Ölüm Manifestosu - Lev Tolstoy Kitap özeti, konusu ve incelemesi

Ölüm Manifestosu kimin eseri? Ölüm Manifestosu kitabının yazarı kimdir? Ölüm Manifestosu konusu ve anafikri nedir? Ölüm Manifestosu kitabı ne anlatıyor? Ölüm Manifestosu kitabının yazarı Lev Tolstoy kimdir? İşte Ölüm Manifestosu kitabı özeti, sözleri, yorumları ve incelemesi...

Kitap Künyesi

Yazar: Lev Tolstoy

Yayın Evi: Kaknüs Yayınları

İSBN: 9789759483265

Sayfa Sayısı: 144

Ölüm Manifestosu Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

Ve dedi: "En kof ceviz bile kırılmak ister. Olgun yemişler tutunamaz ağaca. Öyleyse kabuğum kırılacak diye hayıflanmamalıdır meyve. Düşün! Bir şeyin geldiği yere dönmesi kadar sevindirici ne olabilir? Tohumun ağaca, ağacın tohuma dönüşümünden başka bir şey değildir hayat. Yani ölüm. Fakat insanlar ölüyü kefenledikleri gibi ölümü de kefenlemişlerdir. Ve kefenlenen her şey öldürücüdür. İnsana düşen, tüm libaslarından soyup öylece seyretmektir ölümü. Yani hayatı.

