Mutluluk - Guy de Maupassant Kitap özeti, konusu ve incelemesi

Mutluluk kimin eseri? Mutluluk kitabının yazarı kimdir? Mutluluk konusu ve anafikri nedir? Mutluluk kitabı ne anlatıyor? Mutluluk PDF indirme linki var mı? Mutluluk kitabının yazarı Guy de Maupassant kimdir? İşte Mutluluk kitabı özeti, sözleri, yorumları ve incelemesi...

Kitap Künyesi

Yazar: Guy de Maupassant

Çevirmen: Semih Atayman

Yayın Evi: Bordo Siyah Yayınları

İSBN: 9786053541509

Sayfa Sayısı: 206

Mutluluk Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

Guy de Maupassant, Avrupa gerçekçiliği içinde önemli bir yer tutar. Onun öykü kişileri Korsikalı haydutlardan Fransız orta sınıfına, oradan da soylu sınıfın sınırlarına kadar uzanan geniş bir yelpazede yer alır. Köpeğine duyduğu derin bağlılıkla sonunda aklını yitiren bir bahçıvan; dünya güzeli karısı elinden kaçmasın diye üst üste yedi çocuk doğurtan kocanın içine düştüğü açmaz... Bütün bu öyküler. Maupassant'ın ölüm, mutluluk, doğa ve kültür üzerine görüşlerini aktarmasına olanak verir. 

Mutluluk: Maupassant öyküleri karşımıza ani ve sürprizli gelişmeler çıkartarak bizi şaşırtırlar.

Mutluluk Alıntıları - Sözleri

• “Yarın. Yarın uzakta..”
• Benim gibi titiz insanlar, bu dünya üzerinde kendilerini hiçbir zaman rahat hissedemezler. Oysa, cahiller, hayatlarından memnundurlar ve tatmin edilmiş durumdadırlar. Ama, şairler, ince ruhlu insanlar, hayalciler, araştırmacılar, kuruntucular için durum hiç de öyle değildir!
• Ne yapalım, savaş bu. Her an, hayatımızla oynuyoruz. O hayatı biraz da neşeli geçirmek hakkına sahip değil miyiz?
• İnsan niçin sever? Dünyada tek bir varlığı istemek, kafamızda tek bir düşünce, kalbimizde tek bir arzu, dudaklarımızda tek bir isim yaşatmak. Garip bir şeydir bu; öyle bir isim ki, kaynaklarından fışkıran su damlaları gibi, ruhumuzun derinliğinden dudaklarımıza kadar yükselir; bu ismi her yerde, her an bir dua gibi yavaş sesle fısıldar ve sürekli tekrarlarız.
• Artık onu görememek, hiç görememek vardı!
• "Onda sanki, benim ruhumdan kopmuş bazı şeyler vardı."
• Onu deli gibi sevmiştim. İnsan niçin sever? Dünyada tek bir varlığı istemek, kafamızda tek bir düşünce, kalbimizde tek bir arzu, dudaklarımızda tek bir isim yaşatmak. Garip bir şeydir bu; öyle bir isim ki, kaynaklarından fışkıran su damlaları gibi, ruhumuzun derinliğinden dudaklarımıza kadar yükselir; bu ismi her yerde, her an bir dua gibi yavaş sesle fısıldar ve sürekli tekrarlarız.
• Önemsiz, basit şeyler bazen yüreğimizi etkiler,
• "Görmüyor musunuz ki, bu hayata artık tahammül edemiyorum."
• Neler söyledik birbirimize? Unuttum artık bunları; hepsini, hepsini unuttum.
• “Göçmen kuşların uyanmasını bekleyeceğiz.”
• Vücudu, o taze, ılık, tatlı, beyaz, güzel vücudu, toprak altında, bir tabut içinde çürüyecekti. Ama ruhu, acaba ona ne olacaktı?
• Bir kadın kendisine duyulan sevgiyi anlatan mektupları asla yırtmaz, yakmaz, yok etmez.
• Her şey susmuş, karanlığa gömülmüş. Bu dondurucu gecenin gamlı sessizliğinde korkunç şeyler saklıymış.
• Her an, hayatımızla oynuyoruz. O hayatı biraz da neşeli geçirmek hakkına sahip değil miyiz?

