Günlükler - Stefan Zweig Kitap özeti, konusu ve incelemesi

Günlükler kimin eseri? Günlükler kitabının yazarı kimdir? Günlükler konusu ve anafikri nedir? Günlükler kitabı ne anlatıyor? Günlükler kitabının yazarı Stefan Zweig kimdir? İşte Günlükler kitabı özeti, sözleri, yorumları ve incelemesi...

Kitap Künyesi

Yazar: Stefan Zweig

Çevirmen: İlknur Özdemir

Orijinal Adı: Tagebücher

Yayın Evi: Can Yayınları

İSBN: 9789755107561

Sayfa Sayısı: 468

Günlükler Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

Yüzyılımızın önde gelen düşünür ve yazarlarından Stefan Zweig'ın Türkçede ilk kez yayımlanan "Günlükler"i, Birinci ve İkinci Dünya Savaşlarının acılarına tanık olmuş, bu acıları derinden yaşamış bu duyarlı insanın, yaşadığı dönemle ilgili düşüncelerini, iç dünyasını açıkça ortaya koyan birer belge niteliğinde. Yaşamının son yıllarını önce İngiltere'de, sonra da Brezilya'da gönüllü sürgünde geçiren, sevdiği insanlardan, alıştığı çevreden uzak düşen, dünyanın çöküşüne, inandığı, değer verdiği kavramların yıkılışına, bozuluşuna daha fazla katlanamayacağını düşünerek karısıyla birlikte 1942 yılında intihar eden Zweig, özellikle İkinci Dünya Savaşı öncesinde ve savaş yıllarında, asla onaylamadığı, nefret ettiği Hitler'in ırkından gelmenin acısını taşımak yanında, dünyanın içine sürüklendiği felaket ortamına dayanamadığı için de melankoli sınırlarına dayanan bir karamsarlığa düştü...

(Arka Kapak)

Günlükler Alıntıları - Sözleri

• "İnsanlara karşı duyduğum tiksintiyi tanımlamak olanaksız; herkesten kaçıyorum.."
• Ama "başına bir şey gelmeyen" biri nasıl bir insan olabilir ki, bir ceset sayılır o...
• Bir tek sözcük bile günü güzelleştirmeye yetiyor.
• Hiçbir şey yapmamak beni sinirlendirse de mutluyum.
• Bedenimizi huzursuzluğa terk edince ruhumuzu da ister istemez o huzursuzluğun ritmine bırakıyoruz.
• Kendimden ve zamandan kaçabilsem.
• Korkunç olmalı. Aldığımız o iyi habere karşın günümüz kararıyor.
• Hiçbir şey. Ya da her günkü şeyler. Artık sıkıntı vermiyor ama kederlendiriyor.
• Her adımda ne çok insana rastlıyorum aslında, yaşanmış hayat ne kadar çok yansıma yapıyor.
• Başarı, ayık olanlar için bile korkunç bir baştan çıkarıcı. Tanrıların kıskançlığından korkuyorum.
• Benim her şeyi yeniden yaşamak için duyduğum hırsın nedeni, belki de geçmişteki şeylere olamamam, her şeyin akıp gitmesi ve hayatımın, herhangi bir şeyle beslenmezse kuruyup gidecek olması.
• Algıladığım yalnıca bitimsizlik, insanı ezen, acı veren bir boşluk.
• En iyi yıllarım ziyan oldu, benden genç ve benden yaşlı olanlara gıpta ediyorum, gençler yeni zamanlara alışabilir, yaşlılar da artık alışmak zorunda değil nasıl olsa...
• Eskiden gözlerini yakına dikenler bu kez uzaklığı ve gerçek olmayanı seziyorlar.
• İçimde bir yorgunluk da var, değişmek gelmiyor içimden...

