Pencere...

Pencere...

 

Bir insanın baktığı yer ve o yerin görüş açısı algılama ve yargılama biçimini belirler...

Nerden baktığımız çok önemli..Bizim hata olarak gördüğünüzü bir başkası fırsat olarak görür...

Baktığımız pencere bizim hayata bakışımız,görüş açımız,algılama ve yargılama tarzımızı ortaya koyar...

Aslında bütün hayatımıza yön verir...

Hayat kalitemizi belirler...

Pencere ne kadar dar olursa kaygılarımız, mutsuzluğumuz o kadar fazla olur...İlişkilerimiz zarar görür..

Çünkü açının darlığı algının dar,kısıtlı olmasına sebep olur,bu da gereksiz, yanlış ve ön yargılara yol açar...Empati devre dışı kalır...

Kendimize olan saygımız ve özgüvenimiz azalır...İç, yolunda değilse dış,raydan çıkar...

Pencere ne kadar açık olursa o kadar güneş girer...O denli baharlanır...Kendimizle barışık yaşarız..Yanlış anlama ve algılama ortadan kalkmış olur...

Kişilere ve olaylara değil çözumlere odaklanırız..

Pireyi deve yapmaz,sakin ve dingin karşılarız...

Kavgalar,gürültüler azalır...

Ortalık yatışır..

Pişmanlıklar azalır...

Saygı,saygınlık ve hoşgörü ortamı doğar...

Huzur kapısı aralanır...

Tebessüm ile yaklaştıkça ruhumuz tebessüm eder...Hayat gülümser...

Olumlu bakınca olumlu görünür herşey...Başkalarına karşı hoşgörülü ve saygılı bir yaklaşım benimsenir...

Ve hayatın her alanına sirayet eder...

Nerden baktığımız nasılımızı, nasılımız görüş açımızı ve yaşam kalitemizi belirler...

O yüzden önemli ve kıymetlidir pencere...

 

Ahmet Timur