tatlidede
tatlidede

Yarım Kalan Bir Hayat: Zeynep Osman / KAMIŞLO -4

Yarım Kalan Bir Hayat: Zeynep Osman / KAMIŞLO -4

Zeynep Osman hikayesinin yazı serisinin dördüncü bölümü...

Olmadı!

Gelişen olaylar ailemi büsbütün ürkütmüştü ve Şam’a gitmem için izin çıkmadı… Gitmek için ettiğim ısrarların eşliğinde döktüğüm gözyaşları, ailemi ikna etmeye yetmedi. Ağlayarak çekildiğim odamda, savaşa okuduğum lanetlerle taş kesilmiş gibiydim. Ruhuma estirilen bu fırtına, duygularımda bir karman çormanlık yaratmıştı.

Neyin iyi neyin kötü olacağını düşünecek mantıktan çok uzaklardaydım artık. Bildiğim tek bir gerçek vardı. O da çok çok istediğim okulumdan kopmuş olmamdı. O çok sevdiğim okulum yoktu artık…

Ülke her geçen gün biraz daha kızışıyor, yandığı yerde kalmayan ateş, yavaş yavaş her tarafa yayılıyordu.

Her Cuma namazı sonrasında, Kamışlo’da da gösteriler yapılıyor ve mevcut yaşam şekline tepkiler konuluyordu. Önceleri, iş, aş, adalet ve özgürlük talepleriyle şekillenen sloganlar, ülkenin çeşitli yerlerinden gelen ölüm haberlerinin ardından Esed aleyhinde işlemeye başlamıştı. İlk zamanlardaki gösteriler sırasında insanlar, silah yerine gül taşımışlardı ama bu gösterilere karşı uygulanan sertlikler, güllerin ellerden bırakılmasına vesile olmuştu.

Halk, kendisine doğrultulacak herhangi bir kötülüğe karşı silahlanmaya başlamıştı ve bu çok kötü bir durumdu. 2012 yılı bu arbedelerle geçti. Okuluma geri dönebilme ihtimalini de yitirdiğim bu yıldan sonra da ümit ettiğim sükûnet bir yana dursun sıkıntılar daha da büyüdü.

2013 yılının nisan ayında Kamışlo’ya 40-50 kilometre kadar uzaklıkta olan köyümüze gitmiştik. Şehrin çatışmalı gürültüsünden bir nebze olsun uzaklaşıp doğanın dinginliğine ruhlarımızı emanet edecek ve böylece beyinsel yorgunluğumuzu dinlendirecektik biraz.

Zeynep Osman hikayesinin yazı serisinin devamı gelecek...

Editör: Aydın

Yorum Yaz