Günlükler İncelemesi - Şahsi Yorumlar

Novella ve biyografilerini okudunuz. Peki onun güncesi hakkında ne düşünüyorsunuz? kitap/dunun-dunyasi--1631 ile birlikte Zweig’ın yaşamına ve Avrupa’ya dair görüşlerine netlik kazandırıyor Günlükler’i. • 1912 - 1918 arası yoğun bir akış mevcut. Genel itibariyle ‘edebiyat dünyası, eğlenceler, dostluklar ve ilişkilerine dair’ notlar yer alıyor. 1918 - 1931 arası büyük bir boşluk söz konusu. Sanıyorum Zweig’ın en huzurlu ve üretken olduğu dönem. 1931 ve özellikle 1935 sonrası İkinci Dünya Savaşı’nın verdiği huzursuzluğu günlüğüne damla damla akıtan bir Zweig söz konusu artık. • Novellaları kadar akıcı değil elbette. Yer yer yorulacaksınız. Değecek mi o zahmete, tabiki. Rolland, Verhaeren, Rilke, Andre Gide, Hesse ve nicesi de eşlik edecek satırlar arasında biz okurlara. • Sahi Zweig kimdi, neydi? Merak ediyorsanız buyurun buradan. (Adem Kara)

31 yaşında başlayıp 59 yaşına kadar belirli dönemlerde tutulmuş bir takım notların, bilgilerin, içsel duyguların anlatıldığı dokuz adet defterin toplamıdır bu günlükler. İlk kez 1988 yılında Almanya’da yayımlandı. Aslında Zweig ilk günlüğünü 2 yıl boyunca aralıksız tutmuş ama çalınması onun şevkini kırmış. Sonra tekrar tekrar düşünüp başlamış yazmaya. Yazmaya başlamasının nedenini şöyle belirtiyor: “Eski günlüklerimden birini okurken, birden belleğimin ne kadar donuklaştığını, tehlikeli, hastalıklı derecede donuklaştığını hissettim.” 1918 yılında ara verdiği günlüklerine 1931 yılında kısa süreliğine geri dönmüştür.Daha sonra 2. Dünya savaşı yıllarına kadar yine uzun bir ara vermiştir. Eşi Lotte ile evlenince tekrar başlamıştır. Günlüklerin ilk kısımlarında kadınlara düşkünlüğü, ufak serüvenleri yer alıyor. Zweig geleceği belirsiz ve kaçamak ilişkileri seviyordu. İfşa etmek gibi olmasın ama sokak kadınları ve fahişelerle günübirlik aşklar yaşıyordu. İnsanların açılmalarını sağlamalarının, bütün utanç duygularını bastıran bir içtenlikle en gizli düşüncelerini bile söyleme ihtiyacı uyandırmasının en doğal ve gizli yeteneği olduğunu düşünüyor Zweig. Aslında Zweig’in bu kişiliği “Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu” kitabına çok güzel yansımış. Benim en sevdiğim hikayelerinden birisi bu kitap. Kitaptaki kadın karakter fark ettiyseniz hem hayat kadını rolüne bürünüyor hem de saf, masum aşık... Aslında Zweig aslolan ve olmasını istediği iki karakteri birlikte yoğurmuş. Ve kitaptaki erkek karakter Zweig’in kendisinden başkası olamaz! Bunu bu kitabı okuduktan sonra sizler de daha iyi anlayacaksınız. O erkek karaktere kitabın sonunda çok kızdık öyle değil mi? Aslında Zweig de birlikte olduğu günü birlik kadınları hatırlamıyor, “Dost” dediklerinin dışında.... — |.Dünya savaşı dönemlerine bir de Viyanalı bir gazeteci gözüyle bakıyoruz.Zweig 33 yaşında askere alınıyor bu sebeple iç buhrana daha kapsamlı daha geniş bir çerçeveden bakmamıza olanak sağlıyor. Yanına iki bavul alıp birisine dünyevi ihtiyaçları olan giysilerini koyup ikincisine ruhsal hazırlığı olan müsveddelerini koyup gezen yurtsuz bir gezginde aynı zamanda Zweig. İki tane büyük savaşı ve o kasveti yaşamış bir yazar.Günlüklerini okuyunca bu dramı çok daha iyi anlıyorsunuz.En acısı da 2. Dünya savaşı günlüğü. Aslında sanılanın aksine Zweig dolu dolu bir insan herşeyden zevk almaya çalışıyor. Savaşın soğukluğu onu da etkisi altına alıyor sonraları. Onu intihara iten sebep 2. Dünya savaşı zamanlarında ülkesinde sevilen ve popüler bir yazar aynı zamanda sürekli bir yerlerde konferans veriyor. Yine konferans sebebiyle gittiği bir ülkede Almanya’nın Polonya’ya savaş ilan etmesinin üzerine resmen savaş başlamıştır ve Zweig orda eşiyle yaşamak için güzel bir ev satın almıştı onun tadilat işleriyle uğraşıyor ve çok pahalıya sipariş verip özel olarak yaptırdığı mobilyaları bile gümrükten geçemedi ve bunun gibi bir sürü şey bu sefer bütün şevki kırılır Zweig’in, geri dönüş bileti bile alamaz savaş süresince ülkeye giriş ve çıkışlar durdurulur. Lisanını bile bilmediği bir ülkede kitap çıkartsa kim okur ki? Ayrıca kitap yazsa bile kim düzenleyecek? Bu