Cemil Kavukçu kimdir? Cemil Kavukçu kitapları ve sözleri

Türk Yazar Cemil Kavukçu hayatı araştırılıyor. Peki Cemil Kavukçu kimdir? Cemil Kavukçu aslen nerelidir? Cemil Kavukçu ne zaman, nerede doğdu? Cemil Kavukçu hayatta mı? İşte Cemil Kavukçu hayatı...

Türk Yazar Cemil Kavukçu edebi kişiliği, hayat hikayesi ve eserleri merak ediliyor. Kitap severler arama motorlarında Cemil Kavukçu hakkında bilgi edinmeye çalışıyor. Cemil Kavukçu hayatını, kitaplarını, sözlerini ve alıntılarını sizler için hazırladık. İşte Cemil Kavukçu hayatı, eserleri, sözleri ve alıntıları...

Doğum Tarihi: 1951

Doğum Yeri: İnegöl, Bursa, Türkiye

Cemil Kavukçu kimdir?

1951 yılında İnegöl'de doğdu. İstanbul Üniversitesi Fen Fakültesi Jeofizik Mühendisliği Bölümü'nü bitirdi (1976). Öyküleri, 1980 yılından başlayarak çeşitli dergilerde yayınlandı.

Cemil Kavukçu, son yılların en usta öykücülerinden. Küçük insanların dünyasını başarıyla betimlemesini, onların iç dünyalarını olanca derinliğiyle vermesini biliyor. Eleştirmen Fethi Naci, Cemil Kavukçu için 'Elini neye değdirse öykü oluyor, tam bir anlatı ustası' diyor. Gerçekten de Cemil Kavukçu'nun öyküleri, sıradan insanları, sıradan yaşamları, küçük olayları alıp zengin dünyalar yaratıyor. Ayrıntılar ve diyaloglar (özellikle de kişiliklere özgü argo dil), onun öykülerinin vazgeçilmez öğeleri. Temiz, yalın bir Türkçeyle, kendi üslubunu yaratmayı başararak yazıyor Cemil Kavukçu. Bir başka deyişle, tutarlı bir dil ve üslup, bütün öykülerinde açıkça kendini gösteriyor. Okuru, öykünün içine çekip alıyor, sarıp sarmalıyor. Karşıdan değil, içinden okunan öyküler yaratıyor Cemil Kavukçu. Öykülerin bir kısmı da bir yap-boz'un parçaları gibi kırılıp yeniden bir araya geliyor. Son yıllarda tıkanır gibi görünen öykücülüğümüze yeni bir soluk getiren Cemil Kavukçu, 2000'li yıllarda da öykünün yollarında yürümeyi sürdürecek.

ESERLERİ

Patika adlı kitabıyla 1987 yılında Yaşar Nabi Nayır Öykü Ödülü'nü kazandı. Yayınlanmış öykü kitapları: Pazar Güneşi (1983), Patika (1987), Temmuz Suçlu (1990), Uzak Noktalara Doğru (1995), Yalnız Uyuyanlar İçin (1996), Bilinen Bir Kitapta Kaybolmak (1997), Dört Duvar Beş Pencere (1999). İlk romanı Dönüş, 1998 yılında yayınlandı.

Cemil Kavukçu Kitapları - Eserleri

• Yalnız Uyuyanlar İçin
• Başkasının Rüyaları
• Uzak Noktalara Doğru
• Aynadaki Zaman
• Yüzünüz Kuşlar Yüzünüz
• Tasmalı Güvercin
• Düşkaçıran
• Üstü Kalsın
• O Vakıt Son Mimoza
• Örümcek Kapanı
• Dört Duvar Beş Pencere
• Bilinen Bir Sokakta Kaybolmak
• Balyozla Balık Avı
• Bir Öykü Yazalım Mı?
• Maviye Boyanmış Sular
• Gemiler de Ağlarmış
• Suda Bulanık Oyunlar
• Dönüş
• Gamba
• Temmuz Suçlu
• Yolun Başındakiler
• Pazar Güneşi
• Nolya
• Mimoza'da Elli Gram
• Angelacoma'nın Duvarları
• Masal Kurma Oyunu
• Selo'nun Kuşları
• Özgürlüğe Kaçış
• Havhav Kardeşliği
• Radde
• Patika
• Perişanız Gecenin Karanlığında
• Kafeste Bir Topik
• Nolya
• Yeşilcik
• Berk'in Gizli Gücü
• İlginç Bir Şey Yapmalıyız
• Three Stories

