İsrail'in özellikle Gazzeli çocuklarda, kadınlarda bıraktığı travma ve acı dolu izler...

İsrail’ in 9 aylık soykırım savaşı Gazzeli' lerin bir çoğuna özellikle çocuklara kabus, titreme ve yatak ıslatma gibi artan durumlarla yaşamları boyunca mental açıdan büyük hasar bıraktı.

Nabila Hamada savaşın ilk başlarında Gazze’de yerinden edilmiş insanlarla dolu ve çürüyen cesetlerin koktuğu  hastanede  iki erkek çocuk doğurdu. İsrail güçleri hastaneyi tehdit ettiğinde, o ve eşi bebeklerinden sadece birini alıp kaçtılar çünkü hastane personeli diğer bebeğin hastaneden götürülebilecek kadar iyi olmadığını ve çok güçsüz olduğunu söyledi. Yakın bir zaman sonra, İsrail güçleri hastaneyi bastı ve Hamada çocuğunu bir daha hiç göremedi.

40 yaşındaki Hamada ikizlerden birinin kaybetme  travmasıyla birlikte  diğer evladını da kaybeder diye öyle bir korkmuştu ki taş kesilmişti ve hayatta kalma yüküyle başa çıkmak için güçsüzdü.

“Bebeğime, büyük çocuklarıma bakamıyorum ya da ihtiyaçları olan sevgiyi veremiyorum.” ifadelerini kullandı.

Hamada, 9 aylık savaştan sonra mental sağlıkla mücadele eden yüzlerce binlerce Filistinli arasından biri. Travma acımasız olmuştu. Onlar, İsrail bombardımanlarında  ailelerinin ve arkadaşlarının öldürülmesine katlandılar. Yaralandılar veya sakatlandılar. Çatışmalar sürerken evlerine, çadırlarına kapandılar veya tekrar tekrar kaçtılar.

Hekimler ve uzmanlar basına endişe, korku, depresyon, uyku eksiksizliği, öfke ve saldırganlığın yaygın olduğunu anlattı. Özellikle çocuklar en savunmasız olanlar çünkü çoğu aile zar zor bir arada kalabiliyorlar. Flisitinlilere yardım etmek için çok az kaynak var. Ruh sağlığı hekimleri kargaşadan ve ezilmeden travmatize olmuş insanların sayısının doğru destek sağlama kabiliyetlerini  sınırladığını söylüyor.  Bu yüzden en kötü semptomları hafifletmek için psikolojik ilk yardım talep ediyorlar.

Uluslararası Kurtarma Komitesi'nde acil çocuk koruma koordinatörü olan Ulrike Julia Wendt , psikososyal ve mental açıdan desteğe ihtiyacı olan yaklaşık 1.2 milyon çocuk olduğunu ve bunun neredeyse Gazzeli çocukların tamamı demek olduğunu söyledi. Wendt savaş başladığından beri Gazze’yi ziyaret ediyor.

Oyun saatleri ve resim sınıfları gibi basit programların farklılık yaratabileceğini söyledi. Amaç onlara sadece kötü şeylerin olmayacağını göstermek. Gazze'nin 2,3 milyonluk nüfusunun yaklaşık 1,9 milyonu evlerinden çıkarıldı. Çoğu kişi sefil çadır kamplarında yaşıyor ve yiyecek, su bulmakta zorlanıyor.

Güneydeki Han Yunus şehrinin yakınlarına  sığınan Jehad el Hams, bir kutu yiyecek olduğunu sandığı kutuyu alırken sağ gözünü ve sağ el parmaklarını kaybettiğini söyledi. Aslında onun patlamamış bir mühimmat olduğunu söyledi. O zamandan beri uykusuzluk ve yönelim bozukluğu yaşıyor. “Her ne zaman kendime baksam ağlıyorum ve ne hale geldiğime bakıyorum."