İnsanca

Herkes kendinden sorumlu olduğunun bilincinde mi? Herkes dikkatli bir şekilde yaşayışına ve davranışlarına dikkat ediyor mu? Herkes herkesin hak ve hukukunu gözeterek adım atıyor mu? Herkes herkesi düşünüp çabucak eyleme geçiyor mu? Bir haksızlık alenen olduğunda tepkimizi ortaya koyabiliyor muyuz? Komşumuz aç mı diye kapısını çalıyor muyuz? Akrabalarımızı ziyaret edip durumlarından haberdar oluyor muyuz? Bir çocuk acı acı ağlarken içimiz sızlıyor mu? Yolculuk yaparken yolda olanların hesabını yapıyor muyuz? Bir yerde mola verirken o diyarın sakinlerini düşünerek adım atıyor muyuz?

Bence değil. Çoğumuz göz göre sorumsuz ve tepkisiz davranıyor. Çoğumuz sorumluluk almadan hareket ediyor. Çoğumuz başına buyruk yaşama derdindedir. Çoğumuz bana dokunmayan yılan binlerce yıl yaşasın kafasındadır.

Dünyada kötü anlamda cereyan eden olaylara karşı sessizliklere gömülüyoruz. Gerçekler söz konusu olduğunda ağzımızı tamamen kapıyoruz. Cesaret edip doğruları konuşmuyoruz. Gerçekleri olduğu gibi dillendirmiyoruz. Hak olanı her yerde söylemiyoruz. Hakça söylemlerden uzak duruyoruz. Vicdanımızın sesinde nefes almıyoruz.

Çoğumuz iki gözü sağ ve sağlamken kör olmaya çalışıyor. Yazık ediyoruz. Kendimize ve yarınlarımıza çok yazık ediyoruz. Yarının söz sahibi çocuklarımıza ve geleceğimize yazık ediyoruz. Hüsrandan uyanmıyoruz. Yanlışlarımızı düzelteme zahmetine girişmiyoruz. Hatalarımızı minimize etme derdinde değiliz.

Ancak böyle düşüncesiz davranmaya, böyle sorumsuzca takılmaya ve istediğimizi gönlümüzce yapmaya hakkımız da yok. Böyle hissiz yaşamaya ve hareketsiz durmaya lüksümüz de yok.

Aslolan neyse onu yapmalıyız. Bir kere şeffaf olmalıyız. Kuyu kazmayı bırakmalı, iftira atmayı hayatımızdan silmeliyiz. Hataya hata, doğruya doğru demeliyiz. Haklıyı haksız, haksızı haklı bir duruma sokmamalıyız. Ne olduğumuzu, ne yaptığımızı çok iyi bilmeliyiz.

Ve her şeyden önce görevimizin ve insanlığımızın bilincinde olmamız lazım. Bu bilinçle ve bu doğrultuda ama insanca bir ömür geçirmeliyiz.