Çaresiz Değilsin!

İçine çöktükçe çöker hüzün

Boğazına düğümlenir hıçkırıklar

İçine düştüğün dert seni boğdukça boğar

Artık senden başka ne seni duyan ne anlayan var

Zannedersin ki hayat durmuş, kainat ölüm kusmuş

Sanki tüm evren, insanlar susmuş adeta dilini yutmuş

Umutların tükendiğini anlar, dertlerde kaybolursun

Kaybettiğin güzellikleri, nimetleri düşünür kahrolursun

Geçmişi hatırlar, gözünün önünden geçer birer birer anılar

Vurur seni can evinden acılar, hatıralar

Duyguların denizdeki koca dalgalar gibi çarpar, için yandıkça yanar

Acı, öfke, nefret, sevgi, özlem, hasret, vefa, merhamet duyguların taşar, zirveye çıkar

Anlarsın ki artık bir yaprak dökümüdür bu, bitti bahar, bundan sonra sonbahar

İçini karanlık kaplar, seninle birlikte hem yer hem de gökler ağlar

Yüreğin daralır, sözlerin düğümlenir, yüz hatların gerilir

Yaşadığın Yakub’ın acısı, Eyüb’ün sızısı, Yusuf’un hüznü gibidir

Ne yapacağını bilemez bir halde etrafa boş boş göz gezdirirsin

Öyle ki uçan kuştan medet dileyecek bir ahvaldesin

Bir nefes almak, bir ses duymak istersin

Son anda yetişir imdadına “inne maal usri yusren, feinne maal usri yusra” ayeti kerimesi

“Kesinlikle zorlukla beraber gelen bir kolaylık vardır, zorluklar kolaylığa gebedir” incisi

Unutma! Zorluklar, acılar haram ve yanlışların sonucu değilse rahmet yüklüdür

Değilse pişmanlık, perişanlık, zahmet doludur

Üzülme! Yanlış yapmış olsan da elini tutacak, sana yeni fırsatlar sunacak bir rabbin, bir ilahın var…

Seni senden daha çok seven her şeye muktedir Allah’ın var…

Unutma! Kimi acılar vardır acıtır, kimileri ise kocatır… Tüm acıların tek ilacı ise Allah’a dayanmak, ona güvenmek, ona teslim olmaktır…

Kardeşim! Yıkılma, yakınma, sevin… Rahmeti rahman yakındır bilesin…