Mutluluk İncelemesi - Şahsi Yorumlar

Dünyadaki dört büyük öykücüden (Çehov, O. Henry, Poe ve Maupassant) üçünü okumuş, geriye okumadığım yalnızca Guy De Maupassant kalmıştı, Mutluluk ile onu da okumuş bulundum. Maupassant'ın yeri bende Çehov kadar özel oldu diyebilirim. Yazarı uzun zamandır okumak istemiştim fakat fırsat olmamıştı. Gerek kütüphanede geçen seferinde gördüğüm ve bir dahaki sefere almayı kafama koyduğum kitabının yerinde olmaması gerekse de mevcut okuduğum kitapları bitirememem bunda etkili oldu. Mutluluk'u kütüphanede, rafta gördüğümde dünyalar benim oldu. Maupassant'da beni çeken özel bir yan vardı. Kitabın arka kapağında da bahsedildiği gibi yazar "hüzünlü bir gözlemci" rolü yüklüyor biz okurlara. Mutluluk'daki hikayelerin çoğu hüzün içeren öykülerdi. Ama bu rolü yalnızca duygusal anlatımla yapmıyor Maupassant. Hikayenin gidişatı daha en baştan belli ediyor kendini. Ama bu da ölçülü bir şekilde oluyor elbette. Hikayenin başında dramatik ve hüzünlü olaylar biraz biraz başlarken sonlara doğru işler öylesine karışıyor ki bir hüzün dalgasına kapılıyorsunuz. Bu dalgayı okura yansıtmak elbette ki kolay değil. Mesela bir öykücü, hikayesini nerede bitireceğini çok iyi ayarlamalıdır. Aksi takdirde hikaye okuru sıkabilir ya da beklentileri minimum halde iken öykünün bitmesi onu boğabilir. Maupassant bunu çok iyi ayarlamış. Bir hikayeyi öyle bir noktada kesiyor ki, okur ister istemez öykünün vermiş olduğu duygusal akıma kapılıp gidiyor. Kendisi olay hikayecisi olduğu için öykülerinde bir devamlılık söz konusu değil. Yani öykü bittiğinde, olaylar okurun kafasında devam etmiyor. Fakat bu Maupassant'ın eksik bir yönü değil tabii ki; bu onun tarzı. Olay ve durum hikayeleri bu açıdan kıyaslanmamalı bana göre, ikisi de ayrı bir zevki yansıtıyor. Maupassant'ın diğer bir yönü de betimlemelerindeki ustalık. Hocası Flaubert'in betimleme üzerine öğütlerine bağlı kalan yazar bunu zamanla öyle iyi bir dereceye getirmiş ki insan onu okurken ayrı bir zevk alıyor. İki aşığın gözyaşları ya da batan bir güneşin resmedilme anı öyle özgün bir dille betimlemiş ki okurken hayran kaldım. Elbette ki biz okurlara verilen "hüzünlü gözlemci" rolüne bu özgün betimlemeler de katılınca anlatım çarpıcı bir hale geliyor. Bu sayede de hikayelerin doruk noktası da mükemmel ayarlanmış. Üstte de bahsettiğim gibi hikayenin doruk noktasında içinize yepyeni duygular giriyor; bazen hüzün, bazense de neşe. Dolayısıyla her hikayeden sonra diğer bir hikayeye hemen başlayamıyorsunuz. Bu duyguların ağırlığı sizi bir süre onları sindirmeye zorluyor. Maupassant'ın hikayelerine bir bütün olarak bakılmalı bana göre. Çünkü kimi öykülerinde ayrıntıya fazla yer verilmemiş. Dolayısıyla olaylar ve verilmek istenen duygular tüm hikayeye yayılmış. Bu açıdan bir bütün olan öykülerinin çoğu gereksiz ayrıntılarla kirlenmemiş desem yeridir. Bunun nedeni belki de Maupassant'ın öyküleriyle okura vermek istediği olgular. Okura kimi duyguları yaşatmak istemiş zannımca. Bu duygular genellikle hayattaki olaylar karşısında içimizde yeşeren ya da çürüyen duygulardan ibaret. Kısacası hayatın duygusal anlamdaki gerçekliğini öykülerinde gayet etkili bir şekilde yansıtmayı başarabilmiş bir yazar Maupassant. Her öyküsünün sonundaki o duygu yoğunluğunu deneyimlenizi kesinlikle öneririm. Şahsen bundan sonra Maupassant dendiği zaman benim aklıma hikayelerindeki doruk noktaları gelecek. Bu deneyim bir nevi hayatın kendisi; kendi hayatınızı, başka hayatlardan yansıtıyor size Maupassant. (Nympheutria)