Cemil Kavukçu Alıntıları - Sözleri

• Alıştığım bir yokluk vardı, gelip onu bozdun. (Yalnız Uyuyanlar İçin)
• Geceler gariplerindir (Pazar Güneşi)
• En güzel yolculuklar, yanına hiçbir şey almadan ve bir plan yapılmadan çıkılan yolculuklardır. (Bilinen Bir Sokakta Kaybolmak)
• Uyanıyorum. Pencereden sızan ışığa bakılırsa gün ağarmış. Serin, insanın içini ürperten, kısacık kış günlerine hazırlık yapan bir güz sabahı. Puslu ve üşengeç. (Uzak Noktalara Doğru)
• Otoriteyle sağlanan düzenden değil dostlukla sevgiyle oluşturulan ama otoriteyi de zedelemeyen bir ilişkiden yanaydı Kemal kaptan. (Maviye Boyanmış Sular)
• Oysa yazmak, düşüncenin yıldır­dığı yerde ("kırıldığı" demek daha doğru belki) güç veri­yor insana; hele doğaçlama yazmak, dökülebilmek, hıçkı­ra hıçkıra ağlayabilmek kağıtlara; (O Vakıt Son Mimoza)
• Aynama dedim ki, bu rüyanın devamını göster bana. Gösteremem, dedi ayna, rüyaların devamı olmaz. O zaman bununla ilintili ikinci bir rüya göster bana. Bütün rüyalar birbiriyle ilintilidir, dedi. (Balyozla Balık Avı)
• üç şey söyledin, dedi, parasını, umutlarını ve düşlerini; bence ilk ikisini yitirince ölünmez, ama düşler yitirilince... (Nolya)
• Yitiren insanların yüzlerinde yaşamın çözülememiş gizlerinden biri oluşuyor;çünkü hızla değişip prizmanın öbür yüzünü görüyorlar. Kişinin kendi olma sınavının en zor basamakları... (Uzak Noktalara Doğru)
• “… deliysen denizci olursun, denizci olduktan sonra delirmen bir şey ifade etmez …” (Yüzünüz Kuşlar Yüzünüz)
• Kuraldır; evler ölüme terk edilince önce camları kırılır. (Dönüş)
• " Yüzü gülen adam gösterin bana,” diye bağırıyorum, “yüzü gülen insan. Işıkları yakın,” diyorum, güneş nerde.. (Temmuz Suçlu)
• "Yağmuru çok seviyorsun değil mi?" (Yalnız Uyuyanlar İçin)
• Nereye varacağını bildiğin bir yolda yürümek birçok şeyi görmeden ilerlemektir. (Üstü Kalsın)
• Eskiden bir kitabı beğensem de beğenmesem de sonuna kadar okurdum. Zaman içinde beğenmediğim bir romanı, öyküyü, şiiri bırakmak gibi hakkım olduğunun farkına vardım... (Örümcek Kapanı)
• Bir yandan da gerçek duygularımı sesimden, yüz ifademden okumasından korktum. (Aynadaki Zaman)
• "Hep bir şeyler , hep bir şeyler kahroluyor." (Suda Bulanık Oyunlar)
• "Yalnızlıklar, iç boşluklar. Herkes, kendini anlayacak birini arıyor. Bulunca da tutunuyor." (Gamba)
• "İntegral. İntihar gibi bir şey." (Suda Bulanık Oyunlar)
• Millet... Ya da annemin dediği gibi; el âlem. Bütün yaşamlar o görünmeyen güce yaranmak için harcanıyor buralarda. (Başkasının Rüyaları)