Gabriele D'Annunzio kimdir? Gabriele D'Annunzio kitapları ve sözleri
İtalyan Yazar, Şair Gabriele D'Annunzio hayatı araştırılıyor. Peki Gabriele D'Annunzio kimdir? Gabriele D'Annunzio aslen nerelidir? Gabriele D'Annunzio ne zaman, nerede doğdu? Gabriele D'Annunzio hayatta mı? İşte Gabriele D'Annunzio hayatı... Gabriele D'Annunzio yaşıyor mu? Gabriele D'Annunzio ne zaman, nerede öldü?
Doğum Tarihi: 12 Mart 1863
Doğum Yeri: İtalya
Ölüm Tarihi: 3 Mart 1938
Ölüm Yeri: İtalya
Gabriele D'Annunzio kimdir?
20. yüzyıl basınının ve faşist dönemin en üretken ve tartışılan yazarlarından biri olan İtalyan romancı, şair, oyun ve öykü yazarı, gazeteci askeri kahraman ve siyasi önder. Yarattığı ideolojik tartışmaların ötesinde, çeşitli alanları kapsayan yapıtları 20. yüzyıl İtalyan edebiyatını derinden etkilemiştir.
Siyasal alanda tanınmış, Pescara'lı zengin bir toprak sahibinin oğluydu. Roma Üniversitesi'nde öğrenim gördü. Büyük bir taklit dehasına sahip olması, şiirlerini çok genç yaşta yayımlamasına olanak verdi; bu şiirlerde Carducci'nin belirgin etkisi vardı. On altı yaşındayken ilk şiir kitabı Primo vere (1879; İlk Dizeler) yayımlandı. İlk şiirlerinden ayrı, daha özgün bir nitelik taşıyan Canto novo ise (1882; Yeni Şarkı) tutkulu ve betimlemelerle doluydu. İlk romanı olan otobiyografik Il piacere 'de (1889; Zevk) D'Annunzio'nun Nietzsche'yi çağrıştıran üstün insan kahramanlarından ilki yer alıyordu. D'Anunnzio'nun eserlerinin kahramanları Nietzsche'nin "süper homme" teorisi üzerinde kurulmuş şahsiyetlerdir. D'Anunnzio, Nietzsche'nin şiddetle tesiri altında kalmış ve kahramanlarını daima bu fikre göre hareket etmiş ve konuşturmuştur. L'innocente 'nin (1892; Masum, 1971) başkişisi de bunlardan biriydi. En tanınmış romanı Il trionfo della morte (1894; Ölümün Zaferi, 1964) yayımlandığında D'Annunzio oldukça ünlü bir yazar olmuştu. Gerek bu yapıtında, gerek onu izleyen Le vergini delle rocce'de (1896; Kayaların Bakireleri) yalnızca kendi çıkarlarını gözeten ve bütünüyle ahlak kavramı dışında kalan Nietzsche kahramanları cenlandırıyordu.
D'Annunzio verimli edebiyat çalışmalarını I. Dünya Savaşı'na değin sürdürdü. En önemli şiir yapıtı Laudi del cielo del mare della terra e degli eroi'dir (1899; Göğe, Denize, Toprağa ve Kahramanlara Övgü). Bu şiirin 2. kitabı olan Alcyone, Toscana'da geçirdiği bir yaz mevsiminin kokularını, tatlarını, seslerini ve yaşantılarını lirik bir biçimde yeniden yarattığı ve çoğu kimsenin D'Annunzio'nun en büyük şiir yapıtı olarak değerlendirdiği bir yapıttır. 1894'te D'Annunzio'nun tiyatro oyuncusu Eleonora Duse'yle uzun sürecek ilişkisi başladı. D'Annunzio onun için 1899'da sahnelenen ve en büyük oyunu sayılan La figlia di Iorio 'da (Iorio'nun Kızı) Abruzzi köylülerinin korku ve boşinançlarını güçlü bir şiirsellikle işledi.
D'Annunzio 1910'da borçları yüzünden Fransa'ya kaçmak zorunda kaldı. I. Dünya Savaşı başladığında, savaşa girilmesini savunmak üzere ülkesine döndü. İtalya savaşa girince ordunun çeşitli bölümlerinde görevler üstlendi, en son hava kuvvetlerine girdi ve bir çarpışma sırasında bir gözünü yitirdi.
