Andromak Tiyatro Oyununun Özeti ve Konusu - Kitap Konusu ve İncelemesi
Andromak Tiyatro Oyununun Özeti ve Konusu öğrenciler ve okuyucular tarafından araştırılıyor. Andromak Tiyatro Oyununun Özeti ve Konusu - kitabının konusu, incelemesi, kısa ve uzun özetini sizin için derledik...
Andromak Tiyatro Oyunu Hakkında Kısaca Özet Bilgi
Andromak, beş perdelik bir trajedidir. Fransız sanatçı Racine, Andromak’ı Eski Latin edebiyatında trajedileriyle tanınan Vergilius’un (Vircilyus) Aeneis (Eneis) adlı eserinden esinlenerek yazmıştır. Racine, kahramanlarının ruh hâllerini başarıyla vermiş, Andromak’ın oğlunun ölmesine veya yaşamasına sebep olacak kararı verme ikilemini gerçekçi bir şekilde yansıtmıştır:
Huzurunu bozacak, kendi huzuru için! Küllerine adanan sadakat yoksa bu mu? Kurtarmak gerekmişti ölümden çocuğumu, Onu koruyacaktı, benimle evlenirse;
Bu yeter. Bu konuda güvenirim Pirüs’e.
Andromak Tiyatro Oyununun Özeti ve Konusu
Yunanlılar, Orest’i Aşil’in oğlu olan Epir Kralı Pirüs’e elçi olarak gönderir. Orest, Hektor’un esir eşi Andromak ile küçük oğlunun kendilerine teslim edilmesini Pirüs’ten ister. Pirüs, Andromak’a âşıktır ve onun aşkını kazanmak için oğlunu koruyacağına söz verir. Andromak bu sevgiye, ölen kocasına ihanet gözüyle baktığı için karşılık vermez. Hermiyon da Pirüs’ü sevmektedir ve onunla sözlüdür. Andromak’tan aşkına karşılık alamayan Pirüs, Hermiyon ile evlenmeyi planlar.
Aşağıdaki metin Andromak’ın, oğlunu yaşatmak için Pirüs ile evlenmeyi göze aldığını sırdaşı Sefiz ile konuştuğu bölümden alınmıştır.
PERDE IV
BİRİNCİ SAHNE
ANDROMAK, SEFİZ
SEFİZ
Hiç şüphe etmem, madam, kocanızdır mutlaka, Bu mucizeyi yapan Hektor’dur ruhunuzda.
İster ki, varlığiyle Troya tekrar doğrulsun,
Size saklattığı bu uğurlu çocuğunun.
Pirüs onu vadetti size, duydunuz demin, Madam, bir tek kelime beklerdi vermek için. Hislerine inanın: baba, tac, müttefikler,
Kalbinize karşılık hep yolunuza serer.
Sizi hâkim kılıyor kendine, milletine.
Bu galip midir lâyık görülen bunca kine? Şimdiden Yunanlara asîl bir öfkesi var, Oğlunuzu korumak ister o, sizin kadar: Onların gazabından tek o korunsun diye, Çekinmiyor, atıyor kendini tehlikeye.
Her şey hazır mabette; siz de söz vermiştiniz.
ANDROMAK
Evet, bulunacağım. Oğlumu görelim biz.
SEFİZ
Madam, aceleniz ne? Bundan böyle mademki, Yasak etmiyecekler size onu görmeği. Şefkatinizi bol bol ona vereceksiniz.
Sayılı olmıyacak artık öpüşleriniz.
Bir çocuğu gelişir görmek ne büyük zevktir, Değil efendisine yetişmek için esir,
Onunla bunca kıral yeniden doğsun diye.
ANDROMAK
Sefiz, gidelim onu son bir defa görmeğe.
SEFİZ
Ne diyorsunuz? Tanrım…
ANDROMAK
Sevgili Sefiz’im, ben Asla gizli tutamam duygularımı senden,
Bağlılığını gördüm felâketimde senin, Fakat zannederim ki, sen de beni bilirsin. Nasıl düşünebildin ki, vefasız Andromak, Benliğinde yaşıyan eşini unutacak!? Kemiğini sızlatıp, sayısız ölülerin
Huzurunu bozacak, kendi huzuru için! Küllerine adanan sadakat yoksa bu mu? Kurtarmak gerekmişti ölümden çocuğumu, Onu koruyacaktı, benimle evlenirse;
Bu yeter. Bu konuda güvenirim Pirüs’e. Pirüs kimdir bilirim. Haşin, samimi fakat.
Sefiz, vadettiğini yapacaktır o kat kat.
Bir de güvenmekteyim Yunanların hışmına, Kinleri kazandırır çocuğuma bir baba. Gidiyorum, kendimi feda etmem gerekse, Hayatımdan kalanı temin için, Pirüs’e, Gidiyorum, aşkını alarak tapınakta,
Ona ölmez bağlarla oğlumu bağlamaya. Ve yalnız bana uğur getirmiyen bu el de, Son verecek vefasız bir ömrün günlerine. (…)
İşte budur sevgimin masumca bir hiylesi, Bunu tavsiye etti bana kocam kendisi. Hektor’a, cedlerime kavuşurum, kimsesiz, Gözlerimi kapamak sana düşüyor, Sefiz…
SEFİZ
Ah, benden beklenmesin sizden sonra yaşamak.
ANDROMAK
Yok, hayır, Sefiz, benim arkamdan gelmen yasak. Emanet ediyorum sana tek hazinemi.
Benimçün yaşar gibi onunçün yaşa emi. Troyalıların ümit bağladığı o bütün.
Kaç kıral için sana ihtiyaç var, bir düşün! Pirüs’e nezaret et, vâdini tuttur ona, Razıyım, hattâ benden bahsedilsin, lâzımsa. Anlat, kabul ettiğim nikâhın değerini,
Ona bağladığını ölümden önce beni. Silinmelidir bana karşı nefret hisleri, Oğlumu bırakışım kâfi takdir eseri. Soyundaki erleri tanıt çocuğuma sen, Gücün yettikçe, yürüt onu da izlerinden. İsimleri parladı ne türlü zaferlerle,
Ne olduklarından çok, neler yaptılar, söyle. Söz aç her gün babanın ona vasıflarından, Hattâ annesinden de bahsedin ona bazan. Öc almasını, Sefiz, düşünmemeli asla. Efendisi var, iyi geçinmeli onunla
Ölçülü bir hâtıra saklasın ecdadından, Hektor’un kanındandır, fakat ondan son kalan… Ve bilsin ki, nihayet, bu kalanın uğrunda, Kanımı, nefretimi, sevgimi ettim feda.
SEFİZ
ANDROMAK
Heyhat!
Benimle gelme, dehşete kapılıp da. Kalbin göz yaşlarına hâkim olmıyacaksa. Gelen var. Göz yaşını gizle, Sefiz, ve yâdet, Andromak kaderini sana etti emanet.
Gelen Hermiyon. Hadi kaçalım hiddetinden. (…)
Andromak, oğlunu kurtarmak için Pirüs’le evlenmeyi kabul eder. Hermiyon, bunu duyunca intikam almak için, kendisini seven Orest’ten düğün günü Pirüs’ü öldürmesini ister. Orest, Andromak’a taç giydirdikten sonra Pirüs’ü öldürür. Hermiyon ile kaçmak için yanına gelir fakat Hermiyon, Pirüs’ün ölmesine dayanamaz ve mabede giderek onun cesedi başında kendini hançerler. Orest yaşananlardan sonra aklını kaybeder.
Racine, Andromak