Maupassant ile tanışmam üniversite yuıllarına denk gelir. İlk kitabını o zaman okumuştum. Kalemi güzel ve güçlü, anlatmak istediklerini çok fazla karıştırmadan anlartan bir yazar. Fakat bu kitbında açıkçası, çoğu öyküde, ruhum sıkıldı. Mutluluk adı altında anlatılan öykülerin aslında hiç de mutluluk olmadığı, sonucunun mutlulukla bitmediğini gördüm. Birbirine sadık olmayan eşler ancak taraflardan birinin ölümüyle bunu öğreniyor. Aslında bir taraf kendini mutlu zannederken madalyonun diğer yüzü ortaya çıkınca işlerin hiç de öyle güzel olmadığı çıkıyor ortaya. Köpeğini çok sevdiği fakat işini köpeğine tercih etmek zorunda kaldığı için köpeğini öldürmek zorunda kalan bahçıvanın aklını yitirmesi, av tutkunu olan iki kardeşin bu tutku yüzünden birisinin ölmesi, küçük yaşta tecavüze uğrayan kızın toplumda dışlanışı ve sonrasında onu çok seven bir erkekle evlenmesi, herşeyin düzene girdiğine düşünmesine sebebp olurken toplum önünde o yakıcı geçmişin halk tarafından yüzüne vurulması ve kadının intihar etmesi ve daha niceleri.... Açıkça kitapta mutlulukla bitecek bir hikaye aradım ama bulamadım maalesef. Sanki her güzel bir şeyin arkasında bir yalan gizlenmiş gibi... (Merve Fikir)

Hepsini bir solukta okuyacağınız güzel ve insan psikolojisini derinlemesine ele alan harika öykülerden oluşuyor kitabımız. Her öyküde farklı bir duyguya hitap ediyor Maupassant. Bu da beni farklı insanların dünyasına, farklı hislere alıp götürdü. Bazen güldürdü, bazen düşündürdü, bazen meraklandırdı ama çoğu zaman hüzünlü bir gözlemci yaptı kitap beni. Uzun zamandır böyle içimi ısıtan öyküler okumamıştım. İyi ki kitaplar var... İyi okumalar... (sema)

Mutluluk PDF indirme linki var mı?

Guy de Maupassant - Mutluluk kitabı için internette en çok yapılan aramalardan birisi de Mutluluk PDF linkidir. İnternette ücretli olarak satılan çoğu kitabın PDFleri bulunmaktadır. Ancak bu PDF'leri yasal olmayan yollarla indirmek ve kullanmak hem yasalara hem de ahlaka aykırıdır. Yayın evlerinin sitesinden PDF satılıyorsa indirebilirsiniz.

Kitabın Yazarı Guy de Maupassant Kimdir?

