İlhan Selçuk kimdir? İlhan Selçuk kitapları ve sözleri

Türk Gazeteci, Yazar İlhan Selçuk hayatı araştırılıyor. Peki İlhan Selçuk kimdir? İlhan Selçuk aslen nerelidir? İlhan Selçuk ne zaman, nerede doğdu? İlhan Selçuk hayatta mı? İşte İlhan Selçuk hayatı... İlhan Selçuk yaşıyor mu? İlhan Selçuk ne zaman, nerede öldü?

Türk Gazeteci, Yazar İlhan Selçuk edebi kişiliği, hayat hikayesi ve eserleri merak ediliyor. Kitap severler arama motorlarında İlhan Selçuk hakkında bilgi edinmeye çalışıyor. İlhan Selçuk hayatını, kitaplarını, sözlerini ve alıntılarını sizler için hazırladık. İşte İlhan Selçuk hayatı, eserleri, sözleri ve alıntıları...

Doğum Tarihi: 11 Mart 1925

Doğum Yeri: İstanbul

Ölüm Tarihi: 21 Haziran 2010

Ölüm Yeri: İstanbul

İlhan Selçuk kimdir?

İlhan Selçuk, (d. 11 Mart 1925, İstanbul – ö. 21 Haziran 2010, İstanbul) Türk gazeteci, yazar. Düzenli gazetecilik kariyerine 1961'de Akşam'da başladı; aynı yıl Tanin'e oradan Vatan'a geçti; ertesi yıl Nadir Nadi'nin çağrısı üzerine Cumhuriyet gazetesinde yazmaya başladı.

İlhan Selçuk, 12 Mart Muhtırası'ndan sonra "9 Mart Cuntası" içerisinde yer almak savıyla tutuklandı ve Ziverbey Köşkü'nde işkence gördü.

21 Mart 2008 tarihinde saat sabah 04:30 sıralarında Ergenekon operasyonu kapsamında gözaltına alındı ve iki gün sorgulandıktan sonra tutuksuz yargılanmak üzere serbest bırakıldı. 21 Haziran 2010 tarihinde ölen yazar, Hacıbektaş ilçesindeki "Yıldızlar Mezarlığı"na defnedildi.

İlhan Selçuk Kitapları - Eserleri

• Düşünüyorum Öyleyse Vurun
• Ziverbey Köşkü
• Yüzbaşı Selahattin'in Romanı
• Japon Gülü
• Ağlamak ve Gülmek
• Görülmüştür

• Enel Hakk'ın Hakkı
• Duvarın Üstündeki Tilki
• Yüzbaşı Selahattin'in Romanı - 1. Kitap
• İskele Sancak
• Yüzbaşı Selahattin'in Romanı - 2. Kitap
• Ergenekon Mergenekon
• Atatürkçülüğün Alfabesi

• R T E 14. Louis Mi
• Eyvah Yine Biz Haklı Çıktık
• Görülmüştür
• Sovyetler - İran Amerika İzlenimleri
• Mustafa Kemal'in Saati

İlhan Selçuk Alıntıları - Sözleri

• "Yeryüzünde gün ışığına lâyık olmayan nice insan var, ama güneş her gün doğar." (Ziverbey Köşkü)
• (...) insan utanır; zenginliğinden utanır, sofrasından utanır, giyiminden kuşamından utanır, lüks yaşamından utanır, yurttaşlığından utanır, insanlığından utanır... (Görülmüştür)
• Ayna yoktu. Kendimi goremiyordum; görmek isterdim; gözlerimle karşılaşmak için... (Ziverbey Köşkü)
• Halil Bey: - Bence en cesur adam, ölen adamdır. Öldüğünü görmek isterim Selahattin... Bu sözlerin damarlarıma kadar işlediğini hissettim. (Yüzbaşı Selahattin'in Romanı)
• Eğer Atatürk olmasaydı, Müslümanlar minare dikmek için Türkiye'de Konya Ovası'ndan başka il bulamayacaklardı. (Duvarın Üstündeki Tilki)
• "Ne gariptir! İnsanoğlu sahip olduğu şeylerin değerini yitirdiği zaman anlar." (Yüzbaşı Selahattin'in Romanı - 2. Kitap)