Ölüm Manifestosu Alıntıları - Sözleri

• "En kof ceviz bile kırılmak ister. Olgun yemişler tutunamaz ağaca. Öyleyse kabuğum kırılacak diye hayıflanmamalıdır insan. Toprağa düşmemek için çırpınmamalıdır meyve. Düşün! Bir şeyin geldiği yere dönmesi kadar sevindirici ne olabilir."
• En kof ceviz bile kırılmak ister. Olgun yemişler tutunamaz ağaca. Öyleyse kabuğum kırılacak diye hayıflanmamalıdır insan. Toprağa düşmemek için çırpınmamalıdır meyve. Düşün! Bir şeyin geldiği yere dönmesi kadar sevindirici ne olabilir?
• "En kof ceviz bile kırılmak ister. Olgun yemişler tutunamaz ağaca. Öyleyse kabuğum kırılacak diye hayıflanmamalıdır insan. Toprağa düşmemek için çırpınmamalıdır meyve. Düşün! Bir şeyin geldiği yere dönmesi kadar sevindirici ne olabilir."
• ''Her nefes ölümü tadacaktır'' dercesine bakıyordu gözleri gözlerime. Ve gözlerim gözlerine.'' Konuş'' dedim ; ''benimle. ''Şöyle başladı söze:' 'Gözleriyle görmeyenin kulaklarını da mühürler Tanrı.'' Ve dedi: '' En kof ceviz bile kırılmak ister. Olgun yemişler tutunamaz ağaca. Öyleyse kabuğum kırılacak diye hayıflanmamalıdır insan. Toprağa düşmemek için çırpınmamalıdır meyve. Düşün! Bir şeyin geldiği yere dönmesi kadar sevindirici ne olabilir. Tohumun ağaca, ağacın tohuma dönüşümünden başka bir şey değildir. hayat. Yani ölüm. Fakat insanlar ölüyü kefenledikleri gibi ölümü de kefenlemişlerdir. Ve, kefenlenen herşey ölüdürücüdür. İnsana düşen ,tüm libaslarından soyup öylece seyretmektir ölümü. Yani hayatı... Herkesin ağzında gevelediği; ''ya öl, ya ol'' diye bir söz vardır. Oysa kimse bilmez olmakla ölmenin aynı olduğunu. Ölümle savaşmak öldürür hayatı. Çünkü bu hayatla savaşmak demektir. İşte gerçek ölüm budur. Bu hakikatı anlamayan kimse, yaşamı ölümle, ölümüde yaşamla kirletir. Böylece bulandırır suyunu ve su içilmez hale gelir. Geçmişte ve gelecekte yaşamak öldürür içinde bulunduğumuz anı. İkiside ölüdür onların. Anı yaşamalıdır insan. Zira yaşayan yalnızca odur. Bunun aksine hareket eden : ''Yaşımı sormayın, yaşamadık ki '' şarkısını söylemeye mahkumdur.Tanrı an'larda değil de an'da yaşadığı için ''yaşayan'' denilmiştir ona.Bu hakikatleri iyice anlasın diye ''söz'' le söyledim sana''
• "En kof ceviz bile kırılmak ister. Olgun yemişler tutunamaz ağaca. Öyleyse kabuğum kırılacak diye hayıflanmamalıdır insan. Toprağa düşmemek için çırpınmamalıdır meyve. Düşün! Bir şeyin geldiği yere dönmesi kadar sevindirici ne olabilir."
• Herkesin ağzında gevelediği "ya öl, ya ol" diye bir söz vardır. Oysa kimse bilmez olmakla ölmenin aynı olduğunu.
• Ve dedi : "En kof ceviz bile,kırılmak ister.Olgun yemişler tutunamaz ağaca. Öyleyse kabuğum kırılacak diye hayıflanmamalıdır insan. Toprağa düşmemek için çırpınmamalıdır meyve. Düşün ! Bir şeyin geldiği yere dönmesi kadar sevindirici ne olabilir ? Tohumun ağaca, ağacın tohuma dönüşümünden başka bir şey değildir hayat. Yani ölüm... Fakat insanlar ölüyü kefenledikleri gibi ölümü de kefenlemişlerdir. Ve kefenlenen her şey öldürücüdür. İnsana düşen, tüm libaslarından soyup öylece seyretmektir ölümü. Yeni hayatı ... "
• "Zaten iş söylemekte değil, yapmakta" ...
• En kof ceviz bile kırılmak ister. Olgun yemişler tutunamaz ağaca. Öyleyse kabuğum kırılacak diye hayıflanmamalıdır insan. Toprağa düşmemek için çırpınmamalıdır meyve. Düşün! Bir şeyin geldiği yere dönmesi kadar sevindirici ne olabilir? Tohumun ağaca, ağacın tohuma dönüşümünden başka bir şey değildir hayat. Yani ölüm... Fakat insanlar ölüyü kefenledikleri gibi ölümü de kefenlemişlerdir. Ve kefenlenen her şey öldürücüdür. İnsana düşen, tüm libaslarından soyup öylece seyretmektir ölümü. Yani hayatı..Herkesin ağzında gevelediği; “ya öl, ya ol” diye bir söz vardır. Oysa kimse bilmez olmakla ölmenin aynı şey olduğunu. Ölümle savaşmak öldürür hayatı. Çünkü bu hayatla savaşmak demektir. İşte gerçek ölüm budur. Bu hakikati anlamayan kimse, yaşamı ölümle, ölümü de yaşamla kirletir. Böylece bulandırır suyu ve su içilmez hale gelir.
• "En kof ceviz bile kırılmak ister. Olgun yemişler tutunamaz ağaca. Öyleyse kabuğum kırılacak diye hayıflanmamalıdır insan. Toprağa düşmemek için çırpınmamalıdır meyve. Düşün! Bir şeyin geldiği yere dönmesi kadar sevindirici ne olabilir."
• "En kof ceviz bile kırılmak ister. Olgun yemişler tutunamaz ağaca. Öyleyse kabuğum kırılacak diye hayıflanmamalıdır insan. Toprağa düşmemek için çırpınmamalıdır meyve. Düşün! Bir şeyin geldiği yere dönmesi kadar sevindirici ne olabilir."
• "Yanılmak ve hayal kurmak cüretini göster" (Wage su zu irren und zu trauman)
• *Ve dedi:" En kof ceviz bile kırılmak ister. Olgun yemişler tutunamaz ağaca. Öyleyse kabuğum kırılacak diye hayıflanmamalıdır insan. Toprağa düşmemek için çırpınmamalıdır meyve. Düşün! Bir şeyin geldiği yere dönmesi kadar sevindirici ne olabilir? Tohumun ağaca, ağacın tohuma dönüşümünden başka bir şey değildir hayat.