Doğalcılık akımına bağlı Fransız öykü ve roman yazarıdır. Öykü alanında Fransa'nın en büyüklerindendir. Parisli bir borsa oyuncusunun oğlu olarak 5 ağustos 1850'de Dieppe kenti yakınlarındaki Miromesnil şatosunda dünyaya geldi. Guy de Maupassant, burada Normandiya bölgesini ve köylülerinin yaşamını yakından tanımak fırsatını buldu. İlk eğitimini Kilise'den aldı. 13 yaşında gönderildiği İlahiyat okulundaki yaşama ısınamadığı için kurallara aykırı davrandı. Böylece kendisini okuldan kovdurdu. Öğrenimini Rouen lisesinde tamamladı.

1869'da Paris'te hukuk okumaya başladı. Fransa ile Almanya arasında savaş çıkması üzerine öğrenimine ara verdi. Gönüllü olarak savaşa katıldı. 1870'de seyyar jandarma birliğinde asker oldu. Maupassant, o dönemde tanığı olduğu olayları, yaşadıklarını, gözlemlediklerini daha sonra kaleme aldığı birçok öyküsünde anlattı. 1871'de terhis olduktan sonra Paris'te hukuk öğrenimini sürdürdü.Babasını yardımıyla Donanma Bakanlığı'nda bir iş buldu. Atlet yapılıydı, iyi yüzer ve kürek çekerdi; yalnız aklı denizcilikte değildi; yazar olmak istiyordu. 1879'da da Eğitim Bakanlığı'na geçti. Canlı ve taşkın bir kişiliği olan Maupassant, hayatın zevklerine ve çalışmaya aynı coşkuyla sarılmıştı. Şair Louis Bouilhet, onun ilk şiir denemelerini teşvik etti. Yaşamını kazanmak için çalışmaya başladığı Bakanlıklarda bürokrasi dünyasını tanıdı. Böylece bürokratların bulunduğu ortamı gözlemlemek fırsatını buldu. 

Maupassant'ın yazarlık hayatı, 1871'den sonra başladı. Şiirler yazdı (Le Mur, Au Bord de l'Eau). 1871 ile 1880 arasında, özellikle, annesinin çocukluk arkadaşı romancı Gustave Flaubert'in etkisinde kaldı. Flaubert, Maupassant'ı iyi bir yazar olarak yetiştirmek için çok çalıştı. Ona gerçeği değişik bir bakışla gözlemlemeyi, yalnız gördüklerini ve duyduklarını yazmayı öğretti. İlk yazdıklarını okuyup düzeltti. Flaubert, onu Emile Zola, Ivan Turgenyev, Edmond de Goncurt ve Henry James gibi ünlü yazarlarla tanıştırdı. Flaubert'in 1880'de beklenmedik ölümü, Maupassant'ı çok derinden etkiledi.

1880'de, Flaubert'in ölümünden bir ay önce, aralarında Emile Zola'nın da bulunduğu natüralist (doğalcı) bazı yazarların öykülerinin toplandığı "Les Soirées de Médan" (Médan Akşamları) adlı kitapta Maupassant'ın da bir öyküsü yer aldı (Boule de Suif - Kartopu - İs Yumağı). Bu öykü, Maupassant'a ilk büyük başarısını getirdi ve onun öykü yazarlığına olan eğilimini ortaya çıkardı.

Maupassant, 1880'den 1891'e kadar, 18 kitapta toplanan yaklaşık 300 öykü ile 6 roman yayımladı. Romanları şunlardır: Bir kadının yaşamı boyunca uğradığı hayal kırıklıklarını anlatan ve ilk romanı olan "Une Vie" (Bir Hayat - 1883), "Bel Ami" (Güzel Dost - 1885), "Mont Oriol" (Oriol Dağı - 1887), "Pierre et Jean" (Pierre ile Jean - 1888), "Fort Comme la Mort" (Ölüm Gibi Kuvvetli - 1889) ve "Notre Coeur" (Kalbimiz - 1890).

