İnsan,insana bahar olmalı....

İnsan insana bahar olmalı...

 

İnsan insana güneş olmalı...

Bir tebessüm ile bakmalı...Selam vermeli,günaydın demeli...Tanımak ya da tanımamak farketmemeli...Güzel bir söz bir merhaba...Güne güzel başlayıp,güzellik bulaştırmalı etrafına...Hayat somurtmaya değmeyecek kadar kısa...

Bir avuç toprak için toprağa yar olmamalı...Ölüm değil yaşam olup akmalı...

İnsan insana zindan değil,gök olmalı...Birlikte kanatlanmalı göğün maviliginde...Taş değil gül olmalı yürüdüğü yollara...

Fırtına değil,dingin bir liman olmalı...Huzur olmalı insan insana...

Güneş olmalı...Türkü söylemeli...Şiir olmalı insan insana...

Mezar değil..Mahpus değil...

İnsan insana zemheri değil,bahar olmalı...

Uçsuz bucaksız, yemyeşil ferahlatmalı...

Masmavi...Kuşlar gibi özgür ve rüzgar kadar delikanlı bir hayat sunmalı...

İnsan,kardeşine dal olmalı,uçurum eşiğinde...Kavruk sıcaklarda ağaç gölgesi...Su olmalı...

Aç olana aş...Hasta olana derman...

İhtiyacı olana koşmalı...

Dertine hemdert olmalı,hem de ortak...Yüküne omuz,yoluna yoldaş olmalı...Postuna değil, yüreğine dost olmalı...Gerektiğinde sırdaş,yeri geldiğinde yaren olmalı...Yormamalı...

İnsan insana koşmalı...Yara sarmalı...

Sormalı ,dertlenmeli...

Hayatı güzel kılmalı...

Ekmeğini paylaşmalı...

Dinlemeli,anlamalı...

İnsan insana yağmur olmalı...Beraber hüzünleşmeli,birlekte gülmeli... 

Ayağa kaldırmalı...

Gece değil şafak olmalı.

İnsan insana...

Sesine kulak olmalı...

Yüreğine umut...

İnsan insana hayat olmalı..

 

Ahmet Timur