Ölüm Manifestosu İncelemesi - Şahsi Yorumlar

Ölüm… Hepimizin zamanı, belirsiz sonu. Hepimizin ulaşacağı kesin nokta. Belki de yeni bir başlangıç, belki de bir kurtuluş… Kim bilir? Okuduğum ilk Tolstoy kitabı. Kitapta üç öykü var… *İvan İlyiç’in Ölümü *Üç Ölüm *Polikuşka Hepsi ölümden; nefesin sonlandığı, ruhun, canlılığın son bulduğu, bedenin çuval gibi yıkılış anından bahsediyor. Ölüm fikri, son iki yıldır düşünüp kafa yorduğum bir kavram. Kimi zaman fazlaca yakın olmasını istediğim, kimi zaman da daha gerçekleştirmem gereken hayalleri düşünüp ‘ biraz daha zaman’ dediğim. Ben istesem de istemesem de ve kapımı çalacağını bilsem de her şeyi yoluna koymuşken ayrılmayı arzu ediyorum her zaman … Belki de bu da gerçek olmayacak başka bir dilektir:) Hayat sürprizlerle dolu, seni şaşırtmayı her an başarabilir. Bu kimsede olmayan bir meziyet:) Ve hayatın ne kadar yıpratıcı, sarsıcı olduğunu yeni yeni öğrendiğim ve belki de daha çok farkettiğim şu sıralar elime bu kitabı alıp okumaya başladım. Ölümün bizlere nasıl cazip göründüğünü, bizleri yıpratanlara inat her şeyden kurtulmak istediğimiz o zamanlarda nasılda hiçbir şeyin mutlu etmeyeceğine dair inancı ve artık bitmesini dilediğimiz o kurtuluşun yakınlığını gördüm. Ama hiçbir şey istediğimiz gibi olmaz ve ertesi gün ya da o zaman ne zamansa işte, bir bakarız ki yine ayaktayız ve gülüp eğlenmeye kaldığımız yerden devam ederiz… Yaşamak da ölüm gibi, ‘kaçınılmazdır’ çünkü… “Ölüm bir skandal olacak Acemi hayatımızda…” Der Haydar Ergülen … Ben ise şu incelemede yer vermiştim ki: #26522482 İlk ve son kez tecrübe edeceğimiz " son " şeydir ölüm. Yaşamak gibi… Dünyaya ağlayarak gelmek gibi… Ölümden bahsedilince aklıma hep Benjamin Buttun’ın Garip Hikayesi gelir. Yaşlı bir bedenle, ölmek üzere bir halde dünyaya gelmiş bir insanın bebek olarak ölmesi… Yaşam gibi, ilginç bir kurgu değil mi? Hayatın ne şekilde biteceğini bilmesek de güzelleştirmek ve bir parça bakış açısıyla mutlu yaşamak da bizim ellerimizde. Gözler bomboş bir tarlaya da baksa baktığımız o tarlada çiçek açtırıp ağaçlar dikebiliriz. O boş tarlayı yemyeşil, üzerinde çocukların kahkaha atarak koşuşturduğu, kuşların cıvıldadığı bir orman haline getirmemiz de mümkün:) Sanırım yukarıdaki paragrafı “kızım sana söylüyorum gelinim sen anla!” mantığıyla kendime gönderme yapmak için yazdım. Ve konumuz ölüm ki; Her ne kadar konuşulmaktan kaçınılan, bu konu açıldığında ‘sus sus!’ diye ikaz edilen bir konuyu konuşmaktan pekala keyif alan bir İnci Küpeli Kız var karşınızda. Eşlik ettiğiniz için ayrıca teşekkür ederim :) Ve… Kitaptan sonra zihnimde dolaşan o seslerle birlikte (ve Yıldızımın dokunuşlarıyla:) gördüğünüz üzere sizlere bu incelemeyi yazdık :) Umarım gülümsetebilmiş ve tebessümün ardındaki gerçekliği yine tebessümle yeniden gösterebilmiştir… https://soundcloud.com/ahmad-amar/zbigniew-preisner-danse Ömrünüzün güzelliklerle, ruhunuzun ışıkla dolması, Beyaz ışığa doğru giden bu yolda her adımımızın bize güzel şeyler öğretmesi dileğiyle:))) Gülücükler:) (İnci Küpeli Kız)

