Haznedar Köyünde Sosyal Hayat! Haznedar Köyü Nerede? Nasıl bir köy? Haznedar Köyü nereye bağlı?

Sevimli Köyü'nden hareketle ilçe merkezine 22 kilometre uzakta olan Haznedara, Suriye sınırına paralel olan şose yoldan uzandık.

   Sınırın ötesindeki göz ufkumuzda yer alan ve görme olanağımız olmayan Suriye köylerine, istemsiz bir dürtüyle dalıp gitmiştik. Bu dalgınlığımızı, Yaşar, Tanrıverdi ve Sevimli köyleri ile Suriye'ye sınırı olan Haznedar'a girdiğimiz anda üzerimizden atabildik. Köy okulunun önüne geldiğimizde, okulun yanıbaşındaki bir evin önünde bulunan köylülerin oluşturmuş olduğu kalabalığa bir anlam verememiştik. Anlam veremediğimiz bu kalabalığa verdiğimiz selamla okulun içine sokulduk.

   Ders halinde olan köy öğretmenini sınıfında ziyaret ederek yapmamız gereken işi konuşmadan önce, dışarıdaki kalabalığın nedenini sorduk.

    Köylüler ilçe kaymakamını bekliyordular. Böylesine bir kalabalık ve bir güzelim heyecanla beklemeleri, belki de ilk kez ziyaret edilerek hatırlanacak olmalarından kaynaklanıyordu. İlk kez de olsa çok kez de olsa hatırlanmak, güzel bir şeydi tabi ki.

    Öğretmenle yapmamız gereken işi konuşmamız sırasında okula gelen ve henüz kalp ameliyatı geçirdiğini öğrendiğimiz köy muhtarı Hasan Aydın'la da köyü konuştuk bir süre.

    35 hanesi ve 350 kişilik nüfusu olan Haznedarı, sınıfın penceresine oluşturduğu manzarayla Suriye'ye ait olan tepeyi seyrederek dinledik.

    Temel geçim kaynakları olan tarımın sahip oldukları nüfusa yetmediğini ve bundan dolayı birçok köylünün tarım işçisi olarak batıya gittiğini duygu dolu sözlerle ifade eden muhtarı dinlerken, bizler de duygulanmıştık.

   Kolay değildi tabi ki!

   Bir lokma ekmek uğruna tarım işçiliği ve hem de çoluk çocuk yüzlerce kilometre uzaklarda!..

   Köy, 1930 yılında Suriye'nin Karman Köyü'nden gelen İsa Aydın tarafından kurulmuş. Geçmişten gelen görenekleri sürdüren ve halen de tamamı akraba olan köy, kurulduğu yıllarda muhtarlık olmuş.

   Tamamladığımız sohbetin ardından esinleştiğimiz öğretmeni ve acil şifalar dilediğimiz muhtarı okulda bırakarak ayrıldık. Okulun önündeki aracımıza binerken dışarıdaki kalabalık beklemeye devam ediyordu ve beklenen kaymakam henüz gözükmemişti.

    Haznedar'dan uzaklaşırken, çoluk çocuklarıyla beraber ve yüzlerce kilometre uzaklarda  tarım işçileri olarak çalışmaya giden köylülerin yerine koyduk kendimizi!..

    Bir an için yaptığımız bu empati ile hissettiğimiz duygular yüreğimize bir kor gibi düşmüştü!

MEHMET BEDİ DEMİR / MARDİN LİFE