Biz Büyüdük ve Kirlendi Dünya

         Zaman akıyor. O aktıkça sanki güzel anlar da bizden uzaklaşıyor. Bütün yaşanmışlıkları maziye dönüştürerek geçip gidiyor zaman.

         Zaman geçiyor.

         Biz büyüyoruz.

         Biz büyüdükçe uzaklaşıyoruz birbirimizden. Birbirimizin acılarına da, sevinçlerine de yabancılaşıyoruz.

         Yitiriyoruz her geçen an bizi biz yapan değerlerimizi. Birbirimiz için anlamsızlaşıyoruz. Eskiden sözleri kulaklarımda kalan bir şarkının sözleri gibi her şey yenik düşüyor zamana. Biz de yeniliyoruz.

          ***

         Geçtiğimiz hafta sonu bir taziye ziyaretinde bulunmak üzere Mardin’e köye gitmiş idim. Köye gittiğim günde yeni evli gencecik bir kişi daha geçirdiği bir kaza sonucu vefat etti.

         Pazar akşamı evde ailece oturmuş bir yandan da otobüs saatini bekliyordum. Bir anda dışarıdan araba korna sesleri, müzik ve silah sesleri gelmeye başladı. Susuverdik hepimiz.

         “Milletin birbirinin acısına ve ölüsüne de saygısı kalmadı” diye sessizliği bozdu babam. “Daha taziyeler yerdeyken bu yapılanlar ne kadar ayıp, haya da saygı da kalmamış” diye ekledi annem.

         Artık hiçbir şeyin eskisi olmadığını çok net bir şekilde anlamıştım. Duyarsızlığımıza, birbirimizin acılarını içten hissedip ortak olmayı bırakın bu kör oluşumuza isyan ettim.

          ***

         Oysa öylemiydi eskiden.

         Eskiden hayatlar paylaşılırdı. Emekler bir, sevinçler bir, acılar birdi. Sevinçler birlikte yaşanırken, insanı üzen her şeye karşı bir olunurdu.

         Eski taziyeleri düşündüm bir an. Köyde biri vefat etti mi adeta hayat duruyordu onun ardından. Düğünler bir başka güne haftaya değil bir başka mevsime  ertelenirdi. Haftalarca evlerde radyo açılmaz, yaşamımıza yeni giren televizyon haftalarca açılmazdı. Öyle ki tek kanallıydı televizyon ve bizim için dünyalar değerindeydi izlediğimiz her an.

         Radyonun ve televizyonun açılması şöyle dursun üzerleri görünmeyecek şekilde örtülerle kapatılırdı.

         Bir film şeridi gibi geçti o saf ve temiz yıllar gözlerimin önünden. Otobüs saati yaklaşıyordu. Otobüse doğru yol alırken bir yandan da o şarkının sözleri gayri ihtiyari dökülmeye başladı dudaklarımdan. Yenik düşüyor her şey zamana, biz büyüdük ve kirlendi dünya…

          ***

         Gerçekten de biz büyüdük ve kirlendi dünya.