İsmail Fatih Ceylan kimdir? İsmail Fatih Ceylan kitapları ve sözleri
Yazar, Çevirmen İsmail Fatih Ceylan hayatı araştırılıyor. Peki İsmail Fatih Ceylan kimdir? İsmail Fatih Ceylan aslen nerelidir? İsmail Fatih Ceylan ne zaman, nerede doğdu? İsmail Fatih Ceylan hayatta mı? İşte İsmail Fatih Ceylan hayatı...
Doğum Tarihi: 1962
Doğum Yeri: Kütahya, Türkiye
İsmail Fatih Ceylan kimdir?
İsmail Fatih Ceylan 1962 yılında Kütahya’nın Tavşanlı ilçesinde dünyaya geldi. Üç Eylül İlkokulu, Tavşanlı Atatürk Lisesi Ortaokul kısmını ve Tavşanlı Endüstri Meslek Lisesi Elektrik Bölümünü okudu. Orta okul ve Lise yıllarında şiir, hikâye ve roman çalışmaları yapıyordu. ilk yazısı Yeni Asya Gazetesinde yayınlandı (1977). Tercüman, Yeni Devir gibi gazetelerde ilk çalışmaları neşredildi. 1992’den itibaren Görünüm başlığını taşıyan köşesiyle Milli Gazete’de köşe yazarlığı yaptı. Değişik gazete ve dergilerde yazıları yayınlanan yazar, kendi adından başka pek çok müstear ismiyle, Yeni Şafak, Cumhuriyet, Radikal, Sabah, Yeni Binyıl, Türkiye gazeteleriyle, Yörünge, Aktüel, Tempo, NTVMag, Nokta, Babıali Kültür, Moral Dünyası, Demokratik Rota gibi dergilerde yazılar yazdı; roman tefrika etti, dizi yazılar hazırladı.Röportajdan denemeye, hikâyeden romana, film senaryosundan belgesel danışmanlığına, araştırma incelemeden günlük köşe yazısına, yayınevi editörlüğünden dergi genel yayın koordinatörlüğüne kadar her alanda faaliyet gösteren yazar, halen Nesil Yayınları editörlüğünü sürdürmektedir.
İsmail Fatih Ceylan Kitapları - Eserleri
- Sabahsız Geceler
- Kapanmayan Yara
- Beyaz Zambak
- Zamansız Rüzgar
- Bir Buket Gül
- Ağlama Kızım
- Unutulmuş Günler
- Sevgili Çok Eş Yok
- Son Sabah
- Yapma Çiçekler
- Sımsıcak Sev Üşütme
- Evlenemeyen Kızlar Evlenmeyen Erkekler
- Bu Kafayla Düzelemeyiz
- Yalnızlık Veda Edememektir
- Bir Kızın Varsa
- Sevip Sevilmeyenler Kahvesi
- Elveda Mutluluklar
- Evlenmeden Boşananlar Evlenip de Boşanamayanlar
- Mevlana'dan Peygamber Öyküleri
- Kızlar Neden Evlenmek İster
- Suskunlar
- Tapınak Şövalyeleri
- Muhteşem Sarayın Ustası
- Romancının Romanı; Yavuz Bahadıroğlu Hayatı ve Eserleri
- Erkekler Evlenmeye Nasıl İkna Edilir?