Ölüm Manifestosu: “İnsanlar ölüyü kefenledikleri gibi ölümü de kefenlemişlerdir. Ve kefenlenen her şey öldürücüdür.” Bu kitabı elime aldığımda ilk gördüğüm şey 15/08/2018 yazısı oldu. Bu kitabı o tarihte okumuşum ama tam hatırlamıyordum. Kitap 3 hikaye ele almış ve hepsinde de ölüm var. Betimlemesi harikaydı, yazılan her şey kafamda canlandı. Ayrıca kitap gayet akıcıydı. Verdiği mesajlar ise çok güzeldi :) (elif)

okurken en cok etkilendigim cumelerden birisi 'geçmişte ve gelecekte yaşamak öldürür içinde bulunduğumuz anı ikisi de öldürür onların ' ivanin ölümünü okurken içimden bir yerlerden o acıyı yaşadığımı hissettim yapmam gereken neyi yapmadım diye geçirdim çok kez içimden (Merve)

Kitabın Yazarı Lev Tolstoy Kimdir?

Lev Tolstoy 28 Ağustos 1828 tarihinde Moskova'da doğdu. Babası Kont Nikolay İlyiç Tolstoy, 1812 Napolyon Savaşlarına katılmış emekli bir yarbaydı.

Tolstoy romanlarında, insanoğlunun ne kadar değişik karakterli olduğunu vurgular. ''Savaş ve Barış'', ''Anna Karanina'' insan tahlileri ve canlı tasvirler bakımından birer baş eserdir.

Lev Tolstoy'un kendini arayış serüveni ölünceye kadar sürdü. Karısı bile onu anlamadı. Tolstoy, bir çocuk gibi hayata küstü ve kaçtı. Seksen iki yaşındaki karanlık ve yağışlı bir Ekim gecesinde köyünden ayrıldı. Yolda hastalandı 7 Kasım 1910'da küçük bir tren istasyonunda hayata veda etti.

Lev Tolstoy zengin bir ailenin çocuğu olarak Rusya'nın Tula şehrindeki Yasnaya Polyana adlı konakta doğdu. Çok küçük yaşlarında önce annesini, sonra babasını kaybetti, yakınlarının elinde büyüdü. Çocukluğundan beri gerçekleri incelemeye karşı büyük bir ilgisi vardı. Öğrenimini tamamlamak için Moskova'ya gitti. Çalışkan zeki bir öğrenci olarak başarı ve sevgi kazandı. Fransızcasını ilerletmiş, Voltaire'i ve J. J. Rousseau'yu okumuş, bu iki yazarın kuvvetli etkisinde kalmıştı. Yasnaya-Polyana'ya döndü, yoksul köylüler arasına katıldı. İlk eseri olan "Çocukluk"u bu sıralarda yazdı.

Lev Tolstoy Bir süre sonra orduya girdi; Kafkasya'ya gitti. Kafkas halkının yoksulluk dolu yaşayışlarını ele aldığı izlenimlerle ilk gerçekçi hikâyelerini yazdı. 1854'te Kırım savaşı'na subay olarak katıldı. Sonra askerlikten ayrılıp Petersburg'a gitti. Bir kısım eserlerini oldukça sakin geçirdiği o yıllarda yazdı. Gene de içinde, aradığını bulamayan bir ruh çalkalanıyordu. Batı Avrupa ülkelerinde uzun bir gezintiye çıktı. Almanya, Fransa, İsviçre'de dolaştı. Yurduna dönüşünde gene Yasnaya-Polyana'ya yerleşti. Asalet ünvanlarından, lüksten sıkılıyordu. Köyünde bir okul kurdu. Bu okul, öğrenim, eğitim bakımından yepyeni bir kurumdu. Huzura kavuştuğuna kanaat getirdikten sonra, 1862'de evlendi.

