Bırakın, inceldiği yerden kopsun!...

Bırakın,inceldiği yerden kopsun!...

 

Bir insanın başkaları için yaşaması kadar trajik bir durum olmasa gerek...

Bir düşünün ki nerede,ne zaman biteceği belli olmayan bir ömür bahşetmiş bize Yaradan ve biz bu mucizevi serüveni başkaları için heba edebiliyoruz...

Su gibi akıp giden zamanı sırf birileri üzülmesin,mutlu olsun diye kendi yaşamımızı önlerine seriyoruz...

Bizi mutlu etmeyen,huzursuz eden,eziyete dönüşen nice törenlere katılıyoruz...Çünkü gitmezsek üzülüp gönül koyarlar...

Çocuklarımızı ve sevdiklerimizi ihmal ederek ,kendi yüreğimize ve ruhumuza ihanet ederek baskaları için koşturuyoruz...

Neden?

İnsanlar üzülmesin diye...

İyi ama biz üzülüyoruz!...

Mecburi istikamet bize mutluluk vermiyor ki!...

Kim olursa olsun uğruna gittiğimiz hiç bir ortamda bir tek biz yokuz aslında biliyor musunuz?!...

Başkaları için harcadığımız her saniye aslında 

ömrümüzden çalınan anlardır..

Ve bu anlar geri gelmez!..

Başkaları üzülür diye içimize akıttığımız gözyaşı ve keder... Hep baskaları kırılmasın,yanlış anlamasın diye yutkunduğumuz sözcükler...

Hatta kitabımız,uykumuz, veyahut sevdiklerimize ayırmak istediğimiz bir haftasonu,bir tatil...

Yalnızlığımız...

Hasılı kelam;

Bizi dingin ve huzurlu kılacak ne varsa...

Lütfen sen konuşma,alınır sonra!..

Şşş,yerin kulağı var,duyar muyar rezil oluruz!...

Şimdi,çağırmış ama gitmesek ayıp olur!...

Onun için zaman ayırsan ne olur yani,onu üzme yalnız bırakma!...

Bu sene tatile gitmesek iyi olur çünkü davet etmişler katılmasak laf olur!...

Çocukları başka zaman da götürürsün ama akrabaların düğününe mecbur gitmemiz lazım herkes orda olacak,ayıp larlar!...

Sonu var mı?Yok!..

Kaybolan kim?Siz!...

O halde;

Bırakın,kırılan kırılsın!...

Üzülen üzülsün!...

Alınan alınsın!...

Bırakın,küssünler!..

Ayıplasınlar!..

Bırakın konuşsunlar,kulaklarınızı kapayın tüm bunlara!...

Ne derlerse desinler!...

İncelen yerden kopsun!...

Bir ömrümüz var,sadece bir ömür !..

Onu da başkalarına değil,kendinize harcayın !

 

Ahmet Timur