- Bir Garip Adam
İsmail Fatih Ceylan Alıntıları - Sözleri
- Bu doyumsuzların oluşturduğu hayat, kurdukları yuva ve onlardan üreyen nesiller de doyumsuz oluyordu... (Yalnızlık Veda Edememektir)
- Hepsi de birbirinden beterdi insanların.. (Bir Buket Gül)
- Burçin dudaklarını utançla ısırarak, yaşlı gözleriyle sitem eder gibi baktı. "Söz veriyorum!.." "Kesinlikle reddetmek yok ama..." "Tamam!.." "Benimle... Benimle...Evlenir misin Burçin?.." Bunu söylerken elleriyle gözlerini kapatmıştı. "Evet!.." diye haykırdı Burçin. " Evet!.. Evet!.." (Beyaz Zambak)
- “ Çoşkuyu, sevgiyi ve insanlara olan güveni yitirmiş biriyim ben.” (Unutulmuş Günler)
- “... insanlık olarak hepimizin bir yanılgısı var, hissettiğimiz halde bu yanılgılardan vazgeçemiyoruz, sıyrılmak istemiyoruz daha doğrusu...” (Yalnızlık Veda Edememektir)
- Ben bütün insanlığı değerlendiririm, benim için önemli olan insanlardır, şu sınıf bu sınıf değil. (Sabahsız Geceler)
- "Sana bir şey diyeyim mi, içindeki sevgiyi ısıt!... Sımsıcak sev, kendini de beni de üşütme..." (Unutulmuş Günler)
- “Beni öyle güzel unuttun ki hatırlatmaya kıyamadım...” (Yalnızlık Veda Edememektir)
- Kimseye güvenememek ama başkasına ihtiyaç duymak ne kadar kötü!.. (Sabahsız Geceler)
- Her insan deli olmaya adaydır.. (Sımsıcak Sev Üşütme)
- Kimsenin yarası başkasında kanamaz. (Kapanmayan Yara)
- Sevgimiz özlemle yaşayacak bundan böyle. Özlem, içimizin kan ağlamasına, yüreğimizin yanmasına teselli olacak. Özlem, kömür kırıntıları arasında parlayan bir cam parçası. O, nefes alışı sevgimizin.O, tek güzel yönü bekleyişin izin. İnsanlık özlemle alımlı, yaşantımız özlemle güzel olacak. Özlem'in buruk bir tadı var, hele seni özlemenin. Bir kokusu var sana olan özlemim de ki bunu bütün çiçeklere değişmem. Bir ışığı, bir rengi var özlemenin, anlatılmaz. (Yapma Çiçekler)
- Mutluluğu uzaktan Seyir mi edeceğim Belki de gül yüzünü Görmeden öleceğim... ~~~~~~~~~~~~~~~ Bu benim kaderimmiş Gönlüm oldu sırdaşım Aradım bulamadım Ben hayat arkadaşı... ~~~~~~~~~~~~~~~ Çok sevdim suç sayıldı Hiç sevmedim kabahat Bir his diyor ki bana Çek git kendini arat Öl de kendini arat... *** (Beyaz Zambak)
- Hayat sürprizlere gebeydi. (Beyaz Zambak)
- Gamze ile Fikret son defa el sallayarak veda ettiler. Sonra sık selvi ağaçların arasından sızan güneş ışıkları altında yanyana yürüdüler. Onlar için başlayan yeni bir hayata doğru. (Bir Buket Gül)
- "Çöken karanlığı bahtına, sönen ufukları da hayatına benzetti. Hayatı karanlıklarla birlikte sönüyordu. Gözlerini kapadı. Ellerini mavi etekliğin ceplerine soktu. Ölümü cesaretle bekliyordu.." (Son Sabah)
- Ufkun hiçbir zaman renginde durmadığını, adı "zaman" olan selin önünde sürüklenirken anladım. (Yapma Çiçekler)
- Bir gül düşünüyorsan yaprakların üzerindeki su zerreciklerini de düşün. Neden ıslak de... yağmur mu yağmış... gül mü ağlamış diye sor... (Zamansız Rüzgar)
- - Hayat ne sence?... arzularınca, dilediğince yaşamak mı?... ne olduğunu bilmeden, sorumluluğumuzu bilmeden, ot gibi yaşayıp, ot gibi ölmek mi?... (Yalnızlık Veda Edememektir)
- "Ah annem," dedi. "Canım annem. Dünyadan habersiz, bütün dümayayı köyden ibaret sanan, öyle saf, öyle garip birisiydi annem.".. (Ağlama Kızım)