Lev Tolstoy evlendiğinde karısı Sophie Behrs kendisinden 16 yaş küçük olup henüz 18 yaşındaydı. Bu evlilik onun düzenli bir hayat özlemini giderecekti. Bu evlilikten 13 çocukları oldu; bu çocukların 3'ü bebek iken, biri 5 diğeri de henüz 7 yaşında iken öldü. Eserlerinden en kuvvetli olan iki romanı "Savaş ve Barış" ile "Anna Karenina'yı" bu dönemde yazdı. Karısı, eserlerini yazmasında en büyük yardımcısıydı. Hatta "Savaş ve Barış"ın düzeltmelerini 12 kez yapıp yazmıştır. Aradan bir süre geçince yeniden, bu sefer eskilerden daha şiddetli bir moral çöküntüsüne uğradı. Geniş halk yığınlarının, özelikle Rus köylüsünün yoksul, perişan durumu onu çok üzüyordu. Bütün servetini köylülere dağıttı, her haliyle onlar gibi yaşamaya başladı. Kaba saba giyiniyor, giydiği her elbiseyi kendisi dikiyordu. Değişmeyen tek tarafı bıkıp usanmadan yazmasıydı. "Kroyçer Sonat", "Efendi ile Uşak", "Karanlıkların Gücü", "İman nedir", "İnciler", "Kilise ve Devlet", "İtiraflarım" hep bu yılların ürünleridir.

Lev Tolstoy Eserlerinde insanlığın çeşitli meselelerine değinen Tolstoy'un dünya ölçüsünde bir sanat ve fikir değeri vardır. Kendi ülkesinin toplumsal siyasal çalkantılarını, halkının yaradılışını, yaşayışını büyük bir ustalıkla yansıtmıştır. Gerçekçi edebiyatın en büyük temsilcilerinden olduğu kadar, bir filozof ve bir eğitimci olarak da ün kazanmıştı. Yukarıda sayılanların dışında "Diriliş", "Gençliğim", "Çocukluk", "Hacı Murat", "Ayaklanış", "Sergi Baba", "Tanrı Bizim İçimizdedir", "Kazaklar", "Tesadüf", "İki Süvari" gibi eserleri vardır.

Lev Tolstoy 82 yaşındayken, 1910 yılında öldü. Kış ortasında evini terk ettiğinde hasta düştükten sonra, Astapovo'da tren istasyonunda zatürre'den öldü. Polis, cenazesine katılmak isteyenlere ulaşımı sınırlandırmak için çalıştı, ama binlerce köylü cenazesinde sokakları doldurdular.

82 yaşında vefat eden Lev Tolstoy birçok kez büyük sıkıntılar yaşamıştır. Marksizm'den etkilenerek oluşturduğu mülkiyet konusundaki radikal fikirleri nedeniyle bütün servetini köylülere dağıttı, her haliyle onlar gibi yaşamaya başladı. Bu sebeple ailesiyle arası açıldı. Hıristiyan anarşizmini geliştirmeye çalıştığı kitabı "tanrının egemenliği içimizdedir" kitabıyla yeni bir hristiyanlık akımı tanımlaması, Ortodoks Kilisesi tarafından aforoz edilmesine sebep oldu. Tolstoy, ömrünün son yıllarını büsbütün derbeder bir şekilde geçirdikten sonra, bir küskünlük sonucunda, evini bırakıp yollara düştü. Astapovo tren istasyonunda ölü olarak bulundu. Ölümüne zatürrenin sebep olduğu bilinmektedir. Hayatı boyunca yaşamın nasıl bir şey olduğunu anlamaya çalıştı. Eserlerinde bunu eksiksiz olarak yansıtmayı hedef edinmiş en büyük Rus yazarlarından birisi olarak edebiyat ve dünya tarihindeki yerini aldı.

