Jehan Barbur kimdir? Jehan Barbur kitapları ve sözleri
Prodüktör,şarkıcı Jehan Barbur hayatı araştırılıyor. Peki Jehan Barbur kimdir? Jehan Barbur aslen nerelidir? Jehan Barbur ne zaman, nerede doğdu? Jehan Barbur hayatta mı? İşte Jehan Barbur hayatı...
Doğum Tarihi: 1980
Doğum Yeri:
Jehan Barbur kimdir?
12 Nisan 1980 yılında doğan Jehan Barbur, 18 yaşına kadar İskenderun’da yaşamıştır. 1998-2002 tarihleri arasında okuduğu Ankara Bilkent Üniversitesi Amerikan Kültürü ve Edebiyatı bölümünden mezun olmuştur. 2009 yılında prodüktörlüğünü üstlendiği ilk albümü ‘UYAN’, ADA Müzik etiketiyle raflarda yerini almıştır. 2010 yılında ikinci albümü ‘HAYAT’, 2012 yılında üçüncü albümü ‘SARI’, 2014 yılında Sinan Kaynakçı ile düet yaptıkları ilk single çalışması ‘KENDİNE ZAMAN VER’ ve aynı yıl içinde çıkardığı dördüncü solo albümü “SİZLER HİÇ YOKKEN” yine ADA Müzikten çıkmıştır. Albümlerinde ortak çalışmalar bulunmasına rağmen, çoğunlukla kendi söz ve bestelerine yer veren Jehan Barbur, tüm albümlerinin prodüktörlüğünü de üstlenmiştir. 2009’da çıkardığı ilk albümünden itibaren, bir hikaye anlatıcısı olarak, çağdaş kadın ozan geleneğini sürdürme gayretinde olup, müzik dünyasında kendine özgü bir yer edinmiştir.
Jehan Barbur Kitapları - Eserleri
- Baba Öyküler
- Çatıdaki Çimenler
- Sevmediğim Atlaslar
- Düğüm Ağacı
- Uyumsuza Notlar
Jehan Barbur Alıntıları - Sözleri
- Kalbim durağan bir organ, şimdilik attığı yerde! (Sevmediğim Atlaslar)
- Yeryüzü dışını bilir, tevatürdür içerin. (Sevmediğim Atlaslar)
- Eğilerek seviyorum seni Bir ağacın altından geçer gibi Eğilerek… Karnımı tutarak, Bileklerimi bükerek, İnanarak, inanarak… (Düğüm Ağacı)
- "Can isteyince, hayat güzel olurmuş" (Baba Öyküler)
- Olur mu sana da Gün ortası Yarım bardak su gibi Eksik kalmışlık? Ve yola serilesin gelir mi? Benim gibi? (Çatıdaki Çimenler)
- Kızmıyorum kimseye Anlıyorum, Çünkü biliyorum kendimdeki eksiği de Ve eksiğiyle seviyorum o her kimse. (Çatıdaki Çimenler)
- Elleyince anlamıyor kalp Uzundur bildiğim sevmeler. (Sevmediğim Atlaslar)
- Babam, evdeki rasyonel tarafı temsil ederdi, annemse bambaşka, büyülü bir tarafı. (Baba Öyküler)
- Uzun sürmüş bir çöküntünün akşamı da uzun sürecekti elbet.. (Uyumsuza Notlar)
- Zararsız bir meraktı benimkisi… Kendi öykümde tıkanıp nefessiz kalışımdı; kendimden öte hayatlara bir el uzatış ya da… Başkaları anlattıkça yalnızlığımız azalır diyeydi. İlla bir nedeni olmalıysa… (Baba Öyküler)
- Kaç kez ısrarla aynı kapıyı çaldın Ve çarpıldı kapı suratına? (Çatıdaki Çimenler)
- Yaşamak hırpalanmak, evet… Yaş almak da sakinlemek mi belki? Her duygunun dibini görmeyi isteyen bizler gibiler mi deli yani? Duygunun dibini, telvesini sıyırıyorum. Merak delirtiyor insanı, bu bilememek, bu bir bağımlı gibi eksiğini hissettiğin her şeyin hasretini çekmek. (Uyumsuza Notlar)
- “Gökyüzüyle toprağın arasına Önce astarı çizilmiştir İhanetin!” (Sevmediğim Atlaslar)
- Anlatmayacaksan ve saklayacaksan öykünü Yaşaman niye? (Çatıdaki Çimenler)
- Sevindiğimde, ağzımdan yüreğimi topluyorum (Sevmediğim Atlaslar)
- … Göğüs kafesimde edepsiz ve aciz bataklık! Ya görürse seni biri? En iyisi, Elime, yüzüme bulaştıraraktan Gitmeli, İyiden iyiye gitmeli… (Düğüm Ağacı)
- "O bir ders! Karşımda bir adam duruyordu, ne bir kadın ; ne bir yazar ne bir modacı. Düşünceden, akıldan ibaret, sureti insan bir can... Çırılçıplak... Tanımlamalara sıkıştırılmayı reddeden 'safi , öz'." (Baba Öyküler)
- Babamın komünist ideolojisinden hümanist ütopyaya doğru yolculandım ben. Onu dağdaki gerillalar heyecanlandırırdı, beni de parktaki hippiler… (Baba Öyküler)
- İğne deliğine saklanmak istiyorum. Kaçıyorsun diyorlar. Bıraksınlar kaçabileyim; keşke kaçabilsem. Bir bozuk haletiruhiye. Bu aralar herkesin ruhu bir yerinden kırık. Sekerek yaşamak uzuvlarımı yordu belli ki. Neyi neyle susturacağımı bulamıyorum. (Uyumsuza Notlar)
- Bıraktın mı kendini hiç? Oluruna değil de bir başkasına... (Çatıdaki Çimenler)