sebeple artık yazamaz duruma gelir.Burda ülkesindeki gibi bir itibar görememek çok zoruna gider, hiç bir ayrıcalık tanınmamıştır ona.O ülkeye hapsolup kalmıştır Zweig. Bu ülkeyi Brezilya’yı çok sevmiş ama bu sebeplerden dolayı yaşayamaz hale gelmiştir.Aslında çok çabalamıştır ama umutsuzluk bir yerden sonra ölümü kurtuluş olarak kılmıştır ona... Ayrıca belirtmek isterim ki bu kitap: yazarı hiç okumamış yahut yazarı sevmeyen birisine hiç mi hiç hitap etmez hatta fazlasıyla sıkıcı gelir ve yarıda bırakır. Net. Yazarı merak ediyor, yazdıklarını seviyor ve ilgi duyuyorsanız okuyunuz zira içerisinde internette bile bulamayacağınız çok güzel anlatımları var ve günlükler özeldir, kişiyi en güzel anlatan aktarımlar buradadır. Ve bu günlüklerde çok güzel coğrafi bilgilerde paylaşılmış. Özellikle Brezilya... Kitapta altı çizili çok satırım var ama şu alıntıları paylaşmak istiyorum sadece; “Benim hayat felsefem, hiçbir şeyi tutmamak hiçbir şeyi arzulamamaktır; yalnızca bana kendiliğinden geleni, bana kalanı tutarım.” “Savaş başladı mı, başlamadı mı? Akılcılığımızın silahını kullanarak insanlık âlemine daha iyi bir alın yazısı çizeceğimize böyle umarsızca bekleyip bu soruyu sorduğumuz için Avrupa’ya da yazıklar olsun, bütün soyumuza da!” “Dünya tarihi için Harika bir gün. Denizaltı ablukasının başlama günü, İtalyan parlamentosunun da. Gün gelecek okul çocukları bugünü derste öğrenecekler herhalde. Ya biz? Biz yürüyoruz, çalışıyoruz, satranç oynuyoruz, konuşuyoruz, bir şeyler yapıyoruz, dünya tarihinin yazıldığını duyumsamıyoruz.” 19 Şubat 1915-Cuma |.Dünya Savaşı “Erotizm beni dehşete düşürüyor çünkü ben ona hükmedemiyorum, o bana hükmediyor. Kendi ustalığım tüylerimi ürpertiyor.” — Zweig’in günlüklerinde okuduğu kitapları kendim için not aldım. •Tolstoy-Savaş ve Barış (“Günümüzün İncil’i bu kitap, Tolstoy’un yapıtlarını şimdi okumak, her birimiz için görev sayılır.”) •Balzac/ esrarlı bir vaka(Çok beğenmiş ve çevirisiyle uğraşmış) •Desbordes •Uğultulu tepeler-(Hiç mi hiç sevmemiş) •Fielding- Andrews (“Bu kitabı okuyan bütün kitapları okumuş gibi oluyor” diye belirtmiş ve çok hoşuna gitmiş) •Jane Austen-Gurur ve önyargı(Çok etkilenmiş.”Karakterlerden yola çıkarak ne kadar güzel düzenlenmiş, Kişiler ne kadar zengin, insanın ruhunu derinden okumuş, arka planda kalan mizah.”) •Cicero •Victoria Hugo-Yüzyılların Efsanesi (“Böylesine güçlü ve geniş bir hayal gücüne dayanan yapıt az bulunur, ama aynı zamanda bunakça gevezeliklerle dolu olması etkisini azaltıyor.”) Zweig’in; Dostoyevski, Tolstoy ve Balzac’a olan hayranlığı beni bu yazarları okumaya bir adım daha yaklaştırdı.Günlüklerinde sürekli Tolstoy ve Dostoyevski okuduğunu yazmış Zweig, Raskolnikovdan da bahsetmiş.Ve el yazmaları toplamak gibi bir alışkanlığı varmış, küçük bir servet saçmış da diyebiliriz sanırım. Şimdiden okuyacaklara keyifli okumalar dilerim. “Kendimle baş başayım. Mektuplar, kitaplar, Dostoyevski, iş, sessizlik!” “Bugünlerde Tolstoy’un büyüklüğünü anlamayı öğrendim.” — Zweig’in intihar mektubu: “DEKLARASYON” (Bir konunun kamuoyuna duyurulması için yapılan açıklama) Kendi isteğimle ve bilinçli olarak hayattan ayrılmadan önce son bir görevi yerine getirmeye kendimi mecbur hissediyorum. bana ve çalışmalarıma böyle iyi ve konuksever şekilde kucak açan harikulade ülke Brezilya’ya içtenlikle teşekkür etmeliyim. Her geçen gün bu ülkeyi daha çok sevmeyi öğrendim. Benim lisanımın konuşulduğu dünya bana göre mahvolduktan ve manevi yurdum Avrupa’nın kendi kendisini yok etmesinden sonra hayatımı yeni baştan kurmayı daha fazla isteyebileceğim bir yer daha yoktu. Ama hayata 60 yaşından sonra yeni baştan başlamak için özel güçlere ihtiyaç var. Benim gücüm ise uzun yıllar süren yurtsuzluğum sırasında tükendi. Böylece ruhsal çalışması her zaman en büyük sevinci ve bireysel özgürlüğü bu dünyanın en büyük nimeti olan bu hayatı, zamanında ve dimdik sona erdirmek bana daha doğru görünüyor. Bütün dostlarımı selamlarım! Umarım uzun gecenin ardından gelecek olan sabah kızıllığını görebilirler! Ben, çok sabırsız olan ben, onların önünden gidiyorum... (Szweig)