Lev Tolstoy Kitapları - Eserleri

• Hacı Murat
• İnsan Neyle Yaşar?
• Kazaklar
• Savaş ve Barış (2 Cilt Takım)
• Anna Karenina
• Aile Mutluluğu

• Aslan ile Köpek Yavrusu
• Hazreti Muhammed
• Çocukluk
• Çocukluk, İlkgençlik, Gençlik
• Sivastopol
• İvan İlyiç'in Ölümü
• Kreutzer Sonat

• Diriliş
• Sergi Baba ve İki Hafif Süvari
• Efendi ile Uşağı
• Erik Çekirdeği
• İtiraflarım
• Ateşi Kıvılcımken Söndürmeli
• Aşkın Yasası - Şiddetin Yasası

• Sevgi Neredeyse Tanrı Oradadır
• Üç Ölüm
• Şeytan
• Tanrı'nın Egemenliği İçinizdedir
• Hayatın Anlamı
• Masallar
• Bir Gencin Dramı

• Gençlik
• Her Şeye Rağmen Sevgi
• Sanat Nedir?
• Din Nedir?
• Vahşi Zevkler
• Ve Işık Karanlıkta Parlıyor
• Kafkas Tutsağı

• İçimizdeki Şeytan
• Hayat Üzerine Düşünceler
• İnsana Ne Kadar Toprak Lazım
• Hayatı Sorgulamak
• Bilgelik Kitabı
• Hikayeler
• Günlükler

• Tipi
• Bütün Mutluluklar Birbirine Benzer
• Fil ile Tilkiler
• Baskın
• Halk İçin Hikayeler
• Öyküler
• Ölüm Manifestosu

• Karanlığın Kudreti
• Canlı Ceset
• Yaşlı Kavak
• İlkgençlik
• İhtiyar Adam ve Torunu
• Tanrı Her Şeyi Bilir
• Zamanımızın Köleliği

• Dekabristler
• İncil'in Kısa Bir Özeti
• Tolstoy'un Risaleleri - 2. Cilt
• Tolstoy'un Risaleleri - 1. Cilt
• Davulun Sesi
• Katya
• Yunan Öğretmen Sokrates

• Çocuk Gibi Olun
• Şahin İle Horoz
• Küçük Şeytan
• Sahte Kupon
• Savaş ve Askerlik Üzerine
• Yurtseverlik, Askerlik ve İtaatsizlik Üzerine
• Kralın Hediyesi

• İnancım Neden İbarettir?
• Dua
• Savaşa Karşı Yazılar
• Çömlek Alyoşa
• Anna Karenina - 3. Cilt
• Tolstoy'dan Seçme Öyküler
• Yaşayan Ölü

• Anna Karenina - 2. Cilt
• Hikmetli Sözler
• Savaş ve Barış - 2. Cilt
• Savaş ve Barış - 3. Cilt
• Savaş ve Barış - 4. Cilt
• Hiddet
• Tolstoy Gandhi Mektuplaşmaları

• Ruh
• Bethink Yourselves
• Polikuşka
• Tolstoy Bütün Eserleri 3
• Balodan Sonra
• Gri Tavşan
• Seçilmiş əsərləri - 1. Cilt

• Ruh ve Ölüm
• Gençlik - 2. Cilt
• Vatanseverliğe Karşı
• Anna Karenina - 4. Cilt
• Felsefe-i Hayat
• İman ve İtikad
• Aşk ve Öfke

• Корней Васильев (Korney Vasiliev)
• Gizli Notlar
• Bütün Eserleri 10
• Bütün Eserleri 11
• Bütün Eserleri 12
• Ölümden Sonra Dirilme - Cilt: 3
• Çilekler

• Tövbe Edin
• Kuğular
• İki Qusar
• İman Vicdan Ve Dua
• Halk İçin Hikayeler - 1. Cilt
• Halk İçin Hikayeler - 2. Cilt
• Halk İçin Hikayeler - 3. Cilt

• Ainsi Meurt L'amour
• Budala İvan
• Yaban Çilekleri
• Tanrı Gerçeği Görür Ama Bekler
• Tolstoy Bütün Eserleri 14 (Ciltli)
• Aforizmalar
• Yolcu ve Köylü

• Risaleler - İnsanın Dokuz Hali
• Muhabbet
• Kelam
• Masallar
• Basübadelmevt
• Father Sergius
• Söz ve Eşitsizlik

