Denge...

Hayat,bir denge sorunudur...

Bir bileşenin eksikliği veya fazlalığı bu dengeyi bozar...

Sıcaklığın bir derece artmasının neler değiştirdiği malum..

Yaşam bir dengede akar...

İnsanoğlu da böyledir işte...

Yaşam tarzında ufak bir değişiklik,denge bozulması bütün bir yaşam döngüsünü ve dahi ilişkileri etkiler...

İnsanın insanla ilişkisini belirleyen şey o dengeyi gözetmekten geçer...

Bir duyguda aşırıya kaçmak domino taşı misali bütün duygulara ve neticesinde bütün bir ilişki yumağına tesir eder..

Bir insana verdiğiniz değeri düşünün...Ufak bir artış,o insanın bünyesini sarstığı gibi,size geri dönüşümü de alışılageleni bozar, değerinizi düşürür...

Tahmin etmediğiniz bir sonuç doğurur...

İşte bu,hesaba katmadığınız denge değişikliğinin sonucudur...

Tam tersi,hafif bir saygı azalımı,sizden uzaklaştırır.. yalnızlaştırır...

Denge,hem basit hem karmaşık bir süreçtir...

Ne kadar akışına bırakıp rahat ve sakin olursanız o kadar dengeli gider...Ufacık bir kaygı ve yapay davranış yolundan alır dengeyi,sarsar...

Herşeyin fazlası ve eksiği beraberinde yeni bir hamle doğurur...

İyiliğin bile dengesi vardır...

Fazlası size nankörlük olarak,vefasızlık olarak geri döner...

Zira dengede gitmeyen bir "iyilik" görevinizmiş gibi addedilir bir süreden sonra...

Suyun akışı dengede gittiğinde müthiş bir ahenktir..

Taştığı zaman seldir..Felakettir...

Bütün arkadaşlık,eş,dost,akraba ilişkilerinin selameti bir dengeye bağlıdır..

Bazen deriz ya "o kadar da ilgi gösteriyordum,değer veriyordum,neden öyle davrandı"

E çünkü 'o kadar da' ilgi,saygı,sevgi hayra alamet değildir de ondan...

Bir bilgeye sorarlar hayatın zehri nedir diye,der ki:" ihtiyacın fazlası zehirdir; gücün,fedakarlığın,

öfkenin,dinlenmenin, yiyeceğin,sakinliğin,uykunun, iyiniyetin..

Hayatın özü ve şifası, dengede kalabilmektir.."

Ne eksiği ne fazlası makbuldür..

Hayat bir dengeden ibarettir..