Yasemin Uzun kimdir? Yasemin Uzun kitapları ve sözleri
Türk Şair-Öğretmen Yasemin Uzun hayatı araştırılıyor. Peki Yasemin Uzun kimdir? Yasemin Uzun aslen nerelidir? Yasemin Uzun ne zaman, nerede doğdu? Yasemin Uzun hayatta mı? İşte Yasemin Uzun hayatı...
Türk Şair-Öğretmen Yasemin Uzun edebi kişiliği, hayat hikayesi ve eserleri merak ediliyor. Kitap severler arama motorlarında Yasemin Uzun hakkında bilgi edinmeye çalışıyor. Yasemin Uzun hayatını, kitaplarını, sözlerini ve alıntılarını sizler için hazırladık. İşte Yasemin Uzun hayatı, eserleri, sözleri ve alıntıları...
Doğum Tarihi: 1977
Doğum Yeri: Arsin
Yasemin Uzun kimdir?
1977 yılında Arsin’de doğdu. Üniversiteye kadar Araklı’da yaşadı.
Türk Dili ve Edebiyatı okudu. 2001 yılında Sürmene'de öğretmenliğe başladı.
Yasemin Uzun Kitapları - Eserleri
- Karınca Yuvası
- Düş İzi
- Fantastik Edebiyat ve Masal
Yasemin Uzun Alıntıları - Sözleri
- aşk dar'ında bir ip vardı boynumdaki usul benden utandı ayaklarım erdi yere yaşamayı affettim ölüm bağışlamasın bizi (Düş İzi)
- Beni bir ağacın yarasına kabuk diye bağladılar Kalbimdeki cıvıltılar kuşların minnettarlığı (Düş İzi)
- Belki yüz yıl sonrasında Karlar bile düşerken birbirine değer de Biliyorsun sevgilim Söylenmemiş sözlerin Yarası kalır tende (Düş İzi)
- aynı düşe açılmayan gözlerimizle anlarız insan insana yaradır (Düş İzi)
- "hani hâlâ sevdiğin bir çiçek vardı, gözlerinden köklerine yıldız yağardı, bakışların bu yüzden gökyüzü kadardı, kökler mi sarardı, toprak mı kaydı, aldanışın öyküsünü yazdıracak ne vardı" diye soruyor, susuyorum. (Karınca Yuvası)
- sesini biriktirdiğim şarkılar vardı notaları kaybolmuş şarkılar sesinden sonra usulsüz okunur olmuş (Düş İzi)
- Sesini biriktirdiğim çatılar vardı Kuşlar bulmuşlar Sesinden sonra kuşlar Göç etmeyi unutmuşlar (Düş İzi)
- söylenmemiş sözlerin yarası kalır tende (Düş İzi)
- Allah şahit, harcım değil gökyüzünü dikmek sensiz, sökülen bir ilmekten arta kalanın şimdi kalbim zil zurna dilsiz. (Karınca Yuvası)
- bir coğrafyacı bulduk sonra, aynı haritaya sığdırdı bizi. ona emanet ettik bir ömür, sandık tutmaz kilitlerimizi. (Karınca Yuvası)
- bir yarımızı bin yaramıza sarıp basa basa içimize çatlayan kaya sabrıyla yürüdük gürültülü körlüğümüze (Düş İzi)
- sözlerin sıkıntısından dünyaya yürürken dünya da vazgeçilmez sanıyor ya kendini orada başlıyor ikisinin geçimsizliği (Düş İzi)
- ben en çok sana baktım kayıp aynamı ararken. çocukluğumu, hatırlayamadığım gölgelikler sararken. (Karınca Yuvası)
- "insansız sesinizde boğuluyorum" (Düş İzi)
