Ayıptır!...

Ayıptır!...

 

Derler ki ayıptır!.

Sus büyüklerin önünde konuşmak ayıptır!...

Bilmezler asıl ayıp konuşamamaktan gelir...

Kendini ifade edememek, sözcükleri yutmak,yutkunmak asıl ayıp olan...

Ayıbın büyüğü tam konuşacakken lâl bırakmaktır çocuğu...

Ne biçim konuşuyorsun deyip kalıba sokmak ayıptır!..

Sus ayıptır!...

Koşma ayıptır!...

Otur uslu uslu ayıptır!...

Bak arkadaşların nasıl da sakin!...

Ayıptır!...

Oysa ayıp olan,hareket etmesi gereken çocuğu elsiz ayaksız bırakmaktır!...

O çocuk büyüdüğünde yaşayacakları ayıptır!...

O çocuk yetişkin olduğunda sus pus olunca ayıptır!..

Konuşması gerektiğinde susmasıdır ayıp olan!...

Gerekli yer ve zamanda hareketsiz kaldığında ayıptır!...

Aile kurduğunda ve çoluk çocuğa sahip olduğunda tekerrür edecek olan ayıptır...

O çocukları da dengeden yoksun yetiştirdiğinde ayıptır...

Enerji içe baskılandığı vakit ayıptır...

Sözcüklere ket vurulduğu zaman ayıptır...

Özgüven olmadığında ayıptır...

Büyüdüğünde bu enerji negatife evrildiginde ayıptır...

Nesiller böyle yetiştiğinde ayıptır...

Asıl ayıp,hayatı tutsak,sözcükleri yasak,ayakları prangalı kılmaktır!...

 

Ahmet Timur