Yazarın günlüklerini okuduktan sonra gerçekten onu intihara neyin, neden sürüklediğini anlıyorsunuz. Hani bir laf var ya "Dünya hassas kalpler için bir cehennemdir" diye. Gerçekten öyle. O kadar iyi ve naif bir yürek ki nefretle ve kanla beslenen dünyada kendine yer bulamamış. Birinci dünya savaşı sırasında yazmaya devam etse bile, içindeki karamsarlık ve aidiyetini yitirme günden güne eritmiş ruhunu. Zweig okumak beni her daim başka dünyalara götürür. Yine öyle oldu. Ondan başka hiç kimse kendini, iç dünyasını, duygularını bu kadar açık bu kadar iyi kaleme alamazdı. (Burcu Durgun Gökcan)

Kitabın Yazarı Stefan Zweig Kimdir?

Babası varlıklı bir sanayici olan Stefan Zweig, küçük yaşlardan itibaren kültür ve edebiyat alanında eğitim görmeye başladı. İngilizce, Fransızca, İtalyanca, Latince ve Yunanca öğrendi. Viyana ve Berlin üniversitelerinde felsefe öğrenimi gördü. İlk şiirlerini lisedeyken, Hugo von Hofmannsthal'ın ve Rainer Maria Rilke'nin eserlerinin etkisiyle yazdı. 1901'den sonra Fransızca yazan Paul Verlaine ve Baudelaire'in şiirlerini Almanca'ya çevirdi. 1907-1909 yılları arasında Seylan, Gwaliar, Kalküta, Benores, Rangun ve Kuzey Hindistan'ı gezdi, bunu, 1911'deki New York, Kanada, Panama, Küba ve Porto Riko'yu kapsayan Amerika yolculuğu izledi. 1914 yılında Belçika'ya Émile Verhaeren'in yanına gitti.

