Zeynep Aliye kimdir? Zeynep Aliye kitapları ve sözleri

Türk Yazar Zeynep Aliye hayatı araştırılıyor. Peki Zeynep Aliye kimdir? Zeynep Aliye aslen nerelidir? Zeynep Aliye ne zaman, nerede doğdu? Zeynep Aliye hayatta mı? İşte Zeynep Aliye hayatı...

Türk Yazar Zeynep Aliye edebi kişiliği, hayat hikayesi ve eserleri merak ediliyor. Kitap severler arama motorlarında Zeynep Aliye hakkında bilgi edinmeye çalışıyor. Zeynep Aliye hayatını, kitaplarını, sözlerini ve alıntılarını sizler için hazırladık. İşte Zeynep Aliye hayatı, eserleri, sözleri ve alıntıları...

Tam / Gerçek Adı: Aliye Dündar

Doğum Tarihi: 15 Ağustos 1952

Doğum Yeri: Samsun

Zeynep Aliye kimdir?

Zeynep Aliye, Samsun'da doğdu. Yazı çalışmalarına ortaokul yıllarında başladı. Şiir, öykü ve köşe yazılarından oluşan ilk çalışmaları, lisedeki öğrenciliği döneminde çeşitli yerel gazetelerde yayımlandı. Yüksek öğrenimini İstanbul'da tamamladıktan sonra Türkçe ve edebiyat öğretmeni olarak devlet okullarında çalıştı.Öyküleri Adam Öykü, Cumhuriyet Dergi, Hürriyet Gösteri, Milliyet Sanat, Düşler Öykü, Türk Dili, Varlık, Karşı Edebiyat, Ses-ler, Yaşasın Edebiyat gibi kültür-sanat-edebiyat dergilerinde yayımlandı.

Zeynep Aliye Kitapları - Eserleri

• Şehir Söner Biz Yanarız
• Tiki ile Sırnaşık
• Vahşi Kelebek
• Aliye'nin Öyküleri
• Bekâret Boncuğu
• Dolunay Vardı
• Prinkipo Fırtına Burcunda
• Bir Neon Kayması
• Çıplak Güvercinler
• Raylardaki Merdivenler
• Kavşakta
• Yüz Yüze Edebiyat
• Çöl Kapısı

Zeynep Aliye Alıntıları - Sözleri

• Yaşamından bir gün daha, aynı biçimde sona eriyordu. (Aliye'nin Öyküleri)
• Sen kendinden kaçıyorsun ama kaçanlar çoğunlukla gerçek kendilerini bulurlar. (Vahşi Kelebek)
• Kaybolsam, çekip gitsem neresi olursa. Hindistan' a, Paris' e, Güney Afrika' ya; çok uzaklara. Kimsenin beni bulamayacağı kadar uzaklara. Nasıl olsa kimse tarafından aranıp sorulmayacağımı biliyorum. (Bekâret Boncuğu)
• İnsan ağaç değil; toprak altında yürüyemez, çürür çünkü. (Bekâret Boncuğu)
• Erkeklere kaç kadın yeter, resmi, imamlı, pavyonlu, hurili kaç kadın? (Şehir Söner Biz Yanarız)
• "Hayat çok rezil. İnsanlar çok acımasız... Bilmiyorsun!" (Bekâret Boncuğu)
• Yani bir nevi amme hizmeti. Biz onları kral gibi hissettiriyoruz, onlar da faturalarımızı ödüyor. Hepimiz mutlu oluyoruz yani. (Şehir Söner Biz Yanarız)
• Uçmayı beceremeyenler kanat kırmayı çok severler. (Şehir Söner Biz Yanarız)
• Bir erkek her durumda 1-0 yenik girer o kapıdan içeri derler. (Şehir Söner Biz Yanarız)
• Cool bir kedi duruşu; köpeksi bir ruha verilmiş en büyük ceza olmalı. (Bekâret Boncuğu)
• Bir tabak ısıtılmış Antep fıstığına yüz lira ödeyecek olsa bile bunu dert edecek değildi şuan. "Ne olacaksa olsun, inceldiği yerden kopsun" diye girmişti kapıdan içeri. ( Pardon, içeriye girilmiyordu burada ; kapıdan sonra aşağı, daha aşağı, daha da aşağı iniliyordu.) (Şehir Söner Biz Yanarız)
• Sonra... Ya sonra... Hangi pavyon, hangi şarkı... Başka hangi iş? (Şehir Söner Biz Yanarız)
• Koşullarını değiştirmek için hiçbir şey yapmadın çünkü (Aliye'nin Öyküleri)
• "Lütfen: Bir masal dinlemek istiyorum: Sonu üç cümlelik mutlu sonla biten bir masal yeter bana. Arkasından hiç kullanılmamış bir ölüm düşünseniz benim için..." (Bekâret Boncuğu)
• Deniz, yokuşun dibinde sonsuz bir dinginlik, duru bir güzellik anıtı gibi uzanıyordu. (Prinkipo Fırtına Burcunda)
• Kadın dedi ki, benim siyahım çok, boğulursun karanlığımda. Adam dedi ki, beyazı herkes sever ben siyahına talibim. (Şehir Söner Biz Yanarız)
• Uçmayı beceremeyenler kanat kırmayı çok severler. (Şehir Söner Biz Yanarız)