İçimizde Yanıp Ölen Biri Var

Depremler, kazalar, patlamalar, çeşitli felaketlerr…

Birçok acıyı yaşayan milletimiz önceki gün tarihinin en büyük acılarından birini yaşadı yine. Üzüldük, ağladık, yıkıldık, yandık, kahrolduk hep birlikte.

Doğusundan batısına, güneyinden kuzeyine bütün hanelere ve dahi bütün yüreklere sıçradı Soma’da çıkan yangın. Her yiten canla sofralarından birinin eksildiğini hissetti bütün insanlar.

Üç, beş, onyedi, yüzelliyedi, ikiyüzkırkbeş, ikiyüzyetmişdört, ikiyüzsekeseniki ve bu yazıyı kaleme alırken ikiyüzsekesenüç canın gittiği haberini veriyordu televizyonlar.

Her geçen an bir başka hücremizi yakıp kül etti yangın. Televizyon ekranları önünde geçirdiğimiz her an içimizde bir başkasının yandığına öldüğüne şahit olduk.

Dağ gibi madenciler, babalar geçinebilme telaşıyla, ailelerine umut olmanın uğraşıyla, akşam olanda çocuklarına bir gofret ya da bir oyuncak götürebilmenin verdiği güçle girdiler her gün yerin altına. Bu sefer çıkamadılar. Ailelerin sofra başında yaklaşan dönüş anına hazırlanışı, çocukların sabırsız bekleyişi sessizlikle sonuçlandı bu sefer. Feryatlara dönüştü bekleyişler.

***

Yürekten duygularla ve en içten dualarla ölenleri anmak ve onların yakınında olmak zamanı şimdi. Bu ulusal acıyı ve trajediyi sahiplenmek, paylaşmak ve azaltmak gerekiyor.

İnsanlar acı içerisinde kıvranırken, insanların cenazeleri yanı başındayken, çocuklar ve kadınlar henüz babalarının ve eşlerinin cansız bedenine dahi kavuşamamışken, analar oğullarının bedenini ölü veya diri bulmak için ağıt yakıp gözyaşı dökerken oturulan yerden hemen suçlu üretmek, iddialar ve yanlı yayınlarla ortamı ve acılı insanları germenin doğru olmadığını düşünüyorum.

Ayrılıkları bir kenara bırakmalı, bu acı hafifleyene kadar elbirliği yapılmalıdır. Bu milli acıyı kişisel, siyasi ve ideolojik hesaplara alet edip, yalan yanlış bilgiler yaymak, farklı kavgalara ve hesaplara girmek ne derece doğrudur.

Acılı aileleri teselli etmenin ilk yolu bu çekişmeler ve böylesine zora düşürme gayretleri olmamalıdır. Zaman yardım, dua, destek ve paylaşmak zamanıdır. Bu elim faciadan bir gezi çıkar mı hayalleri ve çabaları bir kenara bırakılmalıdır. Bu konuda herkes çok ama çok hassas olmalıdır.   

***

            Fazla söze gerek yok. Zaten bu dramın üzerine söylenecek söz de yok. Milletçe başımız sağolsun.

Ülkemiz bir daha böyle acılar yaşamasın.