I. Dünya Savaşı'nda (1914-1917) gönüllü olarak Viyana'da savaş karargâhında "Savaş Arşivi"nde memur olarak çalıştı. Savaştan sonra Avusturya'ya dönerek Salzburg'a yerleşti. 1920 yılında, Frederike Von Winternit ile evlendi. Stefan Zweig Salzburg'da yaklaşık 20 yıl yaşadı. Kapuzinerberg'in yamacındaki villasında geçirdiği yıllar, Zweig'ın en verimli yıllarıdır. Kapuziner yokuşu, 5 numaradaki villayı, Friderike ile evli olduğu yıllarda satın aldı. Salzburg'da geçirdiği yıllar Zweig'ı edebiyatta doruğa tırmandırdı, en güzel eserlerini, kente ve Salzach’a yukardan bakan iki katlı, ağaçlar arasına gizlenmiş villada yazdı. Kısa sürede ünlü insanlarla dostluk kurdu, onları sık sık Salzburg'da konuk etti. Romain Rolland, Thomas Mann, H.G. Wells, Hugo von Hofmannstahl, James Joyce, Franz Werfel, Paul Valery, Arthur Schnitzler, Ravel, Toscanini ve Richard Strauss, Zweig'in konuğu oldu. Salzburg'da geçen yıllarında Zweig, Avrupa'nın düşünsel birliği için ağırlığını koydu; makaleleriyle ve konferanslarıyla aşırılıklara karşı uyarılarda bulundu; diplomatik çevrelere, akıl ve sabır çağrısı yaptı. 1927'de Almanya'nın Münih şehrinde "Duygu Karmaşası", "Yıldızın Parladığı Anlar" ve "Tarihsel Baş Minyatür" adlı kitapları yayımlandı, yine 1927'nin 20 Şubat tarihinde "Rilke'ye Veda" başlıklı konuşmasını yaptı. 1928'de Leo Tolstoy'un 100. Doğum Yıldönümü Kutlamaları'na katılmak üzere, Sovyetler Birliği'ne gitti. 1933'de, Nazilerin yakmaya başladıkları kitaplar arasında Yahudi kökenli Zweig'ın eserleri de yer alıyordu. 1934'te Gestapo'nun villasını basıp, silah araması üzerine Zweig ülkesini terk etmek zorunda kaldı ve İngiltere'ye, Londra'ya yerleşti. Ancak, kendini burada da rahat hissedemedi ve taşındı.

Zweig, 1937'de ilk karısı Frederike'den ayrıldı ve bir yıl sonra Portekiz'e yanında Lotte Altman adında bir kadınla gitti. O sıralarda Avusturya, Alman Reich'ına katılmıştı ve Zweig da İngiliz vatandaşlığına geçmek için müracaat etti. 1939'da "Kalbin Sabırsızlığı" adlı romanı yayımlandı ve Zweig da, Portekiz seyahatine birlikte çıktığı Lotte Altman ile evlendi. 1940'ta İngiliz tabiiyetine girdi, II. Dünya Savaşı sırasında New York'a, Arjantin'e, Paraguay'a ve Brezilya'ya gitti. Zweig konferanslar için gittiği Brezilya'ya yerleşmeye karar verdi. Orada ünlü "Bir Satranç Öyküsü"nü kaleme aldı. Stefan Zweig, 1941'de Montaigne üzerine çalışmaya başladı ve "Dünün Dünyası - Avrupa Anıları" adlı otobiyografisini kaleme aldı. "Dünün Dünyası" kitabı, 1900’lerin başında gençliğini yaşamış bir yazarın yaşadığı dünyanın asla eskisi gibi olmayacağını farkettiğinde eski günlere düzdüğü bir övgüdür.

Avrupa’nın içine düştüğü durumdan duyduğu üzüntü ve yaşamındaki düş kırıklıkları nedeniyle 22 Şubat 1942'de Rio de Janeiro'da, karısı Lotte ile birlikte intihar etti. Buna Hitler’in dünya düzenini kalıcı sanmasının verdiği karamsarlığın yanı sıra, kendi dünyasının asla bir daha varolmayacağı düşüncesi neden oldu.

Üretken bir yazar olan Zweig, birçok konuda denemeler yaptı. Lirik şiirler yazdı, trajedi ve dram türünde sahne eserleri denedi, özellikle biyografi alanında önemli eserler ortaya koydu. Freud ve psikolojiye olan ilgisi onu bu alana yöneltti. Biyografi alanındaki çalışmaları, dönemin birçok ünlü kişisinin hayatlarını gözler önüne serdi. Üç Büyük Usta: Balzac, Dickens, Dostoyevski; Kendi İçindeki Şeytanla Savaşanlar: Hölderlin, Kleist, Nietzsche; Romain Rolland; Marie Antoinette; Magellan, Stendhal, Erasmus, Fouche eserleri bu biyografilerden birkaçıdır.