1919'da D'Annunzio ve bazı yandaşları, Versailles Antlaşması'na karşı, İtalya'nın üzerinde hakkı olduklarına inandıkları Dalmaçya limanı Fiume'yi işgal ettiler. D'Annunzio 1921'e değin bir diktatör olarak Fiume'yi yönetti. Fiume 1924'te İtalyanların eline geçti. D'Annunzio daha sonra ateşli bir faşist oldu. Çapkınlığı, sporculuğu, askeri başarıları, faşist rejimin ulusal kahraman haline getirdiği kişiliğini bir efsaneye dönüştürmüştü. Mussolini onu, bir unvan vererek ve yapıtlarının ulusal basımlarını yaptırarak ödüllendirdi. Gardone Riviera'ya çekilen D'Annunzio daha sonra anılarını ve itiraflarını kaleme aldı.
Hikayeden romana, gazete makalesinden tiyatro eserlerine kadar birçok edebi türde yazı yazan D’Annunzio’nun radikal fikirleri her zaman paylaşılabilir olmasa da samimi olmaları açısından dikkat çekici olmuştur
Gabriele D'Annunzio Kitapları - Eserleri
- Seçme Şiirler
- Ölümün Zaferi
- Masum
- Episkopo ve Şükerası
- En Güzel İtalyan Hikayeleri
- Şehvet Çocuğu
Gabriele D'Annunzio Alıntıları - Sözleri
- ve huzurlu sarhoşluklarla umut yüreğimde açardı çiçek çiçek (Seçme Şiirler)
- . Bu günlerde ne yaptın ? Ona sordum. - Senin için bekliyordum. Ya sen ? - Hiçbir şey değil. Geri dönmeyi özledim. - Benim için mi ? bana sordu utangaç ve alçakgönüllü. - Senin için. . (Masum)
- Odam, yeraltı kilisesi gibi kasvetli. Bazen kendimi bir tabutun içinde görüyor; açık bir vuzuhla ölümün kıpırtısızlığı içinde seyrediyorum. (Ölümün Zaferi)
- düşle. düş kurma zamanı geldi işte. konuşuyorum ben. söyle. rûhun anlıyor mu beni? (Seçme Şiirler)
- Küçücük bir parçasını olsun toplayabilmek için çabaladığım hayatımın mum gibi eriyip gittiğini görüyorum. Benim zavallı elimi, her damlası ateş gibi yakıyor. (Ölümün Zaferi)
- Ve huzurlu sarhoşluklarla umut yüreğimde açardı çiçek çiçek, yüreklilikle çocuksu büyük hayallerin peşinden giderek... (Seçme Şiirler)
- Duymuyorum adımlarımı. Bir gölgeyim sanki; acılarım, bütün hayatım bir gölge. Belirsiz, kararsız, umarsız ve adsız. (Seçme Şiirler)
- yaşıyorum her şeyde ölüm gibi suskun. (Seçme Şiirler)
- Onurlu bir sanatçının gün beklediği en üstün sevinç, henüz bakir ve gizli olan yapıtını denginin, her şeyi anlayan kişinin önüne sermek değil midir yoksa? (Ölümün Zaferi)
- Süregelen ve yaşama karşı koyan aşka, gelmez hiçbir şey daha tatlı ve hüzün dolu uzak şeylerden başka. (Seçme Şiirler)
- Dünyada insanı kendinden geçiren tek bir düşünce var: o da bir başka yaratığa tam olarak sahip olmanın inancıdır.İste ben bu zevki arıyorum. (Ölümün Zaferi)
- Kim demiş zaman kanatlıdır diye? (Ölümün Zaferi)
- Gücün zerresi kalmadı bende, iradem yok oldu. Hayatın, dayanılmaz bir yaşama tiksintisi dışında, gözümde başka anlamı kalmadı. Öylesine bir yeis içindeyim ki! (Ölümün Zaferi)
- bir gölgeyim sanki; acılarım, bütün hayatım bir gölge. belirsiz, kararsız, umarsız ve adsız. (Seçme Şiirler)
- Bir ruhu sonsuza kadar koklayabilecek bazı anılar vardır. (Şehvet Çocuğu)
- Ağaç anılarımız arasında kalacak.Yapayalniz bir ağaç olarak.. (Ölümün Zaferi)
- Ahlak büyüklüğü, İnsanın yendiği acıların şiddeti ile ölçülür. (Masum)
- Ve ben seviyorum o uzak şeyleri buğulu gözlerindeki, Uzak manzaralardaki buğulu gölleri sevdiğim gibi (Seçme Şiirler)
- Bugün kalbim düşman sana. Tutuk bir öfke ile doluyum. (Ölümün Zaferi)
- “Bir ruhu ne kadar uzakta olsa da koklayabilecek bazı anılar vardır.” (Şehvet Çocuğu)
