Jhumpa Lahiri kimdir? Jhumpa Lahiri kitapları ve sözleri

Hint Kökenli Amerikalı Yazar Jhumpa Lahiri hayatı araştırılıyor. Peki Jhumpa Lahiri kimdir? Jhumpa Lahiri aslen nerelidir? Jhumpa Lahiri ne zaman, nerede doğdu? Jhumpa Lahiri hayatta mı? İşte Jhumpa Lahiri hayatı...

Hint Kökenli Amerikalı Yazar Jhumpa Lahiri edebi kişiliği, hayat hikayesi ve eserleri merak ediliyor. Kitap severler arama motorlarında Jhumpa Lahiri hakkında bilgi edinmeye çalışıyor. Jhumpa Lahiri hayatını, kitaplarını, sözlerini ve alıntılarını sizler için hazırladık. İşte Jhumpa Lahiri hayatı, eserleri, sözleri ve alıntıları...

Doğum Tarihi: 11 Temmuz 1967

Doğum Yeri: Londra

Jhumpa Lahiri kimdir?

Bengalli bir anne babadan olan Jhumpa Lahiri, 1967'de Londra'da doğmuş, Rhode Island'ta büyümüş, ama çocukluğunda ve gençliğinde tatillerini sık sık Kalküta'da geçirdiğinden anayurduyla bağlarını koparmamıştır. Bernard'dan mezun olup Boston Üniversitesi'nde yaratıcı yazarlık programını bitirdikten sonra Rönesans Araştırmaları alanında doktora yapmıştır. Lahiri, Dert Yorumcusu adlı kitabıyla 2000 Pulitzer Edebiyat Ödülü, O'Henry Ödülü ve "En İyi Amerikan Kısa Öyküleri" ödülü, Pen/Hemingway Ödülü, The New Yorker En İyi Çıkış Kitabı Ödülü, Los Angeles Times En İyi Kitap Ödülü ve Publishers Weekly Yılın En İyi Kitabı Ödülü'ne sahip olmuştur. Boston Üniversitesi ve Rhode Island School of Design'da yaratıcı yazarlık dersleri veren Lahiri halen New York'ta yaşıyor.

Jhumpa Lahiri Kitapları - Eserleri

• Saçında Gün Işığı
• Dert Yorumcusu
• Adaş
• Whereabouts
• Interpreter of Maladies

Jhumpa Lahiri Alıntıları - Sözleri

• Aşoke'nin ingilizcesi yeterince iyi olduğunda kitapları kendisi okumaya başladı. Karamazov kardeşler, Anna karenina, babalar ve oğulları kitaplarının kimi sayfalarını dünyanın en gürültülü, en kalabalık sokakları olan chowringhee ve gariahat caddelerinde yürüerken okumuştu. Bir defasında onu taklit etmeye çalışan küçük kuzeni Aşoke'nin evindeki kırmızı kil merdivenlerinden düşüp kolunu kırmıştı. Aşoke'nin annesi en büyük oğlunun bir gün kafası Savaş ve Barış'in içine gömülü halde yürürken, bir tramvayın ya da otobüsün altında kalacağından emindi. Öldüğü anda bile kitap okuyor olacaktı. (Adaş)
• Çocuklar tehlikede olduğunda zaman duruyor.Anlam kayboluyor. (Saçında Gün Işığı)
• “Çoğu insan kendi tercih edeceği biçimde gelişeceğini farz ederek güvenir geleceğe. Onu körlemesine planlar, mümkün olmayanı öngörür. İradenin işleyişi böyle. Hayata amaç ve yön veren şey bu. Orada olan değil, olmayan şey.” (Saçında Gün Işığı)
• Çocuklar tehlikede olduğunda zaman duruyor.Anlam kayboluyor. (Saçında Gün Işığı)
• Çocuklar tehlikede olduğunda zaman duruyor. Anlam kayboluyor. (Saçında Gün Işığı)
• "Bilmezlik ve umut içinde gönüllü bir beklenti hali...İşte böyle yaşıyordu çoğu insan." (Saçında Gün Işığı)
• . Her zaman hatırlamaya çalış. Sen ve ben bu yolculuğu yaptığımızı, gidecek hiçbir yerin kalmadığı bir yere birlikte gittiğimizi hatırla. ... (Adaş)
• Kulakları, hayatın hoş olmayan seslerini duymasını engellermiş gibi duran, kırlaşmış saçlarla kapanmıştı. (Dert Yorumcusu)
• She always started by saying the same thing: Please begin. As if each session were the first and only time we met. Every session was like the start of a novel abandoned after the first chapter. (Whereabouts)
• . Zevk arama odağı vardı ve bunlar bittiğinde, beynindeki tüm belirli düşünceleri ortadan kaldıran uyuşturma etkisi vardı. Aksi halde ondan kaçan katı, rüyasız uykuyu başlattı. ... (Dert Yorumcusu)
• Bütün kırışıklıkların yirmi beş yaşına gelmeden oluşacaklar. Ne var ki ondan sonra görünür olacaklar. (Dert Yorumcusu)
• "Bilmezlik ve umut içinde gönüllü bir beklenti hali...İşte böyle yaşıyordu çoğu insan." (Saçında Gün Işığı)
• Her problemin bir çözümü vardır. (Dert Yorumcusu)
• Onun gelişini sanki yeni bir ayın veya mevsimin gelişi gibi algıladım; önüne geçilmesi mümkün olmayan ama aynı zamanda anlamsız bir şey. (Dert Yorumcusu)
• "Ikimizin bu yolculuğu yaptığını, gidecek hiçbir yerin kalmadığı yere gittiğimizi hatırla" (Adaş)
• Yaşananların anlatılmaması için basına sansür uygulanmıştı. (Saçında Gün Işığı)
• Acının hatırası değildi onu rahat bırakmayan.Duyduğu acının anısı bile kalmamıştı. Kurtarılmayı beklemek ve belki de kimsenin onu kurtarmayacağı korkusu, unutulmuyordu. (Adaş)
• Yine de Gogol'ü bu olaylar oluşturmuş, biçimlendirmiş ve onun kim olduğunu belirlemişti. Bunlar, önceden herhangi bir hazırlık yapılması mümkün olmayan, fakat kişinin yaşamı boyunca mütemadiyen geriye dönüp kabullenmeye, yorumlamaya ve anlamaya çalıştığı olaylardı. Bunlar, asla olmaması gereken, yersiz ve yanlış görünen, fakat sonunda etkili ve kalıcı olan şeylerdi. (Adaş)
• . "...ve yine de kendini affedemiyordu. Bir yetişkin olarak bile, geriye dönüp bir şeyleri değiştirmeyi diledi. Giydiği hantal şeyler, hissettiği güvensizlik, yaptığı tüm masum hatalar..." ... (Dert Yorumcusu)
• Dünya merdivenlerin bittiği yerde başlıyor. (Dert Yorumcusu)