarmadan sokağa çıkmamış, karanlığa kendini bırakmamıştı hiç. (Leyla)
• İnsan mutluyken ve hatta umutluyken yollar da çarçabuk bitiyordu işte. (Zamanın Kokusu)
• “Hikayeler elbet son bulur, mühim olan ne anlattığınızdır.” (Leyla)
• Okumanın aynı zamanda tüm ilimleri öğrenmek olduğuna, okuyarak vehamet hastalığı dahil birçok hastalıktan da korunacağına ikna olmuştu. (Leyla)
• Kötü kokan ölüm değil aslında. Ölüm, ter, kir yağ kokan insan bedenini bütün kokulardan arındırır hatta. Kuytu köşelerden sızan salgıların nemli idrarla ve kanla bezeli yaşamın elinden çeker alır insanoğlunun zavallılığını. (Zamanın Kokusu)
• Güneş doğmak istiyor. Dünya karanlıktan kurtulmaya hazırlanırken bebeğin başı görünüyor iki bacağın arasında. Hekimbaşı iki hareketle anasından ayırıyor bebeği. Gece gibi bir kız çocuğu. Ağlayışında bile gece güzelliği saklı. "Leyla," diyor Hekimbaşı "Leyla doğdu." (Leyla)
• Umut toprağa düşmüş bir meyve çekirdeğiydi; her zaman için kendiliğinden yeşerebilirdi. (Zamanın Kokusu)
• Muhakkak ki zaman şu an elindeki en kıymetli şeydi. (Leyla)
• İkimiz de aynı arzunun ateşiyle yanıyorduk aslında... O Rüya'nın bedenine kavuşmayı hayal ediyordu, ben de onun... O gölgesini bildiği bir bedeni takip ederken ben de içinde sakladığım bu bedensiz gölgeyle onu takip edecek, önce gölgesine sonra da bedenine kavuşmak için fırsat kollayacaktım. (Zamanın Kokusu)
• Aşkla yaşayanlar ölümden nefret ederek ölürler; hırsla yaşayanlar uzun süre can çekişirlerdi. (Lal Kitap)
• Erkeğini kovdurarak geliştiren bir zekaya sahip olmalı kadın. (Zamanın Kokusu)
• Aşk ve ölümün zamanı yoktur. Şimdiki zamanın sonsuzluk kipinde yaşanır ikisi de (...) ikisine de gelecekte kavuşacağımızı düşünürüz. Oysa uzayan, çoğalan, genişleyen şimdiki zamanın içinde saklıdır ikisi de. (Zamanın Kokusu)
• Bazen gereğinden fazla yaşamak; yaptıklarının yıkıldığını görmek, hayata karşı duyduğun inancı yitirmekten başka bir işe yaramıyordu. (Zamanın Kokusu)
• Mahallesi deniz görmüyordu, deniz de onları göremiyordu böylece. Denizi mahcup etmemek içindi bu. Görseydi, üst üste yığılan tuğlalara "ev" dendiğini, utanırdı kendi güzelliğinden. (Lal Kitap)
• İnsan kendisinin sırf bedenden ibaret olduğunu düşünürse hem daha kolay ölüyor hem de daha kolay yaşıyordu. (Zamanın Kokusu)