Abbas Maroufi kimdir? Abbas Maroufi kitapları ve sözleri

İranlı Yazar ve Gazeteci Abbas Maroufi hayatı araştırılıyor. Peki Abbas Maroufi kimdir? Abbas Maroufi aslen nerelidir? Abbas Maroufi ne zaman, nerede doğdu? Abbas Maroufi hayatta mı? İşte Abbas Maroufi hayatı...

İranlı Yazar ve Gazeteci Abbas Maroufi edebi kişiliği, hayat hikayesi ve eserleri merak ediliyor. Kitap severler arama motorlarında Abbas Maroufi hakkında bilgi edinmeye çalışıyor. Abbas Maroufi hayatını, kitaplarını, sözlerini ve alıntılarını sizler için hazırladık. İşte Abbas Maroufi hayatı, eserleri, sözleri ve alıntıları...

Doğum Tarihi: 1957

Doğum Yeri: Tahran, İran

Abbas Maroufi kimdir?

Abbas Maroufi ('Abbās Ma'rufi, Tahran, 17 Mayıs 1957) tarafından ilk ve en çok beğenilen roman, SAMFONI-e MORDAGÂN (Tahran, 1989 Lotfali Khonji tarafından ölülerin senfonisi, Wiltshire, İngiltere, 2007 olarak çevrildi), kurgu Yazar ve periyodik Gardun'ın kurucusu ve editörü. 1996 baharında İran'ı terk etti ve o zamandan beri Almanya'da yaşıyor.

Abbas Maroufi Kitapları - Eserleri

• Ölü Ruhlar
• Ölüler Senfonisi
• Ferhat'ın Ölüsü

Abbas Maroufi Alıntıları - Sözleri

• ... “Geçen gecenin mestliği üzerimde hâlâ, ne hoş şarapmışsın sen böyle!” (Ölü Ruhlar)
• ... Ne garip bir yalnızlık! Baba, insanın kendi odasındayken yalnız kaldığını sanıyordu. Oysa yalnızlığın sadece kalabalıkta hissedilebileceğini bilmiyordu. (Ölü Ruhlar)
• "İnsan birini sevince daha yalnız kalır.Çünkü o sevdiği dışında kimseye ne hissettiğini anlatamaz." (Ölü Ruhlar)
• Yalnızlığın bir odada tek başına kalmak olduğunu sanıyordu. Oysa yalnızlığın sadece kalabalıklarda hissedilebileceğini bilmiyordu... (Ölüler Senfonisi)
• "Yalnızlığın bir odada tek başına kalmak olduğunu sanıyordu; oysa yalnızlığın sadece kalabalıkta hissedilebileceğini bilmiyordu." (Ölüler Senfonisi)
• "Oysa yalnızlığın sadece kalabalıkta hissedilebileceğini bilmiyordu." (Ölü Ruhlar)
• Yalnızlığın bir odada tek başına kalmak olduğunu sanıyordu. Oysa yalnızlığın sadece kalabalıklarda hissedilebileceğini bilmiyordu. (Ölüler Senfonisi)
• “İyi de bizim de bir canımız var hani. Gezmeye dolaşmaya ihtiyacımız var, bir yerde oturup iki bardak çay içemeyecek miyiz yani?” (Ölü Ruhlar)
• "Yalnızlığın bir odada tek başına kalmak olduğunu sanıyordu. Oysa yalnızlığın sadece kalabalıklarda hissedilebileceğini bilmiyordu." (Ölüler Senfonisi)
• sevmenin ne kadar tatlı olduğunu, insanı nasıl ölümsüzlüğe yaklaştırdığını anlayabilir miydi birileri? (Ölü Ruhlar)
• "Baba, insanın kendi odasındayken yalnız kaldığını sanıyordu. Oysa yalnızlığın sadece kalabalıkta hissedilebileceğini bilmiyordu." (Ölüler Senfonisi)
• Birisi başımın üzerinde duran bavulu almış hızla uzaklaşıyordu. Artık sırtımda ölü taşımayacak mıydım ? (Ferhat'ın Ölüsü)
• Tabii hayat her zaman aynı değildi. İyi günlerimiz de oldu, kötü günlerimiz de ve büyüdükçe daha kötü olduk. (Ölü Ruhlar)
• “Gece geldiğinde tüm acılar da beraberinde geliyordu.” (Ölü Ruhlar)
• Yaz günü gölgede yatanın, kış günü ekmeği esmer olur. Azeri atasözü (Ölüler Senfonisi)
• Tabii hayat her zaman aynı değildi. İyi günlerimiz de oldu, kötü günlerimiz de ve büyüdükçe daha kötü olduk. (Ölü Ruhlar)
• Hayat acıydı. Zehir, zıkkım gibi. Geceleri ateşler içinde kıvranıyor gündüzleriyse çile çekiyordum. (Ölü Ruhlar)
• "Tanımadığı insana aşıktı, tanıdığı insanlardansa korkuyordu." (Ölü Ruhlar)
• "Dünya boş, değersizdir. Beş para etmez." dedi. "Güzel şeyler söyle. Dünya boş ve değersiz değildir. Dünyada zor olan sadece insanca yaşamaktır." dedim. (Ölüler Senfonisi)
• Yalnızlığın bir odada tek başına kalmak olduğunu sanıyordu. Oysa yalnızlığın sadece kalabalıklarda hissedilebileceğini bilmiyordu. (Ölüler Senfonisi)