Sadece Yazmak, Yazarlık mıdır?

Kişi, okuyabiliyorsa, okur; yazabiliyorsa, yazar; ikisini gerçekleştirebilene de, okur-yazar, diyoruz. Yazarlık ise, ayrı bir şey, kavramlaşmış bir sıfat olmuştur. Her yazabilene “yazar” diyemeyiz. Yazarlık, yazma işlemiyle başlasa da sadece onunla sınırlı değildir; neyi yazmak, niçin yazmak, nasıl yazmak ve kimler için yazmak da çok önemlidir.

Yazar, biçim ve usul olarak; öncelikle yazım kurallarına uymalı; yazdıkları yazılar, anlaşılır ifadelerden oluşmalı; bunun için noktalama işaretlerine dikkat etmeli ve onları yerli yerinde kullanmasını bilmelidir. Bazen yanlış yere konmuş bir virgül, amaçlanan anlamı, tersyüz edebilir. Basit bir cümle düşüklüğü, ifadeyi anlamsızlaştırabilir, hatta yazarı gülünç duruma düşürebilir. Yanlış bir sözcük, anlam bozukluklarına meydan vererek ifade etmek istediğimiz şeyi, anlaşılmaz bir duruma düşürebilir.

 Yazar, yazı ve söylemlerinde, içerik ve özü itibariyle bir “aydın” olabilmelidir; yani olgulara ve olaylara farklı bakabilen, onları farklı yorumlayabilen, onlardan doğru dersler çıkarabilen kişidir ve çıkardığı dersler, kitleleri eğitebilecek içeriğe sahip olmalıdır. Yazar, kitlelerin önünü aydınlatabilecek bir donanıma sahip olmayı şiar edinmeli ve bunu amaçlamalıdır. Kitleler, onların sayesinde önlerini daha objektif ve daha net bir şekilde görebilmelidir. Bunun için, yazar, yeterince kültürlü biri olarak, olgu ve olaylar üzerinde sağlıklı düşünebilen; onları, doğru gözlemleyebilen ve isabetli yorumlayabilen biri olmalı; konu üzerindeki değerlendirmelerinde, duygu ve düşüncelerini net olarak ifade edebilecek biçimde yazıya dökebilmeli ya da böyle bir kişi olmayı kendisine amaç edinmelidir.

 Yazarlık, kişiye aydın olabilmeyi dayatır. Yazarlık ciddi bir iştir; her konuda kendisini geliştirecek beyinsel bir yoğun emeği gerektiren bu iş, asla hafife alınamaz ve küçümsenemez. Yazar, tüm gelişmeleri elinden geldiğince takip etmeli ve somut veriler üzerinden hareket etmelidir. Yazar, okuyucularını doğru yönlendirmek gibi ciddi bir sorumluğu üstlendiğini veya tersine onları, yanlış yönlendirmek gibi ciddi bir vebalin altına girebileceğini asla unutmamalıdır.

 Okuyucular olarak, biz de; konulara ve yazılanlara objektif bakmayı öğrenebilirsek, varsa, kendi alternatif düşüncemize uygun farklı yaklaşımlarımızı da, yorumlayıp okuyucularla paylaşırken objektif olabileceğiz.  

 Farklı düşünmek kötü bir şey değildir; düşüncemize zenginlik kazandırabilecek bir nimet olarak bakmak ve görmek lazımdır bu farklılığı. Sorun, zaten farklı düşünmekte değildir; sorun, farklı düşüncelerimizi paylaşmasını bilememektedir. Farklı düşündüğümüz kişi ve yazarlara, varsa eleştirilerimizi yöneltmek yerine, hakaret etmekle, onlara çamur atmakla, onları kötülemekle, kıskançlık sergileyip aşağılamaya çalışmakla hiç bir şey kazanmayız, kendi kişiliğimize artı bir şey de katmayız. Aksine, kişiliğimizde ve bilinçaltımızda saklı duran kötülükleri, aşağılık komplekslerimizi dışa vurarak, kendimizi, sadece küçük düşürmüş oluruz. Sonrasında etkili olayım derken, itici oluveririz.

 Aslında telaşa gerek bir durum yoktur; fikirlerimize karşıt veya aykırı düşen yazılar, tek doğru var saydığımız kendi fikir ve görüşlerimizi hemen bizden alıp götürmeyecektir. Fikirlerimizi yok sayıp, imha etmeyecektir. Tahammül gösterip sabırlı olmasını bilmeliyiz. Önce, aykırı sandığımız görüş üzerinde sağlıklı olarak düşünmeliyiz; sonra o görüşü, kendi görüşümüzle karşılaştırmalıyız. Eğer karşı görüşten alınacak yeni bilgi veya dersler varsa onları almaktan korkmamalıyız; ya da aksine, kendi görüşlerimiz daha doğru ve isabetli ise, ağırbaşlı bir tarzda, karşı tarafı ikna amaçlı ve mantıklı veriler desteğiyle, doğru var saydığımız kendi görüş ve düşüncelerimizi, alternatif olarak sunabilmeliyiz, sunmasını öğrenmeliyiz. Ancak gelişmek veya birbirimizi geliştirmek böyle mümkün olabilecektir. 

