Adama Benzemek

        Bu aralar adamsızlığa yol ve yordam açılıyor iken; adama benzememekte ne ala! Ne kelime; karşılarında seller durur. Fırtınalara diner, uçan kuşların kanatları kilitlenir, kelebeklerin hayalleri son erer ve kısa ömürlerinde sevinçleri azalır.

     Önlerinde çiçekler boyun büker, ulu çınarlar kabuk illikler, şaşalı tanınırlar. Adam gibi adama benzeyenler ve sadece benzeyenler ses ve gürültü çıkarırlar.

     Lakin kadirşinaslığın damarlarında akan sonsuzluk suları; yemyeşil bahçelerinin çiçeklerini, kurak ve çorak tarlalarda susuzluktan solmaya bırakacak öfkeye ve kuvvette erişecekleri günleri de olacaktır elbette! Sonra büyük hal ve vaziyetle bu damarlarda coşarak akacaktır.

     Evet, adamlığımızı tenha dağlarının kurtlar arenasına bıraktık. Onların uğultularına kulaklarımızın pası direnemedi, okumuşların mürekkep yalayanları arka çıktı. Bazen beg, bazen ağa, bazen lider, bazen abı oldular. Ama asla adam olamadılar. Hangi taşı kaldırsan, hangi durumu düzeltsen, hangi yabani otu temizlesen; altında sadece adam gibi adama benzeyenler çıkıyor.

     Bulamıyoruz. Sevemiyoruz bu aralar; göremiyoruz yüzlerce surat içinde adamları; seçemiyoruz, tutamıyoruz, destekleyemiyoruz. Kötü ve iyi niyetlileri ayırt edemiyoruz ve kendilerinin suçlu oldukları şeylerden bizi suçlayanları bulamıyoruz.

    Nerede yanlışı, nerede doğruyu savunacağımızı belirleyemedik. Kim ileyiz, kiminleyiz. Varlığımızın önemliliğini hissettirecek önemliliğe gelemedik. İnsanlarımızın önüne değerler manifestosunu koyamadık. Allak ettik, bullak ettik. Ters döndürüldük, kandırıldık. Bir sefer şoven, bir sefer şovenliğin kendisini sentezledik. Bir sefer laik, bir sefer ölenle öldük. Bir sefer dindar, bir sefer kimlik dedik. Bir sefer muhafazakâr, bir sefer liberal olduk

      Nice seferler ve bu seferlerin adamlarına benzer adamları;  mumun kısa ömürlü ışıkları ile Hu! Hayatın nurlarına engel koyacaklarını sandılar. Ürkek olacaklardır. Bu ürkekler, İyilerin meclislerindeki dev mikroskoplara seyri temaşaya durduklarında belli olurlar ve nişan alırlar. Artık insan tanır, Millet tanır, evla tanır ve bizler tanırız bunları….

       Tüm bunlara inat!

      Rab, kulunu sonsuz benlerle taçlandıracaktır. Toplumun meydanlarına adama benzeyenleri alacak ve sonra sehpalara yönlendirecektir. Ardından dizlerine sıcak sular değecektir Yavaş yavaş çıkacaktır merdivenleri,  yüzlerine hezeyanlarına hüzünlü bakışlar konacaktır.

       Karşı duranların sayfalarında yer edinenler: Alkış sahtekârcılarının sessizliğinde şak şakçılarla beraber Âdem’e selam duracaklardır. Selam söyleyeceklerdir.

       Bizler Âdem gibiyiz.

       Bize düşen adama benzemek değildir.

       Âdem’e benzemektir. Âdem gibi olmaktır.

       Vesselam herkese…