Berkay Çelik kimdir? Berkay Çelik kitapları ve sözleri

Türk Yazar Berkay Çelik hayatı araştırılıyor. Peki Berkay Çelik kimdir? Berkay Çelik aslen nerelidir? Berkay Çelik ne zaman, nerede doğdu? Berkay Çelik hayatta mı? İşte Berkay Çelik hayatı...

Türk Yazar Berkay Çelik edebi kişiliği, hayat hikayesi ve eserleri merak ediliyor. Kitap severler arama motorlarında Berkay Çelik hakkında bilgi edinmeye çalışıyor. Berkay Çelik hayatını, kitaplarını, sözlerini ve alıntılarını sizler için hazırladık. İşte Berkay Çelik hayatı, eserleri, sözleri ve alıntıları...

Doğum Tarihi: 1996

Doğum Yeri: Bilecik, Türkiye

Berkay Çelik kimdir?

Celal Bayar Üniversitesi Turgutlu Meslek Yüksek Okulu’nda Bilgisayar Programcılığı, ardından Eskişehir Anadolu Üniversitesi’nde Yönetim Bilişim Sistemleri okudu. Psikolojiye de ilgi duyduğu için psikolojik danışmanlık, koçluk, yöneticilik ve liderlik konularında eğitimlere katılıp sertifikalar aldı. Dokuz yıldır Bursa’da yaşamaktadır.

Berkay Çelik Kitapları - Eserleri

• Yamalı Yıllar
• Gidenlerin Eseridir Yalnızlık

Berkay Çelik Alıntıları - Sözleri

• "Artık ceplerimiz misket yerine umutsuzluk dolu.." (Yamalı Yıllar)
• Bu beden yaşarken ölümü tadıyor. (Gidenlerin Eseridir Yalnızlık)
• Gidenlerin esiridir yalnızlık. (Gidenlerin Eseridir Yalnızlık)
• Mutlu olamıyoruz dostlar! Tam olacakmış gibi oluyor ama olamıyoruz. Ya beklentilerimiz büyük ya da beklediklerimiz vefasız... (Yamalı Yıllar)
• Bir gülüşü vardı, çocuk parkında oynayan masum çocukların gülüşlerini andıran. Gözleri vardı, bayram sabahı yol gözleyen yaşlı teyzelerin gözlerine benzeyen. Gözlerini dikip beklediği o yolda, ben olamadım beklenen. (Yamalı Yıllar)
• Ağlarsın anlayan olmaz gözlaşlarının dilinden. Doğru ya tercümesi zordur acıların. (Gidenlerin Eseridir Yalnızlık)
• Vakit, çocukla çocuk olma diyenlere inat çocukla çocuk olma vakti; içimizdeki çocuğu hatırlama vakti. Büyük hedefler, beklentiler, istekler yine olsun. Fakat bunlara giden yolda her zaman bir de çocuk tarafımız olsun. (Yamalı Yıllar)
• biz hiçbir zaman gökyüzüne küsmedik. (Yamalı Yıllar)
• Aklıma geliyor da geçmişim Ben seni severken kendimden vazgeçmişim. (Gidenlerin Eseridir Yalnızlık)
• Sabreden derviş, diyorlar ki muradına ermiş. Ermese ne olur ki en azından sabretmeyi öğrenmiş. Birileri var biliyorum; gönlü geçmişin özleminde, bedeni şimdinin bilinmezliğinde olan. Birileri var biliyorum; gönlü geçmiş denen vatanında kalmış, bedeni bu çağın mültecisi O birileri; kendi gibi birileriyle, bir gün bir yerlerde buluşacak. Biliyorum. Olur da o birileri bir yerlerde buluşamazsa; sabretmeyi, umut etmeyi, beklemeyi ve özlemeyi öğrenecek. Hem de "eski günlerdeki gibi..." (Yamalı Yıllar)
• Kaldı işte... Gülen yüzüm çocukluğumda, Aşka inancım onda, Mutluluğum bir salıncakta... Sonra o gitti, ben düştüm, kanayan dizim iyileşti. O gelmedi. O gelmedi ve ben büyüdüm. (Yamalı Yıllar)
• Ne için varız, ne için yaşıyoruz, nereden geldik ve nereye gidiyoruz? Biliyor muyuz? (Yamalı Yıllar)
• Okuyanlar yazdıklarımı şiir Beni ise şair sandılar. (Gidenlerin Eseridir Yalnızlık)
• Artık minik elli çocuklar tarafından çalınmıyor kapılarımız bayramlarda. Çünkü senin ölüm haberini duyunca, erken büyüdü bizim köyün çocukları. Aklar düştü mutluluklarına... (Yamalı Yıllar)