• Bir İzdivacın Romanı
• Çocukluk ve Gençlik Yılları
• Susa Bilmirəm

Lev Tolstoy Alıntıları - Sözleri

• Biz de böyleyiz işte... (İnsana Ne Kadar Toprak Lazım)
• İnsan eğer çok yaşasaydı o nispette çok değişimlere uğrardı. İnsan başlangıçta bir bebekken sonra küçük çocuk, sonra yetişkin ve daha sonra da ihtiyar olurdu. Fakat insan ne kadar değişim geçirirse geçirsin kendisine daima "ben" demiştir. Bu "ben" bebeklikte, yetişkinlikte ve ihtiyarlıkta her zaman kişinin yanındadır. İşte değişmeyen bu "ben" ruh adını verdiğimiz şeydir. (Ruh ve Ölüm)
• "İnsan kazanayım derken kendim kayboldum." (Tanrı Her Şeyi Bilir)
• "Böyle anlarda bir felakete ne kadar yakın olduğumu bilseydin, kendimden ne kadar korktuğumu!" (Anna Karenina - 3. Cilt)
• Bu da yaşamak mı sanki! İnsan ya tam öl­meli ya da tam yaşamalı. Tövbe, tövbe! (Çocukluk, İlkgençlik, Gençlik)
• Insana öyle geliyordu ki yeni bir şeyi anlamak için büyük bir hevesle atılıyor ancak amacına erdikten sonra o şeyden nefret etmeye de hak kazandığını düşünüyordu. (Gençlik - 2. Cilt)

• Kalben sakin ve uysal olun, hayatınızda mutluluğu bulursunuz. (İncil'in Kısa Bir Özeti)
• Sağlığı ile övünenin değil hasta olanın hekime ihtiyacı vardır. (İncil'in Kısa Bir Özeti)
• -Çünkü sen kendin için, mutluluğun için yaşamak istiyorsun. +Bu dünyada başka ne için yaşanır ki? -Tanrı için yaşamak gerekir Martin. (Hikayeler)
• ''Kabahatlerin en korkuncu, nankörlüktür...'' (Çocukluk)
• Bu acıyla da aynı şey olacak, zaman geçecek ve umurumda olmayacak. (Anna Karenina)
• Ben, hayattan hiçbir beklentisi olmayan, mahvolmuş bir adamım artık... (Hikayeler)
• Ölmek için referansa ihtiyaç yok (Anna Karenina - 3. Cilt)

• Bence her insan bencildir,ve bütün yaptiklari da bu yüzdendir. -Bencillik,insanin kendisini en iyi ve en akilli olduğuna inanmiş olmasidir.. (Çocukluk, İlkgençlik, Gençlik)
• Ve insanlar, kurtuluşu, her insan için zorunlu olan, tüm dinsel öğretilerde ve her bir insanın yüre­ğinde yazılan, 'kendine yapılmasını istemediğin şeyi başkasına yapma ve yakınlarını öldürme' yasasını yerine getirmekte arama­lıdırlar. (Yurtseverlik, Askerlik ve İtaatsizlik Üzerine)
• İndi ki,bu dünya günahla doludur və ondan imtina etmək lazımdır,onda nəyə gərəkdir onun gözəllikləri? Bu işrəti niyə yaratmısan? (Sergi Baba ve İki Hafif Süvari)
• 'Öldün mü toprağa gömerler, sonra da me­zarında ot biter, o kadar işte. Başka hiçbir şey yok' (Kazaklar)
• Ben, niçin bütün dünyanın dâhiyane bulduğu Shakespeare'in yapıtlarını beğenmemekle kalmıyor, bunları bir de iğrenç buluyordum? (Sanat Nedir?)
• Tarihsel olarak dekabristler,1825 Aralık ayında çarlığa karşı (Dekabr, Rusçada "Aralık" demek)meydan okumaya cüret etmiş ilk devrimcilerdi.hemen hepsi de Rus aristokrat ailelerinden geliyordu ve büyük bir çoğunluğu ise 1812'de Napoleon ordularına karşı savaşmışlar, kahramanlıklarıyla öne çıkmışlardı. (Dekabristler)
• erkekler böyle düşünürsünüz.. Kendinize özgürlük tanıdınız, kadını ise kuleye tıkmak niyetindesiniz. Kendinize gelince her şeye izin verirsiniz.. (Kreutzer Sonat)