Camilo Jose Cela kimdir? Camilo Jose Cela kitapları ve sözleri
İspanyol Yazar Camilo Jose Cela hayatı araştırılıyor. Peki Camilo Jose Cela kimdir? Camilo Jose Cela aslen nerelidir? Camilo Jose Cela ne zaman, nerede doğdu? Camilo Jose Cela hayatta mı? İşte Camilo Jose Cela hayatı... Camilo Jose Cela yaşıyor mu? Camilo Jose Cela ne zaman, nerede öldü?
Doğum Tarihi: 11 Mayıs 1916
Doğum Yeri: İria Flavia
Ölüm Tarihi: 17 Ocak 2002
Ölüm Yeri: Madrid
Camilo Jose Cela kimdir?
"Karanlık Gercekçi"olarak tanimlanan uslubuyla 100'den fazla esere imza atti. Ispanyol edebiyatinin Cervantes'ten sonra en onemli ismi olarak anildi. 1989'da Nobel Edebiyat Odulu'nu aldi.
11 Mayıs 1916'da İspanya'nın kuzey-batı bölgesi olan Galizya'nın İria Flavia'smda dünyaya geldi. Dokuz yaşındayken ailesiyle birlikte Madrid'e geldiler ve orada yerleştiler. Aynı şehirdeki Complutense üniversitesinde önce tıp, sonra da felsefe okudu. 1936 yılında ilk kitabı olan Pisando la dudosa luz del dîa adlı ilk kitabı yayınlandı. 1942 yılında yayınlanan La familia de Pascual Duarte (Pascual Duartes Ailesi) romanıyla adını duyurdu. Bu romanı dolayısiyle Katolik kilisesinin tepkisini çekti. 1954 yılından itibaren Mallorca adasında yaşamaya başladı ve orada aylık Papeles de Son Armadans dergisini kurdu.
Camilo Jose Cela Kitapları - Eserleri
- Pascual Duarte ve Ailesi
- Arı Kovanı
- On Bir Futbol Öyküsü
- Bayan Caldwell Oğluyla Konuşuyor
Camilo Jose Cela Alıntıları - Sözleri
- Kimisi, başkalarından daha fazla ilgi çeker bu dünyada. Böylelerinin alnında bir yıldız vardır sanki, hemencecik seçilirler. (Arı Kovanı)
- Öfkeye teslimiyet, hayvanlığa yakın oluşun belirtisidir. (Arı Kovanı)
- Adamlar həmişə belədir - Əlindəkini qorumur, itirəndə də ağlayırlar ! (Pascual Duarte ve Ailesi)
- Ne Sevgi ne de nefret bir günlük iş değildir. (Pascual Duarte ve Ailesi)
- Görünüşe aldanma. İçi kan ağlasa da yüzü ışır bazen insanın. (Arı Kovanı)
- Yaşamımızın en acı olayları, sakıngan kurt adımlarıyla rastlantıymış gibi yanımıza gelip, akreplerinki gibi çevik ve kurnaz iğnesini bağrımıza saplayıverir. (Pascual Duarte ve Ailesi)
- Ayrılıp uzak yerlere gitmesini istediklerim; gölgemle ben, adım ve anılarımla ben, ve kendi tenimle benliğimdi; gölge ve anılar, adlar ve ten gidince geriye pek bir şey kalmayacağını bildiğim benliğim. (Pascual Duarte ve Ailesi)
- bu taşla ilgili anılarımın, insanlarla ilgili anılarımın çoğundan daha güzel olduğunu söyleyebilirim. (Pascual Duarte ve Ailesi)
- Öfkeye teslimiyet, hayvanlığa yakın oluşun belirtisidir. (Arı Kovanı)
- Hey gidi bize en gerekli oldukları anda yok olup giden sevgilerin gizemi! (Pascual Duarte ve Ailesi)
- Tarihi donduramazsınız; su eninde sonunda kendi mecrasını bulur. (Arı Kovanı)
- Bu dünya çok boktan. Herkes kendi çıkarını kolluyor. (Arı Kovanı)
- Ağlamayan kadın akmayan çeşme gibidir. (Pascual Duarte ve Ailesi)
- Kedileri örnek alması gereken ne çok insan var dünyada! (Arı Kovanı)
- “Bu taşla ilgili anılarımın, insanlarla ilgili anılarımın çoğundan daha güzel olduğunu söyleyebilirim.” (Pascual Duarte ve Ailesi)
- Yapay olarak, zorlamayla zuhur eden şeyler müthiş bir hızla eskiyor. (Arı Kovanı)
- «İnsan ne kadar böbürlenirse, bir o kadar da dert açılıyor başına, burnu sürülsün diye.» (Pascual Duarte ve Ailesi)
- İnsanoğlu mutsuzluğa alışamıyor, inanın; çünkü çekmekte olduğumdan daha beteri gelemez başıma diye avuturuz hep kendimizi, ama sonra, zamanla, beterin beterinin yolumuzu gözlediğini anlamaya başlarız. (Pascual Duarte ve Ailesi)
- "Elindeyken değerini bilmediği onca şeyin sonradan özlemini çekmek, ölümlü insanın doğasındaki gizlerden biri değil de nedir!" (Pascual Duarte ve Ailesi)
- Ama zamanla, ıslanmak istemeyenin yağmur altında durmaması gerektiğini öğrendim. (Pascual Duarte ve Ailesi)
