Ethem Baran kimdir? Ethem Baran kitapları ve sözleri

Türk Yazar Ethem Baran hayatı araştırılıyor. Peki Ethem Baran kimdir? Ethem Baran aslen nerelidir? Ethem Baran ne zaman, nerede doğdu? Ethem Baran hayatta mı? İşte Ethem Baran hayatı...

Türk Yazar Ethem Baran edebi kişiliği, hayat hikayesi ve eserleri merak ediliyor. Kitap severler arama motorlarında Ethem Baran hakkında bilgi edinmeye çalışıyor. Ethem Baran hayatını, kitaplarını, sözlerini ve alıntılarını sizler için hazırladık. İşte Ethem Baran hayatı, eserleri, sözleri ve alıntıları...

Doğum Tarihi: 1962

Doğum Yeri: Yozgat, Türkiye

Ethem Baran kimdir?

1962’de Yozgat’ta doğdu. İlk ve orta öğrenimini Yozgat’ta yaptı. 1983’te Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Eğitim Yönetimi ve Planlaması Bölümü’nden mezun oldu. Güzel Sanatlar Eğitimi alanında mastır programına devam etti. Öykü, deneme, eleştiri ve desenlerine çeşitli dergilerde yer verildi. İlk öykü kitabı Sonrası Ayrılık 1991’de yayımlandı. Kurutulmuş Gül Mevsimi’yle Türkiye Yazarlar Birliği 1994 Hikâye Ödülü’nü kazandı. Yazarın Dönüşsüz Yolculuklar Kitabı (2005 Yunus Nadi Öykü Ödülü), Unuttuğum Bütün Akşamlar, Bozkırın Uzak Bahçeleri, Evlerimiz Poyraza Bakar adlı öykü kitapları ile ilk romanı Yarım Doğan Kitapçılık tarafından yayımlandı.

Ethem Baran Kitapları - Eserleri

• Döngel Dünya
• Güzelliğini Gördükçe Ağlayasım Geliyor
• Dönüşsüz Yolculuklar Kitabı
• Bozkırın Uzak Bahçeleri
• Evlerimiz Poyraza Bakar
• Unuttuğum Bütün Akşamlar
• Zira
• Emanet Gölgeler Defteri
• Bulut Bulut Üstüne
• Sonrası Ayrılık
• Yarım
• Kurutulmuş Gül Mevsimi
• Kurutulmuş Gül Mevsimi
• Kurutulmuş Gül Mevsimi
• Kurutulmuş Gül Mevsimi

Ethem Baran Alıntıları - Sözleri

• Bir insanı gördüğünüz yer, onun, gideceğim deyip de geldi­ği yer değil midir? Durduğu yerde duran insan gitmeyi düşü­nüyorsa zaten orada değildir, onu göremezsiniz. Bizim, onu gördüğümüzü söylememiz ve size de göstermeye çalışmamız sözün gelişi. İşin büyüsü de burada ya zaten. Siz de biliyorsu­nuz onun burada olmadığını, biz de. Aslında geçmişte kalmış hepsi. Bizim işimiz geçmiş zamanı şimdiki zamana getirmek. (Evlerimiz Poyraza Bakar)
• ' ' Selamünaleyküm kara kaşına kara gözüne kurban oldu­ğum... ' ' * (Bozkırın Uzak Bahçeleri)
• ..iyilerin bir gün mutlaka kazanacağı masalına inanmıyorum. Hepsi zü­ğürt tesellisi. (Evlerimiz Poyraza Bakar)
• "Her gün aynı şeyleri yaşamış ve yaşıyor olmak katlanılır bir alışkanlığı da getiriyor muydu yanında? (Dönüşsüz Yolculuklar Kitabı)
• Kitaplar kadar sessiz olduğum aklının ucundan bile geçmiyordu. Kitaplar gibi içimden konuştuğumu, ağır bir kapağın altında edildiğimi görmüyordu. (Zira)
• ' ' Bütün niyetimiz geçip giden çocukluğumuza ve boşa har­canan gençliğimize ağlamaktı. ' ' * (Bozkırın Uzak Bahçeleri)
• Sevmedikleri bir şey olunca kader diyor bizim­kiler. (Evlerimiz Poyraza Bakar)
• Her hakikat bir hayalle başlar. (Yarım)
• “Gözleri akşamın rengini almış.” (Güzelliğini Gördükçe Ağlayasım Geliyor)
• Bir dünya ne kadar küçükse, orada yaşayanların birbirine benzeme ihtimali o kadar büyüktü. Orada herkes, başka dünyalarda yankılanan sesleri değil, kendi çevrelerindeki çıtırtıları dinlemeye başlıyordu bir süre sonra. (Zira)
• ham meyveyi kopardılar dalından ve gittin bırakıp aynalarda nasıl kaldımsa kendime bu kez başka gittin söylemeseler bilmeyecektim bir içim suymuşsun komşular görmüş bakışların senin değilmiş sesin değişmiş bu kez başka gittin söylemeseler bilmeyecektim (Kurutulmuş Gül Mevsimi)
• "Seni unutamadım!" (Unuttuğum Bütün Akşamlar)
• “İnsanda bir değil, birden fazla akıl vardır… Eski aklın, şimdiki aklın, bir de gelecekteki aklın; bunların hepsi senin aklın, derdi.” (Güzelliğini Gördükçe Ağlayasım Geliyor)
• Annem "Alışabildin mi oralara" diye soruyor telefonda. "Eh işte, idare ediyorum" diyorum. Başka ne söyleyebilirim? Okula alışamadığımı, koridorun bir köşesine oturup önümdeki dört seneyi düşündüğümü ve bu dört senenin beni korkuttuğunu mu söylemeliyim? Dört sene nasıl bitecek bilmiyorum. Ve korkuyorum. Bitiremeyeceğimden korkuyorum. Nasıl alışacağım bütün bunlara? Nasıl ısınacağım? Her yer çok soğuk, çok soğuk... (Kurutulmuş Gül Mevsimi)
• Gözleri hiç kimseye doğrudan bakmadığı halde herkesi, her yeri görüyormuş gibiydi. Ya da zamanında zaten yeterince görmüş de şimdi gözlerinin gerisinde kalanlarla idare ediyormuş gibi. (Evlerimiz Poyraza Bakar)
• Artık vakit tamam. Hayalini de terk edeceğim. Senin için artık asla ağlamayacağım. (Kurutulmuş Gül Mevsimi)
• Herkesin gerçeği kendine, herkesin acısı kendine biricik. (Zira)
• Ben yalnızlığımı paylaşmak istemezdim. (Kurutulmuş Gül Mevsimi)
• İlkyazdı Yaprak kımıldasa ellerini arardım. Anılarda yalnız kalmak zoruna gider her insanın. (Kurutulmuş Gül Mevsimi)
• "İnsan düşerken dünyayı yeni baştan görürmüş. Bir daha yaşarmış en baştan. Düşmek böyle bir şeymiş çünkü." (Bulut Bulut Üstüne)