Maupassant, en güzel öykülerini, 1881 ile 1886 arasında yazdı. Elde ettiği başarılar, ona yüksek sosyetenin kapılarını açtı. Son romanlarında, yüksek sosyeteye ilişkin yaşantılarını anlattı. Bu romanlar, doğrudan doğruya, Maupassant'ın karşı cinsle olan ilişkilerinin verdiği sıkıntılardan esinlendi. Öykü kitaplarından elde ettiği gelirle "Bel Ami" adlı bir yata sahip oldu. Maupassant, bu yatla Akdeniz'de geziler yaptı ve yolculuk izlenimlerini 1884'te yayımlanan "Au Soleil" (Güneşte), "Sur l'Eau" (Denizde - 1888) ve "La Vie Errante" (Serseri Hayat - 1890) adlı öykülerinde anlattı.

Maupassant, genç yaşında baş ağrılarından şikayet etmeye başladı. Hastalığı, 1884'ten itibaren, zihin yorgunluğunun ve gördüğü hallüsinasyonların etkisiyle gittikçe artıyordu. Sağlık durumu günden güne bozuluyordu. Ne olduğunu bilmediği ve kendisine düşman bellediği bir varlığı hep yanı başında hissediyor ve ölüm düşüncesi sürekli olarak aklını kurcalayıp duruyordu.

Guy de Maupassant, 1887 yılında yayımlanan "Le Horla" adlı öyküsünde, delilik belirtilerinin nasıl başladığını ve insan üzerinde ne gibi değişiklikler meydana getirdiğini anlattı. Bu kitap yayımlandıktan sonra, iyileşmek ümidiyle, uzunca bir deniz yolculuğuna çıktı. Yolculuktan döndükten sonra "Pierre et Jean" adlı romanını tamamladı. Daha sonra "Notre Coeur" adlı romanı kaleme aldı. 1890'da yayımlanan "La Vie Errante" adındaki yapıtından sonra da pek bir şey yazamadı. Sağlık durumu da adamakıllı bozulmuştu. Fazla ilâç almak yüzünden o iriyarı bedeni ve zihni yıpranmıştı. 1892'nin Ocak ayında kendini öldürmeye kalkıştı. Ağır hasta olarak Paris'e getirildi ve bir sağlık yurduna yatırıldı. Maupassant, 1893 yılında iyileşemeden öldü. Paris'teki Montparnasse mezarlığına gömüldü.

Guy de Maupassant Kitapları - Eserleri

• Mutluluk
• Aşk Başkadır
• Güzel Dost
• Hasırcı Kız
• Gezgin Satıcı
• Seçilmiş Hikayeler
• Ölümden Acı
• Ay Işığı
• Gündüz ve Gece Hikayeleri
• Bir Hayat
• Serseri Aşklar
• Küçük Asker
• Sol El
• Le Horla
• Yağ Tulumu
• Madam Tellier'nin Evi
• Pierre ve Jean
• Tombalak
• Öyküler
• Aşklarımız
• Horla ve Karanlık Öyküler
• Otel
• Gönül Öyküleri
• Jules Amcam
• Seçme Öyküler
• Bir Mucizedir Yaşamak
• La Parure
• Dönüş
• Gerdanlık ve Diğer Öyküler
• Lanetli El
• Seçme Hikayeler
• Parisli Bir Burjuvanın Pazar Gezintileri
• Seçilmiş Hikayeler Cilt 1
• İnci Hanım
• Takı
• Mücevherler
• The Diamond Necklace
• İşte Geldim
• At Üstünde
• Yasak Aşk
• Horla / Miras
• A Dead Womans Secret The Vendetta- Alexandre-A Duel
• Matmazel Fifi
• Kazazede
• Toparlak
• Sicim
• Seçilmiş Hikayeler 2. Cilt
• Femme Fatale
• Sevgi Dalanları

