İktidar Hırsızları

Dünya tarihi bir nevi hırsızların tarihidir. Çeşit çeşit hırsızlıklar var. Ünlü hırsızlar arasında Robin Hood ve Arsene Lupin’i de sayabiliriz. Robin Hood Kraliyetten çalıp fakirlere dağıtıyordu, Arsene Lupin de çaldıklarıyla zarif bayanları tavlıyordu! Yani kısacası toplumların her döneminde farklı motiflerle hırsızlar var olmuştur. Ünlü Filozof Joseph Proudhon mülkiyetin bile hırsızlık olduğunu ileri sürmüştü. Ama Proudhon hırsızlığı bir gasp, bir haksızlık olarak da görüyordu.  Zaten şimdiye kadar en büyük hırsızlar zenginler sınıfından çıkmamış mı? Zenginler, ihtiyaçları olmadıkları halde hırsızlık yapıyorlar. Çünkü onlar için ml, mülk, para her şeydir. Kim hırsızlık olayının içindeyse, onlar hırsızlığı bizlere makul bir şey olarak anlatırlar.

Mesela devletten büyük vergi çalanlar, bizim bölgedeki küçük elektrik kaçaklarından şikâyet ediyorlar! Ahlaken bunun yanlış olduğunu iddia edenler neden hırsızlık yapsın ki? Yapıyorsa ne olur? Mademki bir şeyi çalmak kötü bir şeyse, siz neden devletten vergi çalıyorsunuz? Demek ki hırsızlık olayı ahlakî değerlerle yakından bağlantılıdır. Hırsızlığı mecburiyetten yapanlar var, çocuğu hasta olduğu için yapanlar var, kendisi aç olduğu için yapanlar var, başka birisinin yaşamını kurtarmak için yapanlar var, yaptığı hırsızlıkla hayırseverlik yapmak isteyenler var,  zenginlerden alıp fakirlere vermek isteyenler var…

Evet, bireysel hırsızlığın motiflerini tartışmak doğal olarak ahlak felsefesine girer. Bu da çok kapsamlı bir konudur. Ben ise burada sadece iktidar hırsızlarından söz etmek istiyorum.

Mesela askeri darbe yapanlar iktidarı çalmıyorlar mı? Hakları olmadıkları halde iktidara el koyanların, aslında hırsızlık yapanlardan hiç farkı yoktur. Mesela hile ve hurda ile siyasi iktidarı ele geçirenlerin hırsızlardan ne farkı var? Mesela delege sahtekârlığıyla bir kurumun ya da siyasi partinin yönetimini ele geçirmek hırsızlık değilse nedir?  Mesela hak etmediği bir göreve rüşvetle, iltimasla, nepotizmle, yalakacılıkla, fitne ve fesatla gelenlerin hırsızlardan bir farkı var mı? Bence hayır! Çünkü hak etmediğiniz bir şeyi, bir görevi, bir konumu, bunu hak eden insanların önüne geçiyorsanız, onları engelliyorsanız, topluma, topluma hizmete, hak, emek ve hukuka zarar vermiş olursunuz. Aslında bunun pratikte hırsızlıktan hiçbir farkı yoktur…

Hırsız da hak etmediği bir mala el koyuyor, bunu gasp ediyor, iktidar hırsızları da aynı eylemi yapıyorlar!

Ama ahlak açısından bu konuda büyük bir fark daha var; bireysel yapılan hırsızlık bireysel çıkarları gözetir. Bu eylem ancak bir ya da bir grup insana zarar verir. Hırsız ve mal sahibi arasındaki bir ilişkidir bu. Ama iktidar hırsızlığı, topluma, kitleye, tarihe, ulusa, dine, halka, ahlaki değerlere zarar verir. Bu bir bütünü ilgilendirir ve bu bütüne de büyük zararlar verir…

Bireysel olarak hırsızlık yapan birisini toplum affedebilir. Böylesi insanlara af getirebilir. Onları tekrar topluma kazandırmaya çalışabilir. Bu ahlaken normal bir prosedür olarak da değerlendirilebilir. Toplumsal pratikte de bu şimdiye kadar böyle olmuştur. Ama iktidar hırsızlarını affetmek büyük bir yanlıştır. Bireysel hırsız tövbe edebilir, yaptığı yanlıştan dönebilir, pişman olabilir ama iktidar hırsızları bir toplumun, bir fikir davasının ırzına geçmişler. Davayı ve toplumu kirletmişler, insanları kendi kirli amaçları için kullanmışlardır. O nedenle de onları affetmek bireysel bir tasarruf olamaz.

Mesela İktidar hırsızlığına iyi birer örnek olan Hafız Esad ve Saddam Hüseyni affetmek mümkün olabilir mi? Coğrafyamızda birçok irili ufaklı Hafız ve Saddam var… Sizler onları affetseniz bile tarih onları affetmez! Demokrasi, adalet ve uygarlık onları affetmez! Mesela şimdiye kadar bir baltaya sap olamamış insanlar, yeteneksizlikleri, beceriksizlikleri tescillenmiş olanlar, her devrin adamı olanlar, kim iktidara gelirse biz kazandık diyenleri nasıl affedecek siziniz ki? Sizin şimdiye kadar ülkeniz için, kentiniz için, ortak davamız için, dilimiz, kültürümüz için yaptığınız, elle tutulur bir şey var mı? Dedikodu, fitne, fesat, karalama, önyargı temel özelliğiniz oluyorsa, varlığınız bununla bağlantılı ise, ülkenize ve davaya verecek bir şeyiniz olamaz. İktidar hırsızlığını başarmak için herkese mavi boncuk dağıtanları affetmek ahlaken ve siyaseten doğru olamaz. Herkese mavi boncuk dağıtmak zaten iktidar hırsızlığının başlangıcıdır! Yalan söylemektir. İnsanları kendi bireysel amaçları için kullanmaktır…

Şunu kalın çizgilerle bir daha tekrar edelim; iktidar hırsızlığı bir gasptır, bir tecavüzdür, bir hile hurdadır. İktidar hırsızları, iktidar düşkünüdürler. Lanetlidirler. Bu aslında siyasetin değil iktidar düşkünlüğünün ve haksız rant elde etmenin ahlakına daha uygun bir davranış oluyor. Bu tip eylemleri mahkûm etmeyen bir toplumun geleceği aydınlık olamaz. İktidar hırsızlarına dur demeyen bir toplum ne özgür olabilir, ne demokrat olabilir, ne sosyalist olabilir. Bunlar ne dindar olabilirler, ne yurtsever olabilirler, ne adaleti getirebilirler, ne de eşitliği sağlayabilirler. Böyle bir toplum ancak topluca çürümeye gidebilir. Bunu engellemekte herkesin görevi olmalı. Hatta hırsızları bile bu çürükleri çalmaya davet ediyorum! Kim bilir belki toplumumuza bir kerecik bile olsa bir faydaları olur!