Kıvam, Denge, Amaç

Her kelime zamanına ve mekanınına hitap etmeli.Yoksa sözün kıvamını tutturmakta problem yaşar zihin.Dengenin ses getirdiği yerden başlamalı.Sesimize sahip çıkmalı.Kokuşmuş,yabancı ideolojilerin bizi nereye götürdüğünü hesap etmeden ilerlememeli. Organik algının peşine düşerek etnik meselemizi çözebiliriz.Başka türlü bu mesele renkten renge girecektir.Meselenin ehemmiyeti farkedilip doğru yerden cümleye başlamalı. 

Toprak sağlam tohum bulduğu yerde yeşerir.Zihin de öyledir.O halde temiz algı modelleri geliştirmek adına sağlam tohumlar ekmeli zihne.Bunun en sağlam yolu muhakkak ki eğitimdir.Eğitimden kastımız kurumsallaşmış hatta ticarethaneye dönüşmüş yorumlanamayan bilgi yığını değildir.Köklerinin peşinden gitmiş bir algının ürünü olan eğitimden bahsediyoruz.’’Köklerimizi kazıya kazıya bulmalı’’ diyor Nuri Pakdil.Çeşitli entrikalarla üzeri örtünmeye çalışılan düşüncemizi tekrar netleştirmeli.Ve böylece zihinlerde hak ettiği yeri bulmalı.Peki neydi bizim düşüncemizi şekillendiren?Bu topraklar şüphesiz İslam medeniyetinin ürünüdür.Vahyin şekilendirdiği düşüncemizle yola çıkmalı; yoksa ya sosyalizm deyip adaletsizliğin sistemi kurulur ya da kızıl elma olan komünizme doğru yol alınır. Şu bir gerçek ki bu tutum ve ideolojiler bu toprakların ne rengine ne de ruhuna uymaktadır.Yani anlayacağınız çözüm ‘’İslam’ın adamı’’ olmaktadır.

 Konuşmamız gereken başka bir meselemizde dilimizdir.Rengimizi gösteren dilimizin zayıflaması bir anlamda renksizleşmemiz ve değersizleşmemiz anlamına gelmekatedir.Çünkü şubeler ve kabileler olarak yaratıldık ki tanışalım.O halde bizi ayırt eden bir rengimiz olmalı ki tanınabilelim.İşte bu ayırt edici vasıf dilimizdir.Bu vasıf asla başka şeylere alet edilmemeli. Zira vasfımız ne üstün olduğumuzu gösterir ne de küçümsenmemiz için bir sebeptir.

 Dilimizi tekrar diriltmeli harflerini tekrar kullanmalı. Özellikle gençlerimizin dilini kullanmaktan utanması dilin zayıflamasına ve orjinalliğini yitirmesine sebep olmaktadır.Yeni neslin dilini konuşmaktan aciz olması da işte bu yüzdendir.90 küsür yıldır uygulanan politika bertaraf edilebilmesi adına dil önemsenmeli.Unutmamalı ki dilin rengi kaybolursa kültür ve değerler de grileşir ve tanınmaz hale gelir. Kendimizi pratik yaşam sahnesinde ifade edebilmemiz gerekmektedir.Diğer türlü çığırtkanlığın hiçbir anlam ifade ettiğini düşünmüyorum.