• Ne yapalım? Biz böyleyiz. (Düşünüyorum Öyleyse Vurun)
• Türkiye, koskoca 20'nci yüzyılı Nazım Hikmet'le uğraşarak geçirdi. En büyük Türk şairini, edebiyatımızdan, tarihimizden, belleğimizden, bilincimiz den, estetiğimizden silmek için çabalayıp durduk. Çılgınlık bu... (Duvarın Üstündeki Tilki)
• Yazık ki, pişmiş ekmek çiğ adamların elinde kalmıştır. (Yüzbaşı Selahattin'in Romanı - 2. Kitap)
• Bizim önümüzdeki sınıftan Elmalılı Cemal diye bir çocuk vardı. 1908 devriminden önce okulda sınıf subayla­rına casusluk ederdi. Sınıf çavuşuydu. 1908 devriminde «hafiye» dir diye az kalsın okuldan kovuluyordu. Zeki bir çocuktu. Büyük Savaşta levazım subayı olmuş, dört yüz bin liraya yakın servet yapmıştı. Mütarekede istifa etti. Avrupa'yla ticarî işlere girişti. Özel otomobili, özel moto­ru vardı. Birkaç defa karşılaştık. Bana sözde iltifat edip demişti ki: — Başın sıkılırsa gel, sana bugün aldığın maaşın bir­ kaç mislini veririm, ben seni severim. Bir Rum kadın almıştı, kadın esasen zengindi, bu ka­ dının erkek kardeşiyle birlikte hükümeti soyarak daha da zenginleştiler... (Yüzbaşı Selahattin'in Romanı - 2. Kitap)
• Göz yaşlarına gök kapalıdır; mezar ise hiç doymaz. (Yüzbaşı Selahattin'in Romanı - 2. Kitap)
• Edirne'ye ilk telefon bu yıl (1910) geldi. Şehirde herkes bu gavur icadinin harikuladeliginden söz ediyor, kimse bu işin sırrına akıl erdiremiyordu. (Yüzbaşı Selahattin'in Romanı)
• Sevdiğini kaybedince, insanın yüreğinde kırk mum yanarmış. Sonra her geçen günde mumlardan biri sönermiş. En sonunda geriye bir mum kalırmış. O tek mum, yaşam boyu sönmezmiş, insan ölünceye dek içinde yanarmış… … İnsan sevdiklerini yitire yitire yaşar; yıllar geçtikçe, yanan ve sönen mumlar birbirine karışır… Öyle ki gönlünde hangi mum kimin için yanıyor bilemezsin; mumun alevinde sevdiğinin kimliğini göremezsin, yalnız belli belirsiz bir acının dumanı titreşir… … Zaman geçtikçe acı uslanır, akıllanır, bilgeleşir; hüzne dönüşür; yara kapanmıştır; ama, inceden inceye sızlar. İlhan Selçuk (Duvarın Üstündeki Tilki) (Duvarın Üstündeki Tilki)

• Ölümün tarlasında Tırpan yasası egemen. Tahsin Saraç (Duvarın Üstündeki Tilki)
• Atatürk, 'Akıl inançtan, bilim dinden bağımsızdır' demiş. A benim canım Mustafa Kemal'im, uygarlığın ışığına neden yüzünü dönersin ? İran'a, Suudi Arabistan'a bak! Bırakaydın, bağnazlığın dipsiz kuyusunun bostan dolabında dönüp dursaydık. En büyük suçunu 'Gerçek yol gösterici bilimdir' diyerek işledin. İlhan Selçuk - Cumhuriyet.. (Mustafa Kemal'in Saati)
• Barika-i hakikat,müsademe-i efkârdan doğar.(Gerçeğin ışığı fikirlerin çatışmasından çıkar.) (Ağlamak ve Gülmek)
• Türkiye’de Atatürk çok sevilir. Öylesine sevilir ki birisi çıkıp; Atatürk’te böyle isterdi dedi mi, akan sular durur. (Atatürkçülüğün Alfabesi)
• Elbisesi yamadan görünmüyordu. Sordular: - Bu ne biçim giysi? - Bizim demokrasi gibi bir giysi... - Niçin ? - Çünkü yamalar kumaşı örtse bile adı gene elbisedir. (Ağlamak ve Gülmek)
• “Kendi kendisini sorgulamasını bilen insan olmak, insanlaşmakla eş anlamlıdır.” (Görülmüştür)
• “Zaman geçiyor ve ancak ölüler değişmiyorlar. Yaşayanları ise yılların sert elleri yuğuruyor, yeniden biçimlendiriyor.” (Görülmüştür)