tatlidede
tatlidede

Modern İnsanın Kaybettiği En Önemli Duygu: Vefa

Modern İnsanın Kaybettiği En Önemli Duygu: Vefa

Modern dünya insanımızın kaybettiği önemli bir haslettir vefa… İlişkilerin menfaat temeli üzerine yükseldiği çağımızda insanların neredeyse arayıp bulamadıkları, kendisine hasret kaldıkları şeyin kendisidir vefa… İnsanımız vefa hasletine olan özlemini “Vefa İstanbul’da bir semtin adı olarak kalmamalı” cümlesi ile ifade eder…

Arap dilinde “bir şeyin hakkını teslim etmek, bir işi tamamına erdirmek, bir şeyin karşılığını tastamam vermek” anlamına gelen vefa kelimesi Kur’an’da da geçmektedir… Kur’an’da nankörlük anlamında da kullanılan “küfr” kelimesi vefanın zıddını vefasızlığı anlatmaktadır… “Keyfe tekfurune billah/Allah’a nasıl nankörlük edersiniz” ayeti Allah’a karşı nasıl vefasız olabilirsiniz anlamına da gelmektedir… “Ve me kaderullaha hakka kadrihi/Allah’ı hakkıyla takdir edemediler” ayeti de Allah’a gereken vefayı gösteremediler demektir aslında… Buna göre vefasızlığı değerbilmezlik, vefayı ise kadirşinaslık olarak tarifleyebiliriz…

Vefa, içinde “doğruluk, adalet, samimiyet, iyilik, sevgi, saygı, özlem, hasret, değer” gibi nice önemli hasletleri, duyguları barındıran üst bir duygudur… Vefa, aslında sizin iyiliğinizin, iyiliklerinizin, iyi yönlerinizin toplamıdır… Tam zıddı ise vefasızlık, nankörlüktür…Vefasızlık ise içinde “bencillik, çıkarcılık, sahtelik, değerbilmezlik, zulüm, kötülük” gibi nice hasletleri, duyguları barındıran aşağılık bir durumdur, iyiliklerin, güzelliklerin üzerini kapatma eyleminin ta kendisidir…

Vefa denildiğinde Hz. Peygamber aklıma gelir… Haticesini kaybeden Hz. Peygamber vefatından sonra eşine, hatıralarına vefa göstermek adına onun arkadaşlarına gider, hal hatır sorar ve onlara iyilik ederdi… Eşine karşı öyle vefalı ki Hz. Peygamber, Hz. Aişe annemiz vefat ettiği halde gördüğü vefadan dolayı Hatice annemizi kıskanırdı…

Vefa, insani duygularını yitirmemiş, merhameti tükenmemiş, sevgisi sapmamış, duyguları yerinden oynamamış, içten insanların, hesapsız dostlukların semeresidir… Vefa, çıkarcı insanların, içten pazarlıklıların anlamadığı kadir-kıymet bilme duygusudur… Bu duyguyu yitirenin varlığı dahi insanlığa cefadır, her eylemi yaradır…

İnsana cefa veren şey vefasızlıktır… İnsanı en çok acıtan, canını en çok yakan şey en yakınında olan insanların, iyilik ettiği insanların, dostlarının vefasızlığıdır… Vefasızlık aslında iyi hasletlerin, iyi duyguların körelmesi, hakikate, iyiliklere kör kesilmesi durumudur…

Siz siz olun ne olursa olsun sakın geçmişinize, geçmişlerinize, geçmişinizde kalanlara, dostlarınıza, iyilik gördüğünüz kapılara vefasızlık etmeyin… Sakın kimsede vefa kalmamış deme, sen vefa göster… Vefa göster ki insanlar senin vefan karşısında erisin, senin vefanı gören ezilsin… Yollarını ayırmış olsan da sakın geçmişe vefasızlık etme, zira seni farklı kılan firaka rağmen gösterdiğin vefa olmalıdır…

Unutma! Dostun vefası yollar ayrıldığında, zor kapıya dayandığında, gözden ırak olunduğunda, menfaatler çatıştığında ortaya çıkar…

Editör: Aydın

Yorum Yaz