Seksendört yıl!...

Seksendört yıl!...

 

1939 yılı...Yer:Erzincan

7.9 şiddetinde deprem felaketi yaşanmış ve 11 ilde yıkıcı etkisi olan bu depremde 32.968 can hayatını kaybetmiş...

 

Yıl 2023 Yer:Kahramanmaraş 

7.7 ve 7.6 şiddetinde iki deprem felaketi yaşandı ve Erzincan depreminde yaşanandan daha fazla can kaybı...10 ilde yıkıcı etki...

 

Tam seksendört yıl ara...

Değişen tek şey fotoğraflardaki renk...

Aynı çaresizlik, aynı acı....

Tarifi imkansız yıkım ve yitip giden hayatlar...

İnsanlık tarihi yaşanan depremlerden alınan dersler ve akabinde alınan tedbirlerle doludur...

Olması gereken budur çünkü deprem gerçeği hep varolmuş ve var olacaktır...

Bu,kabul edilmesi gereken işin doğal gerçeği....

Depremle yaşamamız gerektiği bilinci...

Anlaşılmaz ve kabul edilemez olan ise yıllara sari tedbirsizliktir...İhmal ve suistimalin nihayete ermemesi,erdirilememesidir..

 

İnsanlık tarihi boyunca yasanan afetlerden sonra yapılar,yaşanan dönemlere göre,ya güçlendirilme yoluna gidilmis ya da yerleşim alanlar taşınmış,yeniden inşa seçeneği ortaya konulmuştur ...

Başka yolu yoktur zaten...Deprem tarih boyunca var olacak bir olgudur...

Peki neden bizde yaşanan bunca acı olay tekerrür halindedir ki seksendört yıl gibi koca bir süreçte aynı manzara yaşanmaktadır....

Neden hiç ders alınmamış ve hiç birşey değişmemiştir?

Cünkü zihniyet insan hayatı yerine maddi çıkar üzerinde şekillenmiştir ve hâla aynı yerdedir...

Çünkü iş ahlakı yerine faydacı ahlak egemendir....

Yapılar inşa edilirken insan yaşamı değil kâr amacı güdülnektedir...Ve çünkü bu kârdan izin verenler de pay almaktadır...

Bu yapıları tercih edenler masum mu peki?

Değildir,zira daha az para ödemek için hayatlarını tehlikeye atabilmektedir...

Ve ne yazık ki olup biteni kadere yükleme kolaylığı bu çarpıklığın bütün taraflarının elini güçlendiren ve devam etmesine sebep olan bir bahaneye dönüşmektedir...

Hal böyle olunca,bu düzensizlik aynen devam etmekte uzun yıllar sonra aynı acılar yaşanmaya devam etmektedir...

Seksendört yılda kentler yeniden inşa edilebilecekken,depremden en az zararla kurtulabilecekken bir arpa boyu yol almamamız ne kadar trajik ve yıpratıcı!

Bir sonraki deprem felaketini güvensiz ve tedirgin bir biçimde konuşuyor olmamız ne kadar acı!

 

Ahmet Timur