Vicdan... Merhamet... İnsan...

Vicdan..Merhamet..İnsan...

 

İnsanı insan yapan vicdanı,merhametidir..

Farklı kılan bu değerlerdir...

Hangi giyim kuşam, hangi kelam,hangi kariyer..

Varsa vicdan..Varsa merhamet..Ordadır insan...

"Ne insanlar gördük,üzerinde elbise yoktu..Ne elbiseler gördük içlerinde insan yoktu",demiş Mevlana...

Yürekte merhamet,vicdan yoktu...

En güzel elbise buydu,insana yakışan,insanı insan kılan...

Bir istek şarkı için müzisyenin hayatını çalan mühendis mi, müfettiş mi insan?

Yoksa hastanede yatan yaşlı teyzenin acısıyla eğlenen zavallı müsveddeler mi?

Bunlara da insan deniyor işte!

Hayvana işkence eden de...

Bebeği boğan da...

Kadınları öldüren de...

İşkenceci de...

Sapkını da...

Malesef..

"İnsan"!

Peki o halde insanı hayvandan ayıran düşünebilmesi mi sadece?

Merhamet ve vicdan sahibi olmayan ama sözüm ona düşünebilen, insan suretindekiler,gerçekten insan mı?

Kriter düşünmek mi olmalı?

Vicdan ve merhamet mi?

Evine ekmek götürmek için geceleri çalışan müzisyeni sevdiklerinden ayıranlar düşünebiliyorlardı değil mi?

O halde insan mıydılar?

Yaşlı,hasta kadının sıkıntılı durumunda ki en çok merhamet ve vicdan gerektiren bir durumda,hangi düşünce, hangi ruh hali o görüntüyü izah edebilir ki?!

E onlar da insan öyle mi?!

Bir önceki yazımda,önce eğitim,ahlak,sevgi,saygı eğitimi şart demiştim kariyerden evvel..

Tekrar ve ısrarla söylüyorum..

Sevgi,saygı,merhamet,vicdan,ahlak,insanlık aşılamak icab eder herşeyden önce..

Merhamet ve vicdan olmadan insan olunmaz...Olsa olsa insan müsveddesi olunur...

 

Ahmet Timur