Huzurdan Sürgünün Adıdır Günah!

Hz. Âdem yasak meyveden yiyerek ilahi emre muhalefet ederek günah işlemişti… Yanlışından hemen dönmüş, tövbe etmiş ama ceza olarak yaşadığı yerden sürgün edilmişti…

Âdem'in yanlıştan dönmesine rağmen bulunduğu mekândan kovulması, her günahın insandan bir şeyler alıp götürdüğünü, her günahın gönülde bir “ahh” yarası açtığını, tövbeyle günahın affedileceğini ama tövbenin kayıpları telafi etmeyeceğini öğretir…

İblis ise Hz. Âdem’in aksine Allah’ın secde emrine muhalefet etmiş, günahından pişmanlık duymamış ve günahına mazeret bularak meşruiyet zemini oluşturmaya çalışmış ve tövbe etmemişti… İblis de Hz. Âdem gibi bulunduğu mekân ve makamdan kovulmuştu… Ancak Hz. Âdem pişmanlık duyup tövbe ederek kendini affettirmiş ve akabinde peygamberlik makamına gelmişti… İblis ise günahının arkasında durarak, günahta direterek Allah’ın lanetini hak etmiş ve şeytan (Allah’tan uzaklaşan ve uzaklaştıran) olmuştu…

Bu iki durum bize yanlıştan dönmenin kişiyi erdeme, yanlışta ısrarcı olmanın ise zillete götürdüğünü anlatır… Ayrıca bu kıssa bize “günaha mazeret uydurmanın, günaha meşruiyet zemini bulmaya çalışmanın şeytanlaşma mantığı olduğunu” ifade eder…

Unutma kardeşim! Huzurdan sürgünün adıdır günah… Fayda vermeyen “ahh”ların nedenidir günah…