Bir Öğrenci İle 'Allah’ın Adaleti' Üzerine Bir Diyalog

Yıllar önce fakültedeki odama bir kız öğrenci geldi, çekingen ve ürkek bir sesle “girebilir miyim?” dedi...

“Elbette buyur” dedim ve gösterdiğim yere oturdu… “Benim bir sorum var ama tahmin ediyorum siz de bu soruyu dinlemeye tahammül edemezsiniz” dedi… “Neden kızım nasıl bir soru ki bu?” dedim gülümseyerek… “Aslında sadece bir soru değil bu bende aynı zamanda bir sorundur, şimdiye dek hiçbir hoca tahammül etmedi söyleyeceklerime, kızacaksanız söyleyin şimdiden çıkayım” dedi…

Anladım ki derdimiz büyük, “kızım çay içer misin” dedim… “Olur” dedi… Çay geldi “haydi söyle sorununu ya da sorunu” dedim… “Hocam ben Allah’ın adil olduğuna inanmıyorum” dedi… Doğrusu ilahiyat üçüncü sınıfa gelmiş bir kız öğrenciden bunu beklemiyordum… Kız yüzüme baktı, kızdım mı diye… “Ama kızmadınız” dedi, “neden kızayım ki, böyle düşünmek ve inanmak senin hakkın ama merak ediyorum neden Allah’ın adil olduğuna inanmıyorsun?” dedim… Kız başladı anlatmaya, mazlumlardan, mahrumlardan, Filistin’den, Irak’tan, Somali’den, Afrika’dan, fakir zengin arası uçurumlardan vs. vs. olumsuzluklardan belki de on dakika anlattı, sabırla dinledim…

Gülümseyerek dedim ki; “kızım aslında ben de senin gibi düşünüyorum (!)…” Kız; “ne yani siz de mi, hocam benim gibi mi düşünüyorsunuz gerçekten?” dedi şaşkın bir ifade ile… “Elbette kızım öyle düşünüyorum(!) ama şimdi nedenini sen bana sor” dedim… Büyük bir merakla “Neden hocam?” dedi… “Bak, adın Ayşe, insansın, canın acıkınca cebinde paran varsa lokantada yemek yersin, annen pişirir yersin, yurtta yemek çıkar afiyetle yersin, canın çay çeker demler içersin değil mi?” dedim “evet hocam” dedi… “Peki, dışarıda kedi, köpek ve hayvanlar senin imkânlarına sahipler mi, senin yaşadığın gibi yaşayabiliyorlar mı, canım acıktı hadi lokantaya gidelim diyebiliyorlar mı?” dedim… “Hocam sorduğum soru ile ne alakası var, ben anlamadım sizi” dedi… “Sabret anlatacağım” dedim…

“Şimdi sen karşımda oturmuş çayını yudumluyorsun, rahat rahat bence Allah adil değil diyorsun, peki adalete hiç şu açıdan baktın mı; “senin ne özelliğin var ki insan olarak yaratılmışsın, istediğinde istediğin yemeği yiyebiliyor, geziyor, eğleniyor, karşımda çay içiyorsun, saygı görüyorsun ve o hayvanın suçu ne ki hayvan olarak yaratılmış, çöplüklerde yemek arıyor, taşlanıyor, dışlanıyor… Bence Allah adil olsaydı(!)(haşa) ya seni hayvan ya da onları insan yapmalıydı, ilahi adaleti sorgulayacaksan o zaman şöyle sor “neden ben Ayşe neden onlar kedi köpek?” Bu sözlerim üzerine kız neye uğradığını şaşırdı, kızdı, rengi değişti “ne yani şimdi siz bana hakaret mi ediyorsunuz?” dedi…

“Hayır, kızım, öyle şey mi olur, düşünmeni sağlıyorum sadece, adaleti sorgularken kendin de adil ol diyorum, insanların günahını Allah’a yükleyerek adaletsizliği asıl sen yapıyorsun ama işine gelmedi diye adaleti benim dediğim açıdan sorgulayamıyorsun bile, sana bir şey diyeyim mi kızım sen sen ol sakın Allah’a kulların günahını atfetme ve mülkünde istediğini yaratma kudret ve adaletine sahip olan Allah’ı adalet açısından sorgulama, bir adaletsizlik görmüşsen bil ki o kulların adaletsizliğidir, Allah kullarına asla zulmetmez/adaletsiz davranmaz (Yunus, 10/44)…” dedim…

Kız, “hocam özür dilerim anlattıklarınız beni düşünmeye sevk etti, teşekkür ederim” dedi ve gitti…
Ona en son şu tavsiyede bulundum:

“Kızım, adalet derdin, düşünmek yolun, sorgulamak kalkanın, vahiy aydınlığın, cehalet düşmanın, iyilik uğraşın, takva libasın, ahlak süsün olsun….”