Kendimize Gelme Zamanı

Felaketlere daim hazırlıklı olmak gerek. “Ne olacağım’’ meselesi çok mu çok mühimdir. “Başıma ne gelecek’’ konusu ise epey ehemmiyetli. Dikkatli davranmak ve bu doğrultuda dikkatlice yaşamak lazım.

Gönlümüzce yaşamak, rahat bir hüküm sürmek bu dünyada kolay değildir. Zordur bir ömrü hakkıyla yarına taşımak. Zordur yara almadan yolda ilerlemek. Zordur acılar üstesinden gelmek. Zordur yakınımızda veya yanı başımızda cereyan eden kayıpları bir anda unutmak. Engellerle doludur çıktığımız yollar. Bu sebeple sağ salim bir şekilde yarınlara ulaşmak herkesin harcı değildir. Kendimize çok güvenmemek, yaşarken temkinli olmak şart olmalıdır.

Allah’ın dediği olur her zaman. O, ne takdir ederse o meydana gelir. Kadere iman etmek, en büyük kazancımız olmalıdır. Uyumak, yaşarken ölü bir insan gibi nefes alıp vermek nereye kadar devam edecek? Gaflete düşmek, hangi zamana dek sürecek?

Silkinmeli, toparlanmalı, ayağa kalkmalı, ne yaptığını bilmeli insanlar.

Hüsrandaki hâllerinden uyanmalı canlar. Kalpler üzerindeki perdeler çekilmeli. Ruh niçin yaşadığını iyice idrak etmeli. Beden bir gün toprak olacağını anbe an aklından çıkarmamalı. Bu fani dünyaya meyil vermemek lazım. Dünyaya ve dünyevî şeylere aldanmamak gerek.

Aldana aldana nefesini tüketmemeli bir insan. Bir insan kendine her durumda sahip çıkmalı. Bir insan kötülüklerden ve günahlardan elini eteğini çekmeli. Kendine tamamen gelmeli. Çukurdan kendini kurtarmalı. Her an her şey olabilirle tanışmalı. Kavuşmalıdır gerçek kimliğine. Aciz ve çaresiz kalacağını hesaba katarak adım atmalı.

Unutmayalım bin bir yüklemli imtihan dünyasındayız. Bunu kabullenmeli herkes. Bunu hafife almamalı âdem nesli. Bunu kulağına küpe etmeli dolaştıkça. Gezdikçe dünya üzerinde, idrakinde olmalı buraya ait olmadığını, buraya misafirliğe geldiğini görmeli artık.

Ki giderken, bu dünyadan göç ederken keşkelerimiz, pişmanlıklarımız ve ahlarımız hiç olmamalı.

Giderken içimizin ve vicdanımızın rahatlığı eser kalmalı ardımızda. Giderken ya da göçerken bu boş dünyadan arkamızdan konuşan seslerin cümleleri, iyiliklerimizi habire sıralamalı.

Bin bir nedenle ve yaşama gereği kendimize çek-i düzen verme zamanı. Kendimize insanlığımızı hatırlatma vakti. Ve kendimize daha çok dönme saati bu kara, bu ölüm dolu, bu zelzeleli günler(imiz).