Guy de Maupassant Alıntıları - Sözleri

• “Neredesin mantık, ahlak ve sağduyu” (Küçük Asker)
• "Sevgili özgürlük tutsana elimizi, sahip çıksana kendi davana!" (Yağ Tulumu)
• "İnsan gerçekten kendisi için yaratıldığını sandığı bir varlığa rastladığı için mi sever, yoksa yalnızca sevme yeteneğiyle doğduğu için mi?" (Aşklarımız)
• Yoksul insanların birbirlerine yardım etmeleri gerek... Savaşı kodamanlar yapıyor. (Toparlak)
• Gerçekten de ister Prusyalı, ister İngiliz, ister Polonyalı, ister Fransız olsunlar, insanları öldürmek iğrenç değil mi? Size kötülük etmiş birinden öç almanız kötü bir şey adamı hapse tıkmaları da bunu gösterir; ama yavrularımızı tüfeklerle av hayvanları gibi öldürmeleri iyi bir şey mi ki en çok öldürenlere nişanlar veriyorlar? Hayır, bunu hiçbir zaman anlamayacağım! (Ay Işığı)
• Savaş başka, barış başka. (Toparlak)
• Sadece, gerçekte anlamlandıramadıklarımızdan korkarız. (Horla ve Karanlık Öyküler)
• Janna fikirləşməyə başladı; qəlbinin dərin ümidsizliyində nəşənin, eşqbazlığın nəticə etibarilə aldadıcı olduğunu düşündü. (Bir Hayat)
• (…) şu neşe saçan günün doğuşuna bakarken, böyle şafakların söktüğü şu yeryüzünde ne sevincin, ne de mutluluğun bulunmayışının nedenini düşünüyordu. (Bir Hayat)
• Çocuklar bilmezler ki...Yaşanacak günler ne kadar az! (Jules Amcam)
• Hasta düşünceler, bedeni humma ateşinden yada veremden daha çok yer bitirir (Le Horla)
• Yasallık kazanmış aşk, vurdumduymaz aşk üzerinde her zaman üstünlük havaları takınır.. (Le Horla)
• Karanlıkta korkunç dramlar olur. (İşte Geldim)
• Ben yaşamımı onlardan almıştım. Fakat yaşam, verilen bir armağan mıdır? Herhalde benimki bir ezinç yükünden başka bir şey değildi. (Seçme Öyküler)
• Kimseyle görüşmemek,dirsek dirseğe gelmemek ,çarpışmamaktan dolayı derisi, manevi derisi pek duyarlı ve nazik bir duruma gelmişti. (Bir Mucizedir Yaşamak)
• "Yavrum, sevgili yavrum! Zavallı yaratıklara karşı daha yumuşak ol. Yaşam yeterince hoyrat ve yırtıcı..." (Gezgin Satıcı)
• Ölümün karşısında ne yapabilir ki insan ? (Güzel Dost)
• "What would you have? It is only Nature!" "Yes, but I say that Nature is our enemy, that we must always fight against Nature, for she is continually bringing us back to an animal state.” (The Diamond Necklace)
• “Anılar beni böyle yapıyor. Zamanı geçen şeyleri sevsen de yok et! İnsan tamamen unuttuğu insanlarla beklemediği anlarda tekrar karşılaşıyor yoksa! Onları bir kez daha gördüğünü, seslerini işittiğini sanıyorsun, bu da korkunç bir etki bırakıyor. (Bir Hayat)
• Ömrümüzün büyük azabı ebediyen yalnız olmamızdan doğuyor. Bütün gayretlerimiz, bütün hareketlerimiz sadece bu yalnızlıktan kaçmak içindir. Şunlar, şu çatısız sıra aşıkları da bizim gibi, bütün mahluklar gibi bir dakikacık olsun yalnızlıklarını dindirmeye çalışıyorlar. Fakat daima yalnızdırlar, daima yalnız kalacaklardır. Biz de öyle. (Seçme Hikayeler)