Stefan Zweig Kitapları - Eserleri

• Satranç
• Amok Koşucusu
• İnsanlığın Yıldızının Parladığı Anlar
• Sabırsız Yürek
• Dünün Dünyası
• Değişim Rüzgarı

• Geleceğe Güven
• Yolculuklar
• Unutulmuş Düşler
• Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu
• Balzac
• Montaigne
• Clarissa

• Macellan
• Rotterdamlı Erasmus
• Amerigo
• Günlükler
• Joseph Fouche
• Bir Kadının Yaşamından Yirmi Dört Saat
• Kendileriyle Savaşanlar: Hölderlin, Kleist, Nietzsche

• Marie Antoinette
• Vicdan Zorbalığa Karşı ya da Castello Calvin'e
• Üç Büyük Usta: Balzac, Dickens, Dostoyevski
• Ay Işığı Sokağı
• Avrupa'nın Vicdanı
• Amok - Usta İşi
• Ruh Yoluyla Tedavi

• Korku
• Kendi Hayatının Şiirini Yazanlar: Casanova, Stendhal, Tolstoy
• Yarının Tarihi
• Yakıcı Sır
• Mektuplaşmalar
• Sahaf Mendel - Bir Kadının Yirmi Dört Saati
• Olağanüstü Bir Gece

• Gömülü Şamdan
• Dostlarla Mektuplaşmalar
• Freud - Cinselliğin Yeryüzü
• Mürebbiye
• Mary Stuart
• Korku Ruhu Kemirir
• Buluşmalar

• Karmaşık Duygular
• Alacakaranlıkta Bir Öykü
• Kurşun Mühürlü Tren
• Mecburiyet
• Bir Çöküşün Öyküsü
• Seçilmiş Öyküler
• Hikayeler

• Geçmişe Yolculuk
• Freud - Mutluluğun Mimarı
• Kuş Kapanı ve Dönüşüm
• Kaçak ve Sahaf Mendel
• Dadı ve Leporella
• Stefan Zweig - Seçme Eserleri
• Geç Ödenen Bedel

• Sanatta Yaratıcılığın Sırrı
• Virata ya da Ölümsüz Bir Kardeşin Gözleri
• Rilke'ye Veda
• Görünmez Koleksiyon - Unutulmuş Düşler - Karda
• Cenevre Gölü'ndeki Olay
• Kadın ve Manzara
• Nietzsche

• Kızıl
• O muydu?
• Bir Kalbin Çöküşü
• Bizans'ın Fethi
• Gölge Kadınlar
• Zalimce Bir Oyun
• Dürüst Aptal Efsanesi Verlaine

• Satranç
• Lyon'da Düğün
• Satranç Ustası - Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu
• Rahel Tanrı’yla Hesaplaşıyor
• Stefan Zweig'ın Mektupları
• Erika Ewald'ın Aşkı
• Efsaneler

• Dostoyevski: Yalnızlığın Keşfi
• Toplu Öyküler 1
• Toplu Öyküler 3
• Toplu Öyküler 2
• Unutulmaz Bir İnsan
• İki Yalnız
• Stefan Zweig - Seçme Eserleri 2

• Ormanın Üzerindeki Yıldız
• Leporella
• Aylak
• Emile Verhaeren
• Hayatın Mucizeleri
• Brezilya
• Kitapçı Mendel

• Birbirine Benze(me)yen Kız Kardeşler
• Stefan Zweig Kutulu Set
• Bir Zanaatla Beklenmedik Karşılaşma
• Leman Gölü Kıyısındaki Olay
• Benimle Dostluk Zordur
• Stefan Zweig - Seçme Eserleri
• Seçme Eserler

• Hikayeler 2
• Bir Hayat
• Öz Nəğməsini Oxuyanlar
• Novellalar
• Seçilmiş Əsərləri
• Tolstoy - Û ronahî di tarîye de dibirike
• Oradan Uzakta