 Amacımız, birbirimizi kazanmak ise, görüş ve fikirlerimizi paylaşırken, karşılıklı saygı ve sevgi dairesinde daha dikkatli davranmalıyız. Sonuçta uzlaşma çıkmayınca, panik atak davranmamalıyız ve birbirimizi dışlamamalıyız. Unutmayalım ki, zaman da, bilgi de sonsuzdur; ne zaman kaybolur ve ne bilgi tükenir. Belki zaman, ömrümüzden yer; ama süreci doğru kullanabilirsek, araştırma, inceleme ve doğru paylaşımlarımızla zamanın değerini ve kazanılacak doğru bilgilenme yeteneğimizi, yeni nesillere, en verimli bir şekilde aktarmış oluruz. Bunun için, biz, kendimizden önceki nesilden daha ilerilere geçebilmeyi başarmak zorundayız; gelen nesil de bizi geçmelidir ki, gelişmeler, ileriye doğru yol almaya devam edebilsin. İnsanlık, mükemmeliyete doğru, ancak böyle yürüyebilir ve gelişebilir.

 Okuyucularımız, yazdıklarımızı araştıran, inceleyen, ilgili konular üzerinde kendilerini geliştirebilen; alternatif bakışlar doğurabilecek şekilde fikir üretebilen; ürettiklerini de, isabetli yorumlarla bizimle paylaşabilir duruma gelebilmelidirler. Okuyucularımızın, bizimle paylaşacakları kendi açılımları, bize de yeni bakış açıları kazandırabilir. Okuyucularımız, bizlerden ilham alıp kendilerini geliştirebileceği gibi; geliştikten sonra, bize katkı sunabilecek doğru yorumlarıyla, bize, bir geri dönüşüm sağlayıp, bu kez onların, bize ilham kaynağı olabilmeleri pek ala mümkündür ve farkında olmadan onlar da bizi geliştirmiş olacaklardır. Böyle bir başarıda, karşılıklı olarak, ancak sevinç duyabiliriz, duymalıyız.

 Kimse, bizim yazdıklarımıza körü körüne inanmak veya fikirlerimize katılmak zorunda değildir; zaten yazmadaki amacımız da bu değildir. Biz, istiyoruz ki, yazdıklarımızla, her düşünceden okuyucularımıza, bir eleştirel bakış tarzı, olaylara ve olgulara bakarken, onlara, sorgulayıcı farklı yaklaşım tarzları kazandırabilelim. Kendi düşüncemize ters düşen yazılar görünce, telaşlanıp saldırganlaşmamıza gerek yoktur. Aksine, o düşünce ile kendi düşüncemiz arasındaki farkın nedenlerini araştırıp, bilinçli bir şekilde üzerinde düşünüp, ortaklaşabilecek verilerin olup olmadığını sorgulamalıyız. Bu tez ve antitezden bir sentez çıkarabilir miyiz, diye bakmalıyız.

 Değişik düşüncelerdeki okuyucularımız, kendi alternatif bakış tarzlarını, iyi yorumlayıp, bizimle burada güzel bir dille paylaşırlarsa, hem diğer okuyucularımızın bakış açılarına zenginlik katacaklar, hem de bizim bir eksiğimiz, yanlışımız varsa, bizi de düşünmeğe iteceğinden, kendimizi, yenilemeğe veya geliştirmeğe katkıları olabilecektir. Böylece okuyucularımız, aynı zamanda gurur ve moral kaynağımız da olabileceklerdir.

 Çünkü biliyoruz ki, bilgi, sonsuz bir hazinedir; onun için sürekli öğrenmek, araştırmak ve kendimizi geliştirmek zorundayız. İşte bu aşamada, birbirlerimizi karşılıklı desteklemeyi, yeni bilgilerle birbirimizi beslemeği öğrenebilirsek gelişmemiz daha kolay, daha hızlı olur ve bakışlarımız daha geniş perspektifli olabilecektir. Daha derin düşünebilen, daha geniş açıdan bakabilen, en uzak varsayımları, daha yakından ve objektif bir şekilde öngörebilen insanlar olabileceğiz hep birlikte.

 Daha bilinçli, daha yapıcı, geliştirici ve gelişmeci bir toplum olabilmemiz, bizim, bu yöndeki çabalarımızla doğru orantılı olarak yürüyecektir. Gelecek, bizim olacaksa; güzel olmalı, yaşanabilir olmalıdır. Her görüş ve düşünce buna hizmet etmelidir. Sonucunda, kimse zararlı çıkmayacak; tüm kazanımlar, herkese ve hepimiz için olabilecektir. Hep birlikte daha güzel yarınlara; eşit ve özgür ufuklara doğru yürümek dileğiyle…

Selam ve sevgiyle kalın.

 M.Nazım Güler

[email protected]