• Twenty-Four Hours in the Life of a Woman and The Royal Game
• Wondrak. Der Zwang. Zwei Erzählungen gegen den Krieg
• Stefan Zweig Seti

Stefan Zweig Alıntıları - Sözleri

• Verdiği kararın uygulanmasını engelleyecek her şeyi önlemek istiyordu... (Stefan Zweig - Seçme Eserleri)
• Ancak herkes de bilir ki, yardım çağrısında bulunmayan bir insana yardım etmekten daha zor bir şey yoktur, çünkü yardım dilenmiyorsa mutlaka son bir şey daha vardır: Israr edip incitmememiz gereken gururudur bu. (Bir Zanaatla Beklenmedik Karşılaşma)
• Karakteri gereği kendini hiçbir şeyden yoksun bırakmaz, insan arasına karışmaktan hoşlanan biri olarak her yerde aranırdı. Arkadaşları, onun yalnızlığa hiç alışık olmadığını bilirdi. (Stefan Zweig - Seçme Eserleri 2)
• Sana yardım edemem Boris. İnsanlar artık birbirine yardım etmiyor. (Kaçak ve Sahaf Mendel)
• Unutuldu ve öyle de kaldı. (O muydu?)
• Doğanın cömert davranarak engin topraklar, sonsuz zenginlikler bahşettiği, güzellikle ve akla hayale gelebilecek her türlü potansiyel güçle kutsanmış bu ülkenin kuruluşundan beri görevi hep aynıdır: Kalabalık bölgelerden aldığı insanlara geniş topraklarında kök saldırmak, eskiyle yeniyi birleştirerek yeni bir medeniyet kurmak. (Brezilya)

• Ancak gerçeklik tüm düşlerden daha güçlü ve daha sağlamdır. (Aylak)
• "...bu adam konuşmak istiyordu, konuşmalıydı. Ve biliyordum ki ona ancak sessiz kalarak yardım edebilirdim." (Toplu Öyküler 3)
• ... eski acısını iki kat daha fazla duyuyordu. (Hayatın Mucizeleri)
• "...darbeyi yiyen ancak bilir onun ne olduğunu, darbeyi vuran değil ve acı çekmeyi sadece acı çekenler bilir." (Virata ya da Ölümsüz Bir Kardeşin Gözleri)
• Ruhlarının kapısını kapattıkları için kimse onlara ulaşamıyordu ve bu belki de yıllarca sürecekti. Herkesle savaş halindeydiler. Bir günde, kısacık bir günde büyümüşlerdi! (Dadı ve Leporella)
• Buralardan çekip gittiğimizde tozun üzerindeki ayak izlerimizi bir rüzgar süpürüp götürecekse yaşamanın ne anlamı var ki? (Kaçak ve Sahaf Mendel)
• Yoksun kalınan şey öylesine kaybedilmiştir ki, artık sadece bir ağrı gibi hissedilir ve acı verir. (Alacakaranlıkta Bir Öykü)

• Bir Rus için tek bir şey vardır: ya hep, ya hiç! Rus insanı varoluşun o kozmik gücünü hissetmek ister. (Dostoyevski: Yalnızlığın Keşfi)
• "İyilikle gülümseyebilen insanlar vardı hâlâ.." . (Satranç)
• Ne de olsa, güzellik kadınlardan kaçıp gittiğinde ondan boşalan yere bilgelik yerleşirmiş. (Birbirine Benze(me)yen Kız Kardeşler)
• Derimin altında akışını hissettiğim kan gibi bu karanlık yaşamın etrafımı yavaş yavaş kapladığını hissediyordum. Sanki hiçbir şey bana göre değildi, ama hepsi benim içindi. (Zalimce Bir Oyun)
• Sevgili bay Zweig, Okumam için ödünç vermis olduğunuz kitaplari geri yollamadigim icin affiniza rica ediyorum... R.M. Rilke (Dostlarla Mektuplaşmalar)
• Yalnız yaşayan biri yalnızca kendine ders verebilir. (Efsaneler)
• İki hafta boyunca kitap okumak , yürüyüşe çıkmak , hayal kurmak , rahatsız edilmeden uzun uzun okumak , iki hafta boyunca telefonsuz ve radyosuz yaşamak, konuşmak zorunda olmamak , bir anlamda rahatsız edilmeden kendim olmak istiyordum ... (O muydu?)